Vanuit zijn geboortehuis, een traditioneel roze huisje aan de hoofdweg van Rincon op Bonaire, verkoopt hij ijs. Niet voor het geld, maar voor de gezelligheid. Zijn zaak werd al ontdekt door de culinaire zender 24Kitchen en ze hebben het tot in de Verenigde Staten over zijn ijs, vertelt hij trots. In de aanloop naar Dia di Rincon spreek ik met deze bekende Rinconero: ijscoman Wilbert Pourier (72), ook wel bekend als John. Waarom besloot hij ijs te gaan verkopen? Wat betekent Rincon voor hem? En wat zijn zijn toekomstdromen?
Tot een paar jaar geleden woonde Pourier nog in Nederland. Nu is hij terug in zijn geboorteplaats, en zelfs in zijn geboortehuis, van waaruit hij ijs verkoopt. Het ijs wordt gemaakt door zijn buurman, van lokale producten in verschillende tropische smaken: mango, munt, pistache, avocado, en ga zo maar door. Ook verkoopt Pourier verse sap, gemaakt door zijn schoonzus.
De ijswinkel John’s is elke dag van de week tot 19:00 uur geopend. “Dit is mijn huis. Ik zit hier toch wel onder de boom.” Pourier doet het niet voor het geld, maar om bezig te blijven en onder de mensen te zijn. In Nederland heeft hij altijd als croupier in casino’s gewerkt. “Geld doet me niet zoveel, ik had jarenlang elke dag honderdduizenden euro’s in m’n handen.”
Pourier: “Ik zou niet weten wat ik zonder deze boom moest.” Foto’s Deborah Bremmer
Hoe is het idee voor ijssalon John’s ontstaan?
“Ik woonde nog in Nederland, maar kwam vaak bij familie op Bonaire. Ons huisje stond leeg en was bouwvallig maar langzaamaan heb ik het opgeknapt. Tijdens één van mijn bezoekjes zag ik dat mensen op Dia di Rincon van alles verkochten. Het was zo druk en zo zonnig, ik dacht: volgend jaar ga ik hier ijsjes verkopen!”
Zes jaar geleden ging Pourier met pensioen en vestigde hij zich definitief op Bonaire. “Toen mijn dochter haar diploma haalde, stopte ik meteen met werken. Daar deed ik het allemaal voor, voor mijn familie.” Toen ging hij fulltime ijs verkopen. Dat ziet hij niet als werk, maar als bezigheid. “Het zijn geen twee rijen dik. Soms stopt er een golfkarretje met toeristen.” Het zijn vrijwel alleen toeristen aan wie Pourier zijn ijsjes slijt. “De mensen van Rincon zijn niet zo ‘ijsjes-minded’, zij geven die vijf dollar liever uit aan twee biertjes.”
Pourier geniet ervan om een praatje te maken met de klanten. Dankzij zijn ervaring in het casino weet hij als geen ander mensen op hun gemak te stellen. “Maar in het casino verkoop je gebakken lucht, vaak gaan de klanten met lege handen naar huis. Hier geef ik iets tastbaars, dat maakt het werk leuk. Ik zit lekker onder de boom, de klanten ook. Het is niets bijzonders. Ik laat mensen gewoon ervaren hoe Rincon is.”
Wat betekent Rincon voor u?
“Rincon is mijn geboorteplaats. Vroeger was ik de ganse dag in Kralendijk te vinden. Nu ik weer terug ben op Bonaire kom ik daar nog amper, ik heb er geen behoefte aan. Het is heel apart, maar hier word je geboren met een automatisch gevoel van trots. Je bent je er altijd van bewust dat Rincon de eerste nederzetting van Bonaire was. Rincon liep vroeger met alles voorop. Verder is Rincon in de afgelopen vijftig jaar weinig veranderd.”
Dus u voelt zich echt een Rinconero?
“Ik bén een Rinconero.”
“Kapot lekker” zijn de tropische smaken van John’s huisgemaakte ijs
Heeft u advies voor mensen op Bonaire die ook een eigen onderneming willen beginnen?
“Zeker doen! We zijn op Bonaire zo terughoudend, denken nog steeds dat we voor een ander moeten werken. Hoewel het eiland wel is veranderd. We zien nu voorbeelden van ondernemende mensen die zich hier vestigen: Latino’s, Chinezen, enzovoort. Laatst zag ik een Nederlandse jongen met een ladder in de Kaya Grandi de ramen wassen. Toen dacht ik: waarom doen de jongens van hier dat niet? Iedereen kan een ladder kopen en schoonmaken. Als ze te lang wachten, doen de meer assertieve mensen van elders het.”
Welke toekomstdromen heeft u zelf nog?
“Ik probeer al een tijdje de oudere generatie hier aan het bewegen te krijgen, maar de mensen zijn koppig. Bonaire heeft inmiddels meer dan 25.000 inwoners, maar ik krijg nog geen elftal bij elkaar om een potje te voetballen. Terwijl bewegen zo goed voor je is!”
Ook heeft Pourier een grote passie voor muziek. De hele dag galmt er salsamuziek uit het roze huisje. In Nederland draaide hij als dj op verschillende Latin-feestjes. “Hier ben ik nog niet zo bekend in die scene, maar in de avonden zou ik graag meer met muziek bezig willen zijn. Na 19:00 uur heb ik nog niet zoveel te doen!”
