WILLEMSTAD – Sergio is 31 jaar en moet leven van de onderstand. Terwijl hij graag wil werken en overal waar hij kan solliciteert. Sergio heeft een arm die korter is en lijdt aan epilepsie. “Werkgevers zijn bang dat ik me vaak ziek zal melden of dat ze extra kosten door mij hebben. Ik voel me vaak gediscrimineerd.”
Mensen met een lichamelijke beperking komen maar moeilijk aan de bak op Curaçao. Dit komt omdat er weinig kennis is over wat mensen met een beperking kunnen betekenen voor een bedrijf, zegt Tine Grigoria-Devid van Sentro Solari. Deze stichting bemiddelt voor mensen met een functionele beperking op de arbeidsmarkt. “Terwijl genoeg internationale onderzoeken uitwijzen dat juist mensen met een beperking heel gemotiveerd zijn.”
Hoge werkloosheid
Er is geen subsidie voor bedrijven die mensen met een beperking aannemen. Ook bestaat er geen quota, dat grote bedrijven een bepaald percentage mensen met een beperking in dienst moet hebben. Wat de situatie voor deze groep nog nijpender maakt, is de grote stijging van de werkloosheid. De werkloosheid op Curaçao is in april 2019 gestegen naar 21,2 procent. Dat heeft het CBS uitgerekend. Het hoogste niveau in de afgelopen dertig jaar.
“Dit betekent dat wanneer wij een samenwerking met het uitzendbureau proberen aan te gaan, zij zeggen dat ze amper mensen zonder een beperking aan het werk krijgen”, zegt Grigoria-Devid. “Bedrijven houden amper het hoofd boven water en moeten vaak mensen ontslaan. Dan denken ze niet aan een plek creëren voor iemand met een beperking.”
In 2018 heeft Sentro Solari elf mensen aan een baan geholpen. In 2019 maar zes en volgens Grigoria-Devid komt dit door de slechte economische situatie op Curaçao. Ondertussen heeft de stichting een lijst van 40 mensen met een beperking die een baan zoeken. Grigoria-Devid heeft twee parttimers in dienst die hiermee aan de slag moeten.
Werkgevers bang voor extra kosten
Ook Lysendre (39) heeft moeite om werk te vinden. Door een afwijking aan zijn ogen, retinitis pigmentosa, ziet hij alles door een soort lange koker. Hij heeft een diploma als masseur en kan aan het werk gezet worden als tuinman. “Vaak krijg ik korte, tijdelijke baantjes. Ik zit sinds september zonder werk en ben afhankelijk van de onderstand.” Werkgevers zijn volgens hem vaak bang dat ze speciale spullen voor hem moeten aanschaffen. “Als ik bijvoorbeeld een computer moet gebruiken, vergroot ik de letters. Ik leef al vijftien jaar hiermee en kan me prima redden.”
Sergio merkt ook dat bedrijven bang zijn dat ze extra middelen voor hem moeten kopen, wat volgens hem niet nodig is. Via het ministerie van Sociale Zaken, Arbeid en Welzijn (SOAW) had Sergio via een speciaal project een jaar werk in de schoonmaak. “Tijdens mijn laatste functioneringsgesprek werd er gezegd dat ik hun beste medewerker was. Maar het was een project van een jaar, en nu zit ik alweer vijf maanden zonder werk. Ik krijg onderstand, maar daar kun je helemaal niets mee.”
Tijdelijke projecten van de overheid zijn gewenst, maar er mist continuïteit
-Tine Grigoria-Devid van Sentro Solari
Grigoria-Devid zegt deze tijdelijke projecten ‘toe te juichen’ maar mist continuïteit in het beleid. Ze zit regelmatig met andere stichtingen om adviezen voor de overheid te schrijven. “We zitten weleens met ambtenaren van de overheid en we sturen regelmatig een brief, maar ik kan niet spreken van een samenwerking.” Volgens Grigoria-Devid richt ze zich nu meer op bewustwording bij bedrijven en in de maatschappij, dan op het gebrek van beleid en regelgeving vanuit de overheid.
Minister van Sociale Zaken, Arbeid en Welzijn Hensley Koeiman laat in een korte reactie weten dat er stappen worden ondernomen om de situatie van mensen met een beperking te verbeteren. Zijn ministerie is begonnen met een pilotproject om mensen met een beperking bij het ministerie aan te nemen. Grigoria-Devid zegt dat haar stichting niet betrokken is bij het project en geen van haar cliënten hiervoor is benaderd. “Wij wachten het af.”
VN-Verdrag
De Verenigde Naties nam op 13 december 2006 het VN-Verdrag voor de Rechten van Personen met een Handicap aan. Dit verdrag trad op 14 juli 2016 in Nederland in werking. Sindsdien wordt er gepraat over medegelding op Curaçao, Aruba en Sint-Maarten. Medegelding is op deze eilanden is nog niet mogelijk omdat er geen wetgeving en uitvoermogelijkheden zijn.
In het VN-Verdrag staat dat het recht om zelfstandig te wonen, naar school te gaan, het openbaar vervoer te gebruiken of aan het werk te zijn, door de overheid gerealiseerd moeten worden. Lees hoe het met deze rechten is gesteld op Curaçao:
 Foto: Pixabay Hoe is het gesteld op Curaçao met de pijlers uit het VN-Verdrag?Uit navraag van Caribisch Netwerk in mei 2019 bij de betrokken organisaties, blijkt dat het voor mensen met een lichamelijke beperking moeilijk is om deel te nemen aan de maatschappij. Lees meer: Gehandicapten dupe van niet invoeren VN-Verdrag op Curaçao |
