“Ik was best rijk vroeger, maar mijn leven is totaal anders nu”, vertelt Königs – foto: Elisa Koek
WILLEMSTAD – Het huis van Karin Königs (53) ziet er van buiten groot en mooi uit, maar eenmaal binnen slaat de realiteit in. Grote gaten in het plafond, schimmelvlekken op de muren en doorgeroeste wasbakken kleuren de schrijnende situatie van Königs. Haar huis is haar laatste zorg. “Het belangrijkste is dat we vanavond kunnen eten.”
Mensen met een ziekte of aandoening op Curaçao hebben net als iedereen recht op onderstand. Dit is iets meer dan 300 gulden per maand en 20 gulden per kind. Verder houdt het op en zijn zij afhankelijk van vrienden en familie.
Elisa Koek in gesprek met Karin Königs
De 29-jarige Victorine Seibert heeft de ziekte van Bechterew, een vorm van ontstekingsreuma. Ze heeft een baan en kan bij haar moeder wonen. Haar ziekte zorgt ervoor dat ze vaak pijn heeft, maar niet gaan werken is geen optie. “Soms word ik wakker met veel pijn, maar ik laat me nooit tegenhouden.”
Seibert zal waarschijnlijk nooit op zichzelf kunnen wonen, ze verdient simpelweg te weinig en kan niet elke baan aan. “Ik heb nu een leuke baan en iedereen heeft respect voor mijn ziekte. Dit moet ook, want ik moet het zitten, lopen en staan kunnen afwisselen.” De ziekte van Seibert verergert hoogstwaarschijnlijk nog en ooit zal ook deze baan te veel zijn voor haar. Een vangnet vanuit de overheid is er niet. “Als dat gebeurt, verzin ik wel iets. Er is altijd een manier”, zegt Seibert hoopvol.
Geen geld
Karin Königs werkte tot anderhalf jaar geleden als projectmanager bij de overheid. In augustus 2013 werd kanker in haar grote teen geconstateerd. Ze dacht ruim voor het verlopen van haar jaarcontract weer aan het werk te zijn, maar de situatie pakte anders uit. Toen Königs begin 2014 bestralingen kreeg, ging dit mis. Haar voet werd een grote brandwond waardoor zij weinig meer kon.
Haar contract verliep in september en Königs’ reserves waren bijna op. Toen er bij haar werd ingebroken en ze haar waardevolle spullen niet meer kon verkopen, sloeg de bom in. “De realisatie dat ik geen geld had, kwam tijdens de kerst. Ik kon mijn elektra- en waterrekening niet betalen en had geen geld meer voor eten.”
Hulpinstanties
Het Prinses Wilhelminafonds kan kankerpatiënten hulp bieden. Zij verzorgen onder andere vervoer naar therapie, voedselpakketten tijdens chemotherapie, hulpmateriaal zoals bedden of rolstoelen en externe therapieën. Ook kunnen mensen met onderstand aanspraak maken op de Voedselbank. Overige kosten zoals gas, water en licht moet iedereen zelf ophoesten. Könings moet alleen al aan Aqualectra tweehonderd gulden per maand aflossen door de schuld die ze heeft opgebouwd de laatste anderhalf jaar.
Geen kant op
Gelukkig gaat het iets beter met Königs en kan ze thuis wat nakijkwerk doen om bij te verdienen. Door haar schuld bij Aqualectra verdwijnt dit geld helaas ook weer. “Ik was best rijk vroeger, maar mijn leven is totaal anders nu”, vertelt Königs. Ze wijst naar de paar tanden in haar mond en slikt even. “Mijn tanden vallen uit door mijn medicijnen, maar geld om naar de tandarts te gaan, is heel ver weg. Ik begrijp niet dat mensen in het Koninkrijk der Nederlanden in deze situatie terecht kunnen komen. Zieken en zwakkeren kunnen geen kant op.”
Door Elisa Koek