Archell Thompson staat deze week in het DNA Storytellers Café in Rotterdam met zijn nieuwste storytelling voorstelling, ‘Verboden te Huilen’. Met zijn nieuwe voorstelling wil hij een veilige ruimte creëren waar mensen hun emoties kunnen uiten en bespreken. Hij streeft ernaar de cultuur van emotionele onderdrukking te doorbreken en mensen te inspireren hun ware gevoelens te delen.
Thompson deelt zijn visie achter deze unieke voorstelling. “Het is geen theatervoorstelling, het is storytelling”, legt hij uit. “Ik richt me nu meer op storytelling omdat het mensen echt raakt en in beweging brengt. In een theater komen mensen, kijken, en gaan weer weg. Storytelling biedt de mogelijkheid voor een nagesprek, een diepere connectie met het publiek.”
Thompson kiest bewust voor kleinere zalen met een intieme setting, maximaal veertig personen. Het verhaal van ‘Verboden te Huilen’ gaat over een man die moeite heeft zijn gevoelens te uiten. “Hij heeft veel meegemaakt, maar leert niet zijn emoties te tonen. Dit is herkenbaar voor velen, vooral binnen de Caribische gemeenschap”, zegt Thompson.
Een oproep tot emotionele weerbaarheid
De voorstelling raakt de kern van emotionele kwetsbaarheid bij mannen. “In veel Caribische culturen, maar ook breder, is er een stigma rond het tonen van emoties. Mannen leren dat huilen een teken van zwakte is, terwijl het juist een menselijke uiting van pijn en verdriet is”, vertelt Thompson.
“Ik wil dat we dit patroon doorbreken en een veilige ruimte creëren waar mannen vrijuit over hun gevoelens kunnen praten.” Thompson vertelt over zijn eigen ervaringen en hoe hij als kind zelden zijn vader zag huilen. “Ik heb mijn vader twee keer zien huilen. Dat was zo’n impactvolle ervaring dat ik wilde dat hij vaker zijn emoties zou tonen, zodat ik dat ook normaal zou vinden.”
Maskers af
Archell Thompson is geboren en opgegroeid op Curaçao. Zijn jeugd kenmerkte zich door creativiteit en nieuwsgierigheid, eigenschappen die niet altijd gewaardeerd werden in een cultuur waar het dragen van een emotioneel masker de norm was.
“Als kind voelde ik me vrij zonder masker, maar mijn ouders en omgeving zagen dat anders”, herinnert hij zich. Toen hij 21 was, verhuisde hij naar Nederland op zoek naar een betere toekomst. Daar vond hij een samenleving waarin professionele maskers de norm waren.
Een tragische gebeurtenis in 2009, de moord op zijn vader, dwong hem zijn eigen verdriet onder ogen te zien. Dit leidde tot zijn eerste storytelling voorstelling ‘De Naakte Antilliaan’, waarbij hij zijn masker aflegde en zijn ware emoties deelde.
Van voorstelling naar documentaire en lespakket
Met ‘Verboden te Huilen’ hoopt Thompson niet alleen zijn publiek te ontroeren, maar ook een blijvende impact te maken. “Deze voorstelling is slechts het begin”, zegt hij. “Ik werk aan een documentaire en uiteindelijk wil ik een lespakket ontwikkelen voor scholen, zodat jongeren van jongs af aan leren over emotionele weerbaarheid.”
De voorstelling is al uitverkocht, wat de resonantie van het thema benadrukt. “Ik denk dat het thema veel mensen raakt”, zegt Thompson. “De poster alleen al, met een huilende zwarte man, maakt een krachtig statement. Het doorbreekt het stereotype van de stoere, emotieloze man en nodigt uit tot reflectie en gesprek.”
Met deze voorstelling hoopt Thompson een nieuwe dialoog te starten over kwetsbaarheid en emotionele expressie, niet alleen binnen de Caribische gemeenschap, maar bij mannen in het algemeen. “Het is een veilige ruimte om verhalen te delen en elkaar te begrijpen”, besluit hij.
Deze voorstelling is uitverkocht. Thompson is van plan om meer voorstellingen te geven. Voor nieuwe data houdt de website in de gaten: https://www.dnastorytellers.nl.