In onze serie Vergeten Helden belichten we mannen en vrouwen uit het Caribisch gebied die met moed en medemenselijkheid het verschil hebben gemaakt, maar van wie de verhalen vaak in de vergetelheid raakten. Vandaag eren we Margareth Abraham, een 24-jarige Curaçaose stewardess die haar leven gaf om dat van anderen te redden. Haar daad van opoffering maakte haar tot een stille heldin van onze geschiedenis. Ze was pas 24 toen ze haar laatste vlucht maakte. Margareth Abraham, een Curaçaose stewardess met een groot gevoel voor verantwoordelijkheid, hielp tientallen mensen in veiligheid toen het vliegtuig waarin ze werkte in zee stortte. Ze redde levens, maar verloor het hare.
Margareth Abraham (1945 -1970). Foto’s: Curaçao Airport Partners (CAP)
Vijfenvijftig jaar later brengt filmmaker Selwyn de Wind haar verhaal terug in beeld. Zijn documentaire Tribute to Margareth Abraham laat zien wie zij was: niet alleen een naam op een plein, maar een jonge vrouw die haar moed tot het uiterste dreef.
“Ze koos nooit de gemakkelijke weg”
Margareth groeide op in een hecht gezin op Curaçao. Al vanaf jonge leeftijd zorgde ze mee voor haar broers en zussen. “Ze was rustig, elegant en zorgzaam,” vertelt De Wind. “Altijd bezig met anderen, nooit met zichzelf.” Haar verlangen om meer van de wereld te zien, bracht haar bij de luchtvaartmaatschappij Antilliaanse Luchtvaart Maatschappij (ALM). Ze werkte als stewardess op vluchten tussen de eilanden en de Verenigde Staten en stond bekend om haar kalmte en toewijding. Ze was verloofd met radio-omroeper Robby Schouten en had haar ontslag al ingediend om te
trouwen. “Maar toen vroegen ze haar nog één laatste vlucht te doen,” zegt De Wind. “Ze zei ‘ja’ en stapte aan boord van vlucht 980.”
Regisseur Selwyn de Wind en Robby Schouten.
Margareth Abraham en Robby Schouten
De ramp met vlucht 980
Op 2 mei 1970 vertrok het toestel vanuit New York richting Sint Maarten. Door een zware storm kon het tot drie keer toe niet landen. Uiteindelijk besloot de piloot tot een noodlanding op zee, bij het eiland St. Croix. Het toestel brak bij bij de landing. Van de 63 inzittenden overleefden 40 mensen, maar 23 kwamen om, onder wie Margareth. Overlevenden vertelden later hoe ze tot het laatste moment passagiers hielp met reddingsvesten en uitgangen. Haar lichaam is nooit teruggevonden. “Ze dacht aan iedereen, behalve aan zichzelf,” zegt De Wind. “Dat was haar natuur. Zorgzaam, moedig en altijd verantwoordelijk.”
Een stilte die generaties duurde
De documentaire volgt de familie van Margareth, die jarenlang niet over de ramp heeft gesproken. Een neef opent in de film voor het eerst een koffer vol persoonlijke spullen en rapporten van zijn vader. “Het trauma is nooit echt verwerkt,” zegt De Wind. “Deze film is ook een manier om dat hoofdstuk eindelijk af te sluiten.”
Familie en vrienden na de première van de film
Hij beschrijft het maken van de documentaire als een eer en een plicht. “Ik voelde verantwoordelijkheid tegenover haar familie, maar ook tegenover Curaçao. We hebben te weinig van dit soort verhalen vastgelegd. Margareth verdient het om herinnerd te worden.” Na haar dood werd het adres van de luchthaven vernoemd tot Margareth Abraham Plasa. Haar gezicht prijkt inmiddels ook op een muurschildering van kunstenaar Bagira, symbool van haar licht en moed.
De documentaire over haar leven ging deze week in première bij The Movies Curaçao en is de komende weken ook te zien tijdens het Krioyo Film Festival. Het initiatief kwam van Curaçao Airport Partners (CAP), dat met de film de herinnering aan haar levend wil houden. Volgend jaar lanceert CAP ook de Margareth Abraham Scholarship, een jaarlijkse studiebeurs voor jongeren die haar voorbeeld willen volgen.
Met dit artikel eert Caribisch Netwerk één van Curaçao’s Vergeten Helden: vrouwen en mannen wier moed onze geschiedenis kleur gaf, maar wier namen te lang zijn weggedrukt uit ons collectieve geheugen.
