Toen Max van Aalst (29) op tienjarige leeftijd naar Curaçao verhuisde, wilde hij eigenlijk zo snel mogelijk terug naar Nederland. “Ik miste mijn vrienden, mijn familie. Ik voelde me nergens thuis.” Maar dat veranderde zodra hij kennismaakte met de onderwaterwereld. “Ik leerde duiken, en vanaf dat moment wist ik: hier wil ik nooit meer weg.”
Nu staat Van Aalst aan het roer van een ambitieus project om het ernstig bedreigde hersenkoraal op het eiland te redden. Met zijn stichting Branch Coral Foundation is hij gestart met een pilotproject dat niet alleen het koraal, maar het hele rif als ecosysteem nieuw leven moet inblazen.
Een missie geboren uit ervaring
De liefde voor de zee kreeg Van Aalst van huis uit mee: beide ouders waren duikinstructeurs. Na zijn middelbare school op Curaçao vertrok hij naar Nederland om biologie te studeren, gevolgd door een master in Wageningen. “Maar ik wist altijd al dat ik terug wilde. Tien jaar onder water leven op dit eiland had me laten zien hoeveel het rif in die tijd was achteruitgegaan. Ik wilde iets doen.”
Tijdens zijn studie bracht Van Aalst veel tijd door op Curaçao en Bonaire voor stages en scripties. Toch voelde hij zich niet de klassieke wetenschapper. “Ik wilde niet de hele dag papers schrijven. Ik wil mijn kennis en ervaring delen met mensen – op scholen, bij duikscholen, met toeristen, met de gemeenschap. Educatie is voor mij net zo belangrijk als onderzoek.”
Herstel van hersenkoraal: een race tegen de klok
Het project van Van Aalst richt zich op het kweken van hersenkoraal – een soort die vroeger volop voorkwam rond het rif bij Porto Marie, maar inmiddels vrijwel verdwenen is. De oorzaak: een agressieve ziekte genaamd Stony Coral Tissue Loss Disease (SCTLD). “Die ziekte is dodelijk en verspreidt zich razendsnel. Binnen twee weken kan een hele kolonie afsterven.”
Foto’s BRANCH Coral Foundation
De koralen die nu nog over zijn, zouden resistenter kunnen zijn. Daarom selecteert Van Aalst fragmenten van overlevende koralen. Met behulp van een methode genaamd microfragmentatie worden deze in kleine stukjes gesneden en opgekweekt in een onderwaterkwekerij. “Die stukjes groeien tot wel veertig keer sneller dan normaal. Als ze groot genoeg zijn, planten we ze terug op het rif.”
Voor het verzamelen van het koraal is een vergunning nodig. Die wordt verstrekt door de Curaçaose overheid. “Het heeft maanden geduurd om alles rond te krijgen,” zegt Van Aalst, “maar het is cruciaal dat dit soort projecten op een gecontroleerde en verantwoorde manier gebeuren.”
Educatie en samenwerking
De Branch Coral Foundation werkt volgens drie pijlers: koraalkweek, educatie en samenwerking. “We werken met vrijwilligers, geven voorlichting en proberen beleidsmakers en andere organisaties erbij te betrekken. Want als we alleen koralen terugplaatsen zonder de oorzaken aan te pakken, blijft het dweilen met de kraan open.”
De grootste lokale problemen? “Vervuild water, kustbebouwing en het verdwijnen van mangroven. Vervuild water brengt ziekten mee, leidt tot algenbloei en verstoort het delicate evenwicht van het rif. We lobbyen voor beter afvalwaterbeheer en duurzaam kustbeleid.”
Hoop in donkere tijden
Het project is nog maar net begonnen, maar de eerste resultaten zijn hoopgevend. “De koralen die we vorige week terugplaatsten, leven nog allemaal en zitten goed vast. Dat is een klein, maar belangrijk succes. En ik weet: het werkt. De koralen die we drie jaar geleden kweekten, zijn nu bijna twee vierkante meter groot. Dat geeft hoop.”
Max benadrukt dat iedereen kan bijdragen. “Geniet van het rif. Maak er foto’s van. Laat zien hoe mooi het is. Word vrijwilliger, doneer, of help door bewust om te gaan met je waterverbruik en afval. En weet dat herstel mogelijk is – als we samenwerken.”
Meer informatie over het project is te vinden via:
www.branchcoralfoundation.com
