ORANJESTAD – “Ik vertel mijn verhaal omdat iedereen moet begrijpen dat wij niet uit Venezuela vertrekken omdat we dat willen, maar omdat het moet. Dit is geen keuze. Aruba, verwarm jullie hart en reik ons Venezolanen een helpende hand.”
De 36-jarige Venezolaanse Catelyn*, moeder van twee jonge kinderen, wil niet ver van huis afspreken, uit angst voor de politie of immigratiedienst.
Catelyn vertelt geëmotioneerd over het leven op Aruba en in Venezuela
Ze vertrok een jaar geleden uit Venezuela en woont sindsdien illegaal op het eiland, omdat het vergunningsproces moeizaam verloopt. Buiten de deur zorgt Catelyn ervoor dat ze er zo min mogelijk ‘Venezolaans’ uitziet. Ze zit in een netwerk met andere landgenoten op het eiland die elkaar waarschuwen als ze autoriteiten signaleren.
Door de situatie voelt ze zich een crimineel. “Ik moet continu over mijn schouder kijken, terwijl ik niets verkeerd doe.”
‘We willen niet voor altijd op Aruba blijven’
Catelyn hoopt dat Aruba zo snel mogelijk stopt met Venezolanen te behandelen als ‘criminele illegalen’ en meer gaat zien als vluchtelingen die tijdelijke hulp nodig hebben. “Aruba moet echt begrijpen dat we geen andere keuze hebben. Het enige wat we willen, is het recht krijgen om te werken, zodat we normaal kunnen leven en onze families kunnen helpen.”
Daarbij benadrukt ze: “Dit is alleen maar tijdelijk. We willen niet voor altijd op Aruba blijven. We wachten totdat ons land weer op poten staat, zodat we terug kunnen.”
‘In Venezuela is je leven niets waard’
De situatie in Venezuela liet Catelyn ‘geen andere keuze’ dan met het vliegtuig naar Aruba te vertrekken, waar zij familie heeft wonen. Want ze vreesde elke dag voor haar leven en die van haar kinderen.
“De auto pakken durfde ik bijna niet, want in een paar seconden kidnappen of vermoorden ze je, omdat ze denken dat je geld hebt. In Venezuela is je leven niets waard.”
Haar zus en haar man zijn daar het levende bewijs van. “Mijn zus werd met haar man gekidnapt. De kidnappers hadden hen verwisseld met het koppel dat ze eigenlijk zochten. Om die reden zijn ze niet vermoord, maar wel in elkaar geslagen.”
‘Ze overleven, omdat ik hen geld stuur’
Haar zus en ouders wonen nog in Venezuela. “Ze overleven, omdat ik hen geld stuur, omdat ik hier werk. Als ik dat niet doe, hebben ze niets te eten en weten ze niet hoe ze hun rekeningen moeten betalen. Ze zijn van mij afhankelijk.”
Volgens Catelyn gaan de mensen in Venezuela ‘letterlijk dood’. “Mensen weten dat niet en geloven het niet, omdat het niet in het nieuws komt zoals het hoort. Daarom denk ik echt dat het terugsturen naar Venezuela gelijk staat aan een doodvonnis.”
Vluchten per bootDe afgelopen maanden werden weer meer Venezolanen opgepakt die per boot illegaal Aruba binnen probeerden te komen. Maar autoriteiten zoals steunpunt Kustwacht Aruba kunnen niet aangeven of het aantal daadwerkelijk stijgt. De kustwacht heeft het wel over: ‘de grenzen zo goed mogelijk dicht houden om de stroom uit Venezuela tegen te houden’. Tot 5 juli 2018 hield de kustwacht 20 ongedocumenteerden aan. |
* De naam van Catelyn in dit artikel gefingeerd en haar stem vervormd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
