In een serie interviews zet Caribisch Netwerk de spotlight op mensen die op Curaçao strijden voor een bijzondere zaak. Ze willen iets bereiken en laten zich door niets en niemand van de wijs brengen. Wat drijft deze mensen? Deel 4: Anneke van der Gulik, voorzitter van Daily Meal Program.
Carrière maken, de zorg voor een gezin met drie kinderen en een superdruk sociaal leven. Anneke van der Gulik (54) is typisch zo’n product van haar generatie. Het moet allemaal. Dus is het rennen en vliegen en continu stress. Tot mei 2009. Want dan verandert alles.
Anneke hoort in 2009 dat ze borstkanker heeft. Ze is dan alweer tien jaar op Curaçao. Dit is het eiland waar ze zes van haar kinderenjaren doorbrengt. Terug in Nederland, elf jaar oud, voelt ze zich anders dan ‘al die Nederlandse kinderen’. Dat maakt haar onzeker.
Ze is gek op fietsen. Vijftien jaar nog maar en ze fietst al met een vriendinnetje vanuit Nederland door België en Duitsland. Dat is nou typisch Anneke. Als ze iets wil en het kan, doet ze het ook. Ze is evengoed tiener en best opstandig, maar kiest haar eigen weg. “Ik wilde bij geen enkel groepje horen. Ik was gewoon mezelf.”
De opleiding Toegepaste Huishoudwetenschappen, nu Facility Management, blijkt een schot in de roos. Anneke kiest de richting volkshuisvesting. Voorlichting, marketing, communicatie, organisatie. Het is haar op het lijf geschreven.
Regelen en coördineren; echt haar ding
Bij een woningcorporatie in Nederland leert ze omgaan met mensen in moeilijke situaties. Daar trekt ze aan de bel als mensen hulp nodig hebben. De een kan zijn huur niet betalen, de ander is het huis uitgezet. Regelen, coördineren, dan is ze in haar element.
In 1999 emigreren Anneke en haar echtgenoot Hans met z’n tweetjes naar Curaçao. Zijn ouders wonen nog altijd op het eiland en hij begint een eigen bedrijf. Anneke rolt de makelaardij in. Dit is echt haar ding. De marketing, de beurzen, het overtuigen van mensen. Het is keihard werken met veel stress, maar ook volop genieten: happy hour, salsa dansen, zwemmen en zeilen.
En dan, in mei 2009, komt dus die diagnose: borstkanker. Anneke heeft een gezin met drie kinderen. De jongste is net een jaar. Ze beseft dat het leven aan een zijden draadje hangt. Wat eerst nog belangrijk is, is dat nu opeens niet meer. Anneke kiest voor haar gezin.
Taboes doorbreken
Ze gaat in de molen. Een borst wordt afgezet, eerst chemotherapie en dan immunotherapie. En dan nog het lange proces van herstel. Fysiek is het zwaar. Toch voelt ze al heel snel die drang: ze wil iets doen. Want een op de acht vrouwen krijgt borstkanker. Hoe kan het dan dat zij zelf niet eens weet wat een borstprothese is?
Praten over borstkanker is in 2009 een taboe. Anneke ervaart het, wil er iets aan doen, kan het en doet het. Zij produceert de theatervoorstelling ‘Ontboezemingen’, ‘Na pechu’ in het Papiaments.
Tijdens twintig voorstellingen in de buurthuizen op het eiland horen mensen het verhaal van vijf totaal verschillende vrouwen. Hun afkomst, cultuur, taal en leeftijd, alles is anders. Eén ding is hetzelfde: ze hebben alle vijf borstkanker.
Anneke kan het doen. Ze weet alles van organiseren, communicatie en marketing. Ze wil het ook. “Dat vrouwen dit meemaken en niet denken ‘ik moet wat doen’, dát begrijp ik niet. Je wilt toch voorkomen dat anderen weer hetzelfde moeten doorstaan! Ik deel mijn ervaringen graag om mensen te beschermen of wakker te schudden.”
Positieve energie
Sinds die diagnose in 2009 is ze zuinig op haar lichaam en geest. Ze kan kiezen. Die luxe heeft ze. Wat ze doet, geeft haar positieve energie. Het vrijwilligerswerk voor Daily Meal Program zeker.
“Mensen zijn zo dankbaar voor de maaltijden die ze van ons krijgen. Zo’n mooie glimlach, dat is zoveel waard. Mijn bijdrage is dat ik dit vrijwillig kan doen.”
Het is begin 2020. De Covid-pandemie breekt uit en het eiland gaat op slot. Mensen verliezen hun baan en inkomen en hebben geen geld om eten te kopen. Een handjevol vrijwilligers, een leverancier van voedingsmiddelen en een kok zonder werk zorgen voor de eerste maaltijden.
Anneke meldt zich direct. Ze wil wat doen, helpen. Natuurlijk. Het is crisis, hier kan niemand wat aan doen. Dat is nu vierenhalfjaar geleden. Het is mooi iets te kunnen beteken, heel inspirerend. Het maakt haar blij. Maar die twee werelden, dat is soms moeilijk. “De mensen die wij helpen moeten een hele maand rondkomen met een bedrag dat anderen tijdens een etentje in een restaurant uitgeven.”
Drie keer per week een maaltijd
Tweehonderd mensen krijgen drie keer per week een gezonde maaltijd van Daily Meal Program. De stichting werkt uitsluitend met vrijwilligers en is helemaal afhankelijk van de donaties van particulieren. Het programma doet meer dan eten geven en helpt
bijvoorbeeld bij het zoeken naar werk. Het streven is dat mensen op eigen benen verder kunnen, gezond en zelfvoorzienend. Meer informatie vind je op de website: https://dailymealprogram.com.
