Wie de baret krijgt van het SVT heeft er hard voor moeten werken – Foto Defensie Voorlichting
WILLEMSTAD – “Het zijn megamooie mensen, maar met een rotverleden waardoor ze een bepaald gedrag vertonen. In die vijf maanden dat ons programma duurt, zie ik jongens met weinig zelfvertrouwen, met verdriet en pijn, opbloeien en lachen”, vertelt Anton Van den Berg. Hij is hoofd Opleidingen van het SVT, het Sociaal Vormend Traject, ingericht en gefinancierd door het ministerie van Onderwijs om kansarme jongeren met een gekneusd verleden weer op de rit te helpen.
Het ministerie selecteert jonge mannen voor deelname aan het traject. Er worden ook folders rondgedeeld in achterstandswijken. Het succes van de aanpak wordt rondverteld. “Er wordt mond-tot-mondreclame voor het SVT gemaakt”, weet Van den Berg, “er zijn veel moeders die ons opbellen die willen dat hun zoon meedoet.”
Het SVT bestaat al sinds 2011. Sedertdien zijn, afhangende van het jaar en na een zware selectie, tussen de 34 en 66 jongens aan het traject begonnen. Het slagingspercentage ligt tussen de 59 en 84 procent. Wie aan het einde van het traject de baret mag opzetten, is klaar om terug naar school te gaan, werk te zoeken of door te stomen naar de opleiding tot milicien.
Dit jaar zijn er 36 jongeren begonnen aan het traject. “Dat betekent dat er 36 verschillende zorgplannen moeten getrokken worden, want elke jongere kampt met andere gedragsproblemen. Het is een groep individuen bij elkaar, dat vereist maatwerk”, stelt Van den Berg. “Straks mogen ze trots zijn op de baret die ze bij de finish krijgen, want niet iedereen kan dit.”
Betere toekomst
Alberto en Hart zijn negentien en zitten in hun derde week. Ze zijn allebei vrijwillig gekomen, in de hoop op een betere toekomst. Hart woonde een aantal jaren in Nederland, maar kon daar niet meekomen op school. Eenmaal terug op Curaçao ging hij hout sjouwen bij een bouwmarkt. De rest van de middag zat hij bij de snek. “Thuis was het niet leuk dus ging ik naar de ‘chino’. Ik wil niet de rest van mijn leven hout sjouwen, dus nu ben ik hier. Ik wil uiteindelijk naar de Curaçaose militie.”
Alberto hoopt straks na het SVT zijn school weer op te kunnen pakken. De afgelopen tijd deed hij hier en daar wat klusjes, zonder duidelijk toekomstbeeld. “Het is een stille jongen, maar gedreven. Je ziet dat hij soms problemen heeft met de andere jongens die niet luisteren”, zegt bakmeester Henriquez, “omdat het een groepsproces is, moet hij soms ook boeten voor het gedrag van de anderen.” De leiding heeft dagelijks contact met maatschappelijk werksters om het gedrag van elke jongere nauwgezet in kaart te kunnen brengen. Naarmate de tijd verstrijkt, groeit er verantwoordelijkheidsgevoel binnen de groep en corrigeren de jongens elkaar.
Escalatie
Soms escaleert het, zoals vorige week. Een jongen uit de groep daagde de bakmeester uit, maar werd vervolgens door de hele groep in elkaar geslagen. Een andere kon de vele verplichtingen niet aan en vluchtte van het terrein. Van den Berg: “In zo’n geval gaan we ze zoeken, want ze vallen onder onze verantwoordelijkheid. Maar een jongen die op vrijdag was ontsnapt, stond op maandag vrijwillig weer op de stoep. Het besef is er dat dit misschien wel hun enige kans is. Hier zijn mensen die in ze geloven en die ze leren zelfstandig te worden.”
Lees ook deel 1 : SVT maakt van schoffie een korporaal
Door Anneke Polak