“Ondanks mijn kritische kant, was ik altijd een heel jolig persoon, een grappenmaker. Ik probeer zo door te gaan. Maar eerlijk gezegd, heb ik veel fysieke en emotionele schade geleden. Men zegt: ‘Een echte man huilt veel en een machoman huilt niet, want die verschuilt de realiteit van zijn hart achter zijn trots’. Nou, ik huil heel veel.”
Cedric Soleana kan niet tegen onrecht. Hij vecht voor de rechten van de Bonairiaanse gemeenschap. Sinds oktober vorig jaar is Cedric Soleana ziek. Hij was slachtoffer van zware agressie op het sportveld. Zijn revalidatieproces verloopt lang en moeizaam. Hij vecht nu om te overleven. Het is een gevecht tegen het gebrek aan goede communicatie in de zorg, structuur van de zorg en mentaliteit van mensen.
Cedric Soleana beseft dat hij nooit meer de oude zal worden. Maar één ding weet Soleana zeker: “Vechten tegen onrecht is niet een wens van mij, het is mijn leven. Ik zal blijven vechten tot het laatste druppel water uit mijn lichaam wegvloeit.”
Zinloos geweld
Op 13 oktober 2012 ’s avonds veranderde het leven van Cedric Soleana voorgoed. In zijn vrije tijd werkte hij als gecertificeerd scheidsrechter bij softbalwedstrijden. Die avond ging het mis. De wedstrijd eindigde 19 – 0. Een softbalspeler van de verliezende club vond dat hij zijn frustraties kon botvieren op de scheids. Soleana kreeg een harde klap in het gezicht en belandde op de grond buiten westen.
Sindsdien heeft Soleana ernstige lichamelijke klachten. Hij moest een zware rugoperatie ondergaan en heeft nu drie platen en zes schroeven in de rug. Naast de constante pijn is hij nu diabetespatiënt, heeft hij hoge bloeddruk en praat hij moeizaam. Zijn leven en dat van zijn familie en omgeving is totaal ontredderd.
Actievoerder
Hij was één van de vooraanstaande actievoerders van Bonaire. Hij stond aan het hoofd van de actiegroep Boneriano Preokupá (Bezorgde Bonairianen). De actiegroep stelde misstanden op maatschappelijk en politiek gebied aan de kaak. Ook verwoordde de groep de ontevredenheid van de Bonairianen over de status als openbaar lichaam en armoede op het eiland. Het lukte Soleana zelfs om koningin Beatrix een petitie aan te bieden in oktober 2011, tijdens het Koninklijk bezoek.
Tegenslagen
Soleana moet lang revalideren. Hij moet weer goed leren lopen en praten. Hij ondervindt tijdens dit proces ook tegenslagen. De zorg direct al na het incident, verliep moeizaam. In het ziekenhuis Mariadal op Bonaire dacht men dat hij overdreef. Toen men de ernst van de situatie inzag, ging hij naar Colombia. Hij werd onverrichter zake teruggestuurd. Pas na zeven MRI-scans werd een hernia vastgesteld als gevolg van het vallen op zijn stuitje.
Soleana wijt de moeizame revalidatie en zorg aan een gebrek aan goede communicatie, mentaliteit van mensen en de structuur in de zorg, sinds de staatkundige veranderingen. In Colombia werd zijn operatie tot drie keer toe uitgesteld, omdat Bonaire geen toestemming gaf voor de operatie.
Soleana en zijn vrouw moesten hun eigen geld als borg storten om testen gedaan te krijgen. Zonder goede argumentatie werd zijn fysiotherapie en logopedie stopgezet. Soms heeft hij door de harde klap die hij kreeg na de softbalwedstrijd heel weinig zuurstof in zijn hersenen. Daarom heeft hij continu hoofdpijn. Maar toch kreeg hij geen groen licht voor een zuurstofmachine.
De zorg op Bonaire is voor honderd procent in handen van Nederland. “Ik heb geen problemen met Europese Nederlanders. Wél is het zo dat als zij jouw cultuur niet begrijpen, kunnen zij je grootste vijand worden. Kijk naar ons ziekenhuis. Het zit vol Nederlanders die niet eens één woord Papiaments verstaan. Ze maken verkeerde interpretaties.”
Willem-Alexander
Cedric Soleana blijft doorvechten. “Wanneer ik dood ga, zal ik trots zijn dat ik opkwam voor het recht, want mijn God is de God van het recht.” Het is Soleana in het verleden gelukt om persoonlijk te praten met koningin Beatrix en prins Willem-Alexander om op te komen voor Bonaire. “Onze toekomstige koning heeft zelf gezegd dat de eerst volgende keer wanneer hij weer op Bonaire is, hij weer met mij zal praten en evalueren hoe de situatie is op het eiland. Ik ben dat niet vergeten. Ik ben aan mijn rug geopereerd, ik heb hoofdpijn en ik kan minder goed praten. Maar God heeft mijn verstand gespaard. Ik wacht op koning Willem-Alexander, zodat hij en ik onze verantwoordelijkheden kunnen nakomen.”
Door: Belkis Osepa