Foto: Politie

ALMERE – “Ik ben elk moment van de dag dankbaar dat ik nog leef.” Precies vijf jaar geleden is Isora Leal een van de slachtoffers van de aanslag op Koninginnedag in Apeldoorn.

Sindsdien herdenkt ze die dag elk jaar. En dit keer gebeurt dat met een bomvolle kerkdienst door pastor Curtis en Kor Moment of Praise uit Curaçao.

Beluister hier de reportage over de kerkdienst met Isora en Yvette Leal (bijdrage: Jamila Baaziz)

Terwijl haar dochtertje vrolijk rondloopt in de Goede Rede kerk in Almere is Leal druk met het regelen van de laatste dingen voor de kerkdienst. De stoelen in de kerk zijn niet aan te slepen voor de meer dan 250 bezoekers. Terwijl ze roert in een grote pan met kippensoep vertelt ze hoe blij ze is met de ‘wonderen van God’ die haar sinds 2009 zijn overkomen: de geboorte van haar dochter en het eigen bedrijf dat ze startte.

Pastor Curtis tijdens dienst in Almere, rechts: Isora Leal – Foto: Jamila Baaziz

De laatste jaren zijn moeilijk geweest. Leal raakt bij het incident op Koninginnedag ernstig gewond aan haar bekken en been als zij langs de route –samen met de andere leden van folkloristische dansgroep Expreshon Kultural – de stoet van de Koninklijke familie bekijkt. Op dat moment raakt de zwarte Suzuki van Karst Tates hen vol. De nestor van de dansgroep, Wilfrido Plantijn, overlijdt. Leal, haar zus Oneilla en 3 mannelijke dansers (Marlon en Michaël Ricardo en Rudsel Haddocks) raken ernstig gewond.

Toekomst
Vijf jaar later probeert Leal vooral vooruit te kijken, naar de toekomst, maar ergens voelt het nog steeds dubbel: ze heeft lang moeten revalideren na het ongeluk. En die bewuste 30 april betekent ook het begin van het einde van Expreshon Kultural, tot dat moment een hechte groep. “Dat zijn geen leuke gedachten. Daar wil ik het nu liever ook niet over hebben.” Op het tijdstip dat haar leven vijf jaar eerder veranderde is Leal gewoon op haar werk: “Ik dacht er pas aan om een uur of één.”

Beluister hier Jamila Baaziz in gesprek over de kerkdienst met Serkan Sert

Haar moeder Yvette herinnert zich het moment dat ze hoorde dat haar dochters gewond waren geraakt nog goed: “Ik dacht dat ik gek werd. Het was een heftige periode. Toen ik mijn jongste dochter zag was ik ook even bang dat ze het niet zou gaan redden. Maar gelukkig heeft God naar onze gebeden geluisterd.”