Caribische mannen praten niet makkelijk over hun emoties. Dit is een voorbeeld van hoe het slavernijverleden nog steeds doorwerkt op ons dagelijkse leven, zegt de Curaçaose psycholoog Shandery Rosalina.
Rosalina begeleide onlangs samen met psychiater Glenn Helberg op Bonaire een workshop over mannen en emoties. Zo’n 80 mannen kwamen op de bijeenkomst af. “Dat aantal hadden we niet verwacht”, vertelt Rosalina. “We hadden onze hoop gezet op 40, dus het was heel indrukwekkend om te zien.”
Tijdens de workshop werd onder meer gepraat over de rol die de opvoeding van de mannen heeft gespeeld bij het niet makkelijk over gevoelens kunnen praten, maar ook het slavernijverleden kwam aan bod.
Hoe makkelijk of moeilijk praten Bonairiaanse mannen dan over hun gevoelens?
“Niet zo heel makkelijk. Wat we tegen zijn gekomen, is dat mannen zeggen dat ze in hun opvoeding vaak te horen kregen dat ze geen emoties horen te tonen. Dat je je op een bepaalde manier moet gedragen, omdat je anders niet mannelijk genoeg bent. Veel nabestaanden van slaven hebben daarom vandaag de dag problemen met hun emoties.”
“Ook seksualiteit kwam naar voren als iets waar weinig over wordt gepraat. Dat moest vooral zelf worden uitgezocht. Veel mannen zijn opgevoed door alleenstaande moeders. Die hebben de opvoedstijl ook weer overgenomen van de generaties daarvoor.”
Waar komt dat idee vandaan, dat mannen geen emoties mogen tonen?
“Dat heeft ook te maken met de slavernij. Mannen, slaven, werden als voorbeeld gebruikt voor hoe je je moest gedragen. Je moest sterk zijn, stoer zijn en vooral geen emotie tonen, anders werd je bestraft.”
“Maar als we nog verder terugkijken, heeft het ook te maken met de verdeling van de taken. De mannen gingen jagen en de vrouwen bleven achter om voor de kinderen en het huishouden te zorgen. Daardoor is er ook een bepaald beeld gevormd van hoe mannen en vrouwen moeten zijn.”
Wat is u verder opgevallen tijdens de workshop?
“Toen de mannen de kans kregen, gingen ze ook dieper met elkaar in gesprek over emoties. Over hoe hun opvoeding was en patronen die ze zouden willen doorbreken. We hoorden dat mannen echt bezig zijn om zichzelf te verbeteren. Niet alleen voor hunzelf, maar ook voor hun gezin.”
Wat over emoties praten betreft: merkt u een verschil tussen Bonairiaanse mannen en Europees-Nederlandse mannen?
“Een Europees-Nederlandse man kan meer woorden geven aan zijn gevoel. Dan krijg je iets meer een beeld van wat er gaande is. Een Bonairiaanse man kan dat minder makkelijk. Ze kunnen bijvoorbeeld wel zeggen dat iets niet goed voelt, maar dan moet ik doorvragen voordat er meer openheid komt over een situatie.”
Onlangs is er ook een Caribisch kinderboek uitgebracht om emoties beter bespreekbaar te maken. Helpt dat?
“Ik heb het boek ook al gebruikt bij kinderen. Het helpt om woorden te geven aan wat je voelt en vervolgens ook wat je nodig hebt om om te gaan met die emoties. Dat stukje had ik vroeger niet.”
Wat opvalt is dat er eigenlijk geen mannen voorkomen in het boek.
“Jammer, maar ik denk dat het meegaat met het stereotype van alleenstaande moeder en oma als onderdeel van het gezin. Zeker een gemiste kans. Hopelijk dat er een tweede deel komt met een man erbij, want dan kun je ook een beeld schetsen van wat het ideaal zou zijn.”
Rosalina en Helberg zijn van plan om nog meer workshops voor mannen te organiseren. De workshops zijn een initiatief van Mental Health Caribbean.
De Wekelijkse UpdateBlijf voortaan op de hoogte over de Caribische gemeenschap. Abonneer je net als anderen op de Wekelijkse Update via deze link. |