Met haar lange krullen onder een helm en haar handen stevig aan het stuur, staat de 13-jarige Farrah Henriquez klaar. De motor gromt. Nog een paar seconden tot het groene licht aangaat. En dan schiet ze weg. Binnen enkele tellen bereikt ze bijna tweehonderd kilometer per uur. Zo snel als haar dragster Wild Thing over de baan vliegt, zo snel heeft Farrah ook de harten van de toeschouwers veroverd. Eind oktober werd ze Drag Racing Kampioen van Curaçao in de categorie Junior Dragster. Een bijzondere prestatie, want er doen nauwelijks meisjes mee aan deze sport.
Farrah’s liefde voor snelheid begon al vroeg. Haar vader, Achim Henriquez, is zelf actief in de dragwereld. “Mijn kinderen zijn letterlijk opgegroeid op de dragstrip,” vertelt hij trots. “Ze weten niet beter dan snelle auto’s en motoren. Van Farrah had ik eerlijk gezegd niet verwacht dat zij zo’n talent zou blijken te zijn.”
Zelf zegt Farrah lachend: “In het begin vond ik het echt heel eng. Ik durfde geen vol gas te geven. Papa zei: ‘Als je vandaag vol gas gaat, krijg je een verrassing.’ Toen deed ik het. En de verrassing was dat ik mocht meedoen aan een race op Aruba.” Daar werd ze bij haar debuut meteen kampioen.
Foto’s Achim Henriquez
200 kilometer per uur
Farrah racet in een Junior Dragster, een gestroomlijnde raceauto speciaal voor jongeren. “Als ik op mijn allerhardst ga, rijd ik bijna tweehonderd kilometer per uur,” zegt ze trots. “Maar in de wedstrijden mag ik niet te hard gaan. Er zijn regels voor.” Hoewel ze nog maar een paar jaar racet, heeft ze haar auto al goed onder controle. “Het is eigenlijk best simpel,” legt ze uit. “Je hebt een gaspedaal, een stuur en een knop waarmee je de motor kunt uitzetten als er iets misgaat.”
De enige meid op de baan
Op Curaçao zijn weinig meisjes die dragracen. “Vroeger was er één, maar die is van het eiland gegaan,” zegt Farrah. “Nu race ik vooral tegen jongens.” En dat zorgt soms voor grappige reacties. “Sommige jongens vinden het moeilijk om van een meisje te verliezen,” vertelt ze. “Maar de meesten vinden het juist leuk.”
Volgens haar vader heeft Farrah met haar enthousiasme iets in beweging gezet. “Ze heeft een hele rage ontketend,” zegt hij trots. “De juniorcategorie had jarenlang bijna geen deelnemers. Door Farrah en haar teamgenoot Issachar is die klasse weer helemaal opgebloeid. Er doen nu al vier jonge racers mee en volgend jaar komen er nog meer bij.”
“Ik wil gewoon blijven racen”
Voor Farrah is dragracen vooral een hobby. “Ik wil er niet mijn beroep van maken,” zegt ze. “Ik vind het gewoon leuk om te racen en te winnen.” Toch is het moeilijk te geloven dat iemand die zó jong zó goed is, het bij een hobby houdt. “Ik weet niet of ik dit later professioneel wil doen,” zegt ze nuchter. “Ik vind het nu vooral leuk om te racen en te winnen.”
Als ze één boodschap heeft voor andere meisjes, dan is het deze: “Gewoon doen. Het is spannend, maar je leert het vanzelf. En het is echt superleuk.” Wie haar ziet racen, weet meteen dat ze niet zomaar een meisje in een snelle auto is. Ze is een pionier, iemand die laat zien dat ook op Curaçao vrouwen thuishoren op het circuit.
