Pascal Sahoury
Caribisch Netwerk brengt deze week een onderzoek naar gezondheidszorg, het ziekenhuis en het functioneren van Inspectie Gezondheidszorg op Curaçao. Vandaag deel vier in een serie van vijf artikelen
WILLEMSTAD – “Het is hier een wespennest”, zegt anesthesiologist Pascal Sahoury als je hem vraagt hoe de medische zorg functioneert op Curaçao. Sahoury kwam in 1995 op het eiland en begon in 2000 zelfstandig met de Pain Clinic. Die zou in eerste instantie ondergebracht worden bij de Taams Kliniek, maar die pasten ervoor omdat pijnbestrijding niet in het pakket van de SVB zit, tijdrovend is en geen geld opbrengt.
Sahoury zegt vanaf het begin veel tegenstand van zijn collega’s te hebben ondervonden. Het woord ‘kartel’ vindt hij te mild: “het is witte jassen maffia.” Bepaalde specialisten willen geen patiënten doorverwijzen of weigeren zelfs patiënten te accepteren die bij hem onder behandeling staan.
Patiënten non grata
“Lang nabehandelen wil hier niemand”, gaat Sahoury verder. “Kankerpatiënten worden vaak aan hun lot overgelaten. Het worden ‘patiënten non grata’. Terminale zorg is een apart vak, waar ik in gespecialiseerd ben. Ik weet niet veel van oncologie maar wel van pijnbestrijding, daarom moeten we samenwerken. Dat gebeurt niet.” Hij zegt dat patiënten niet meer welkom zijn bij de oncoloog als ze bij hem onder behandeling zijn. “Terwijl we elkaar nodig hebben. We zijn dienstverleners die werken voor één doel.”
Sahoury vindt het vreselijk dat patiënten worden behandeld als kinderen. “We zeggen allemaal dat de patiënt centraal staat, maar in de praktijk staat de behandelaar centraal. Als behandelaar moeten we van ons voetstuk stappen en naast de patiënt gaan staan. Natuurlijk is de behandelaar een medisch expert, maar we moeten dit niet verwarren met alwetendheid op het gebied van het individuele welbevinden en levensplezier van de patiënt.”
Monopolie
Oud-inspecteur van Gezondheid Jan Huurman heeft ook te maken gehad met de machtspositie van medische specialisten. “Het probleem op Curaçao is dat medische specialisten een monopolie hebben. In Nederland kun je een second opinion halen bij een andere specialist, in een ander ziekenhuis, in een andere stad, hier niet.”
Verder denkt de oud-inspecteur dat een inspectie voor alle eilanden de oplossing is. “Naar mijn opvatting, moet er een inspectie komen voor de benedenwindse eilanden. Een inspectie op elk eiland is te klein. Met een overkoepelende inspectie kun je veel kritischer en objectiever te werk gaan.”
Toezicht
Sahoury vindt het kwalijk dat de inspectie geen ruggengraat heeft. “Hier zijn minstens zes inspecteurs nodig, ze zouden het beleid moeten toetsen. Onze apparatuur en methodes zijn verouderd en dat wordt al jaren geaccepteerd. Patiënten worden niet beschermd, en patiënten komen niet zelf op voor hun recht want er bestaat geen patiëntenvereniging.”
Hij zegt dat de medische zorg volledig doorgelicht moet worden. “13,5 procent van ons nationaal bruto product komt van de zorg. Mensen leveren 12 procent van hun totale bruto inkomen in aan de Basis Ziektekosten Verzekering voor zorg met vele beperkingen en ook nog eens verschillende klassen”, zegt Sahoury. “Terwijl een verzekering in Amerika 6000 dollar per jaar kost voor twee personen en je goede medische zorg krijgt in topziekenhuizen. Blijkbaar doen we hier iets verkeerd.”
Morgen het laatste deel: Cai Winkel: Medische specialisten moeten het goede voorbeeld geven
Door Leoni Leidel-Schenk
