Misaël Rasmijn, Judith Dirkzs en Junior Dirkzs – foto: Jackeliene Geeve
ORANJESTAD – Judith Dirkzs negeerde de klachten van haar zoon over het heropvoedingskamp Aruba Bootcamp. “Ik zei dat hij maar even moest volhouden.” Nu heeft ze spijt. “Mijn zoon lag ’s nachts opgesloten tussen de kakkerlakken zonder deken of matras.”
De zoon van Dirksz is de zestienjarige Junior. Twee maanden geleden was zij ten einde raad. Haar kind gebruikte marihuana, stal geld van haar en spijbelde van school. “Ik zocht iemand die mij wilde helpen en kwam in contact met heropvoedingskamp Bootcamp Aruba in San Nicolas. Dat leek me een goede oplossing en ik bracht mijn jongen erheen.”
Jackeliene Geeve in gesprek met moeder Judith Dirksz
Huilen
Want discipline, regelmaat en loyaliteit is het uitgangspunt van Aruba Bootcamp en dat kan haar zoon wel gebruiken, zo dacht Dirkzs. Het heropvoedingskamp wordt geleid door de negentienjarige Gilbert Webb. Hij laat zichzelf hoofdcommandant noemen. Jongens tussen de tien en zeventien jaar worden dagelijks gedrild, getraind en als het nodig is gestraft.
“Ik schrok toen ik mijn zoon bezocht op moederdag”, vertelt Dirkzs. “Hij huilde en smeekte: mama, neem me alsjeblieft mee naar huis, het is hier verschrikkelijk.” Maar de hoofdcommandant stelt moeder gerust. “Hij zei dat Junior zich aanstelde omdat hij gewoon mee naar huis wilde.” Dirkzs gaat die dag terug naar huis, maar wel met een vervelend gevoel. “Een paar dagen later werd ik gebeld door iemand die me vertelde dat mijn zoon al een paar nachten achter elkaar in het kasjot sliep.”
Het kasjot is een strafruimte. Volgens de jongens ligt er geen matras en er zijn geen dekens of kussens. Voor Dirkzs is het telefoontje de druppel. Ze haalt haar zoon op.
Verschrikkelijk
Junior zelf is blij dat hij weer bij zijn moeder woont. “Ik moest zoveel trainen, soms wel tot drie uur ’s nachts. De volgende dag werd ik om vijf uur weer gewekt met een emmer water over mijn hoofd.” Wel geeft Junior toe dat hij sinds Aruba Bootcamp geen marihuana meer heeft gerookt. “Anders moest ik naar het kasjot. Daar liepen kakkerlakken, muizen en wormen.”
Zijn kampvriend Misaël Rasmijn werd wél betrapt op drugsgebruik. “Uit de drugstest bleek dat ik marihuana had gerookt”, vertelt hij. “Ik moest voor straf drie weken achter elkaar in het kasjot slapen.” Misaël zat in totaal drie maanden in het heropvoedingskamp. Totdat hij, samen met vijf andere kinderen, op de eerste hulp belandde omdat de hoofdcommandant een emmer water vermengd met acid over hen heen had gegooid.
Misaël laat verontwaardigd de plekken op zijn armen, buik en benen zien. “De hoofdcommandant zegt dat hij niet wist dat er acid-resten in de emmers zaten, maar hij liegt. Hij wist het wel want hij had de emmers zelf klaargezet om de toiletten schoon te maken.” Misaëls moeder haalt hem uit het heropvoedingskamp. Ook al denkt hij nu liever niet meer terug aan het heropvoedingskamp, het heeft hem toch ook wat gebracht. “Ik gebruik geen drugs meer en ik haal nu goede cijfers op school.”
Professionals
Voor Judith Dirkzs zijn de problemen met haar zoon niet opgelost. “Ik zoek nog steeds hulp. En ik sta eigenlijk nog steeds achter het idee van een Bootcamp om de jongens discipline bij te brengen. Maar dan wel een kamp dat geleid wordt door professionals, en niet door een jongen die zelf nog kind is.”
Door Jackeliene Geeve