KRALENDIJK – Als je een pleegkind in een Caribische gemeente van Nederland wilt opvangen, krijg je 9.47 dollar per dag. Op Sint-Eustatius kun je daar enkel een pak melk en zes eieren van kopen.
“Het doet geen recht aan de behoefte van het kind, zeker niet van kinderen op de Bovenwindse eilanden, waar het leven een stuk duurder is dan op Bonaire”, reageert Curvin George, directeur Jeugdzorg en Gezinsvoogdij. De vergoedingen in Europees Nederland zijn, afhankelijk van de leeftijd van het kind, het dubbele van de dagvergoeding die kinderen in Caribisch Nederland krijgen.
Curvin George over het dure leven op de eilanden en de pleegzorgvergoeding
Den Haag erkent dat er nieuw beleid moet komen. Staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport Paul Blokhuis heeft de directeur van Jeugdzorg om advies gevraagd. Maar dat de vergoeding gelijk getrokken wordt, lijkt niet aannemelijk, omdat dit ook niet met de kinderbijslag en het bestaansminimum is gebeurd.
‘Met minder dan tien dollar per dag voor een kind in een Caribische gemeente zorgen is onmogelijk’
Op Bonaire zijn er 55 pleeggezinnen met in totaal 66 pleegkinderen. Op Sint-Eustatius wonen drie pleegkinderen samen in een huis, het gezin heeft het zwaar. De prijzen in de supermarkt zijn na 10 oktober 2010 bijna verdubbeld, legt een medewerkster van het directoraat Social Wellbeing in Oranjestad, Sint-Eustatius uit. Op de vraag of je met minder dan tien dollar per dag voor een kind kunt zorgen, antwoordt ze: “Onmogelijk!”
Wel of geen verhoging, de vergoeding voor de zorg van ongeveer 75 pleegkinderen op Bonaire, Sint-Eustatius en Saba blijft wel bestaan. In juni van dit jaar brak er paniek uit op de eilanden toen media berichtten dat de Rijksdienst Caribisch Nederland (RCN) had besloten de vergoeding stop te zetten. “Dat is niet waar”, benadrukt Curvin George, directeur Jeugdzorg en Gezinsvoogdij. “We hebben veel moeten praten om de paniek bij betrokken families weg te nemen.”
‘De situatie op de eilanden is complexer dan in Nederland’
Los van de vergoedingen zijn er ook andere verschillen voor bewoners van Nederlandse en Caribische gemeenten. Zo is in Europees Nederland sinds 1 januari 2015 de Jeugdwet van toepassing. Daardoor kwamen de bestuurlijke en financiële verantwoordelijkheid voor de jeugdzorg bij de Nederlandse gemeenten te liggen. De overheid heeft hiervoor gekozen om ‘dicht bij huis’ door middel van preventie en vroeg-interventie de jeugdzorgvraag terug te dringen.
‘Maar de situatie op de eilanden is complexer dan in Nederland’, legt Curvin George uit. “De Nederlandse Jeugdwet is hier niet rechtstreeks toepasbaar. Er moet beleid komen dat beantwoordt aan de behoeften van de kinderen in Caribisch Nederland. Dat betekent dat je ook de ouders moet helpen, dat zij over de tools moeten kunnen beschikken om voor hun kinderen te zorgen.”
Geen Jeugdwet wel toezicht
De eilanden hebben er sinds het voorjaar van 2016 wel toezicht op de jeugdzorg bij gekregen. De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd controleert Jeugdzorg en Gezinsvoogdij Caribisch Nederland, dat wordt geleid door Curvin George.
In overleg met de pleegouders heeft Jeugdzorg en Gezinsvoogdij de zorgvraag in kaart gebracht en er zijn gezamenlijk aanbevelingen opgesteld. “Voorop staat dat kinderen in een gezin moeten kunnen opgroeien, we willen de opvang in een internaat vermijden. De meeste kinderen hebben hechtingsstoornissen en het is van belang dat zij de kans krijgen de band met familie te verstevigen.”
