Het publiek kan met rode en groene briefjes hun mening uiten over de stellingen – foto: Elisa Koek
WILLEMSTAD – “We willen praten met de jongeren én tegelijk het theater naar scholen brengen”, vertelt oprichter van Teatro KadaKen Albert Schoobaar. Het theatergezelschap draait er niet omheen en legt confronterende thema’s zoals Zwarte Piet en de Isla Raffinaderij voor aan de scholieren. “Ik ben niet bang dat dit afschrikt: mensen willen hier juist over praten en het is ook nodig.”
De nieuwe voorstelling Bos di Nos Pueblo (stem van het volk) gaat over de politiek, maar ook over familiebanden en het wel of niet geven van je mening. KadaKen gaat het komende half jaar langs middelbare scholen om het stuk te laten zien, maar ook een debat te stimuleren tussen de scholieren.
Elisa Koek was bij de voorstelling bij Skol Avansá Amador Nita
“Mijn hart huilt voor het volk! Voor mijn land! En dit gaat veranderen met de partij van het volk: partido Kue”, schalt het door de gymzaal van de Skol Avansá Amador Nita. Het is allemaal onderdeel van de voorstelling waarin hoofdpersoon Gomez (Albert Schoobaar) het volk overtuigt op hem te stemmen. Zijn speech klinkt niet onbekend: de kinderen lachen en geven voorbeelden van lokale politici die volgens hen dezelfde soort woorden uitspraken, maar dan niet voor het theater.
Toch is de voorstelling niet per se een aanval op de Curaçaose politiek. “Sommigen zien het wellicht als een aanval en ik hoop dat de mensen op wie dit is gericht, zich ook aangevallen voelen”, vertelt Schoobaar. “Maar het doel is het niet, het doel is mensen voor hun mening te laten uitkomen.”
Je mening laten tellen
Terwijl de jongeren de eerste minuten nogal wat giechelend naar de voorstelling kijken, wordt het al snel serieuzer. De hoofdpersoon wil namelijk hun mening, want ‘dit hoort bij een de democratie’, volgens Gomez. Gomez legt het publiek stellingen voor en met rode (tegen) en groene (voor) briefjes kunnen zij hun mening geven. De Isla Raffinaderij komt voorbij waarbij verschillende kleuren briefjes de lucht ingaan. Dan vraagt Gomez wie voor het afschaffen is van Zwarte Piet. Overwegend rode briefjes gaan de lucht in, maar daar blijft het niet bij. Langzaam beginnen de scholieren te praten en een van hen vertelt dat ze Zwarte Piet discriminerend vindt. Hierna gebeurt precies wat de bedoeling was: de tieners gaan in debat.
“Op Curaçao hebben we hebben het wel over onze problemen, maar zijn we nog wat passief”, gaat Schoobaar verder. Hij denkt dat discussie een goede stap is om maatschappelijke problemen aan te pakken op het eiland en hoopt jongeren aan te sporen te praten en van zich te laten horen. “Dat is een reden waarom ik theater maak. Mijn mening doet er nu niet toe, dit stuk gaat over je mening laten tellen, omdat jij telt.”
Blijven praten
De jongeren lijken onder de indruk en het debat achteraf is bijna niet te stoppen. “Ik zal nooit mijn mond houden”, zegt een vijftienjarige jongen stellig.” Ook niet als het je carrière schaadt? “Dan moet ik beter nadenken wat ik zeg”, reageert hij twijfelend. “Ik zou in ieder geval blijven praten met mijn familie, dat is het belangrijkste.”
Door Elisa Koek