UTRECHT – “Ik ben bijna een week terug in Utrecht en het is alsof ik mezelf speel in een film. Op vragen over hoe het was op Sint-Maarten en hoe het is om terug te zijn geef ik tot mijn eigen verbazing coherente antwoorden.”
| Naeem Juliana (28) uit Utrecht woonde tot zijn zeventiende op Sint-Maarten en werkte er in 2014 in de psychiatrische hulpverlening. Na orkaan Irma op Sint-Maarten zette hij zijn studie psychiatrie in Nederland on-hold, zei hij zijn huur op en nam hij afscheid van zijn vriendin. Allemaal om op Sint-Maarten mee te helpen aan de wederopbouw van het eiland en dan met name de psychiatrische hulpverlening. Via Caribisch Netwerk kon je zijn verhaal volgen. Sinds deze maand is hij weer terug in Nederland en deelt hij nog een keer zijn belevingen op Caribisch Netwerk. |
Ik hoor mezelf vertellen over de politieke situatie, mijn werk in de psychiatrie en hoe het met mijn moeder gaat. Waar ik de nadruk plaats hangt af van de gesprekspartner, waardoor het verhaal van mijn ervaring telkens een iets andere kleur krijgt. Tijdens deze gesprekken voel ik afstand tot de toehoorder, tot mezelf en tot de inhoud van het gesprek.
Niet eerder heb ik zo duidelijk ervaren dat woorden een imperfecte vertaling zijn van emoties. Wat nu in mij omgaat is iets wat ik niet één op één uit kan drukken in taal. Ik kan het aanraken maar het is alsof er een handschoen tussen zit, ik kom niet helemaal bij het gevoel en dus ook niet bij mezelf. De enige hoop is het op te schrijven, dan stijgt er tussen de getypte regels iets op dat de woorden niet letterlijk hadden kunnen zeggen.
‘Toen ik net besloten had naar Sint-Maarten af te reizen, was mijn geest helderder dan ooit’
De eerste tijd, toen ik net besloten had naar Sint-Maarten af te reizen, was mijn geest helderder dan ooit. Mijn focus was eenduidig en simpel: terug naar Sint-Maarten en helpen. Er waren vele praktische hordes te nemen voordat ik in het vliegtuig kon stappen, en ik maakte me het hordelopen dankbaar eigen.
Het waren daadkrachtige dagen, waarin ik paradoxaal genoeg in de ontstane chaos veel regie ervoer over mijn leven. Ik wist wat nodig was en ik deed het. Zo duidelijk had ik in geen jaren geleefd.
‘De rampsituatie op Sint-Maarten bracht me opnieuw in verbinding met mijn beroep als psychiater’
De rampsituatie op Sint-Maarten bracht me opnieuw in verbinding met mijn beroep als psychiater in spe. Die verbinding dreigde voor de orkaan zoek te raken in de mist van een existentieel kruispunt waarop ik stond. Schrijver wilde ik worden, daar kon ik niet meer omheen, en met de dag werd het moeilijker daar niet volledig voor te gaan. Toen sloeg Irma mijn thuis in stukken en trok de mist op.
Deze blogs op Caribisch Netwerk waren voor mij persoonlijk even belangrijk als de ervaringen waar ik over schreef. De vele positieve lezersreacties hebben mij geraakt en geholpen om door te gaan met hulp verlenen in een onvoorstelbaar zware situatie. Door de uitlaat van het schrijven kon de dokter in mij weer opbloeien. Dat was nodig, voor mij en voor de mensen die ik heb kunnen bijstaan op Sint-Maarten. Nu de noodhulp verleend is vervolg ik mijn weg in Nederland, het kruispunt dat ik voor vertrek had achtergelaten kom ik opnieuw onder ogen.
