Bursalen nemen afscheid op Hato (foto door Elisa Koek)
WILLEMSTAD – “Ik had Nederland erger verwacht dan het was. Je moet het beste ervan maken.” De 32-jarige Anthony Verheijden vertrok dertien jaar geleden naar Nederland om te gaan studeren.
Inmiddels is hij weer terug op zijn geboorte-eiland en wat voor hem het meest veranderd is, is zijn kijk op Curaçao. “De simpelste dingen zoals het klimaat hier ga je waarderen.” De 21-jarige Jake Weber staat op het punt om te vertrekken naar Curaçao en hij is juist benieuwd naar de kou, winter en herfst die hij op Curaçao niet kent.”
Elisa Koek in gesprek met Jake over Nederland
Veel bursalen vertrekken met honderden plannen en ideeën, maar vaak loopt hun tijd in Nederland heel anders. Of je je kunt voorbereiden op een andere cultuur, klimaat en regels, is de vraag. “Het leven in Nederland is gewoon wennen”, vertelt Anthony. “Als je een tram instapt, moet je een strippenkaart kopen. Mensen vinden dat normaal in Nederland, maar voor mij was dat het niet. Er zijn ontzettend veel regels en dat was soms een beetje eng. Toch was het ook een uitdagend. De wereld gaat sneller, de techniek is up-to-date en je leert heel veel mensen kennen. Als je met een open mind erheen gaat, kan het alleen maar meevallen. Je weet dat je niet thuis ben in Nederland en je moet je aanpassen. Dat heb ik gedaan.”
Racisme
“Ik ben weleens beoordeeld, omdat ik van Curaçao kwam: vaak genoeg”, vertelt Anthony over racisme in Nederland. “Ik ben halfbloed dus zag wel vaak vraagtekens in de ogen van mensen. Gelukkig is het niet verdergegaan en ben ik nooit uitgescholden of iets. Meestal als ik Nederlands begon te praten, veranderde de ‘attitude’ al snel. Veel mensen hebben een beeld van Antillianen dat ze bijna geen Nederlands spreken terwijl genoeg jongens die hier opgroeien de taal erg goed beheersen. Soms zelfs beter dan Nederlanders zelf.”
Nooit kunnen wennen
De 28-jarige Shayna Griffith is sinds drie jaar terug op Curaçao en haar ervaring met Nederland is minder goed. “Ik heb altijd wel het gevoel gehad dat ik een buitenlander was en niemand op mij zat te wachten. Er werd weinig van mij verwacht, want ik kwam van Curaçao en ik was dom en lui. Het werd niet altijd zo gezegd, maar ik voelde het wel.” Shayna kon nooit helemaal wennen aan de Nederlandse cultuur en het leven, maar studeerde en bracht haar vrije tijd veel door met andere bursalen. “Ik woonde in Den Haag en kende veel Antillianen. We gingen vaak naar Antilliaanse feesten en kwamen daar bekenden tegen van Curaçao. Na mijn studie ben ik binnen twee weken teruggegaan naar Curaçao, ik kon echt niet wachten. Ik moet eerlijk bekennen dat ik Nederland nu soms wel een beetje mis. Vooral de zomers in Scheveningen waren geweldig. Toch ben ik ontzettend blij dat ik daar niet meer hoef te wonen.”
Door: Elisa Koek