Suriname vierde op dinsdag 25 november 2025 het 50-jarig jubileum van de onafhankelijkheid van Nederland, ook wel bekend als ‘Srefidensi Dey’. Op deze dag in 1975 werd Suriname een zelfstandige republiek na ruim 300 jaar koloniale overheersing. Voor Caribisch Netwerk is Dulce Koopman met Surinamers gaan praten die zich hebben gevestigd in het Koninkrijk, waar ze vaak diep zijn geworteld. Hoe kijken zij naar die speciale datum? Hoe kijken ze naar hun land? Vandaag het laatste artikel in de serie, deel 7: Prakash Mungra (63) op Aruba.
Wanneer Prakash Mungra terugdenkt aan de onafhankelijkheid van Suriname, ziet hij één beeld voor zich: de feestelijkheden op televisie, prinses Beatrix, de politieke leiders en een volk dat aan een nieuwe toekomst begon. Hij was twaalf jaar oud. Hij woonde niet in Suriname, maar in Amsterdam. Toch zouden de gebeurtenissen van 1975 hem op beslissende wijze richting geven. Niet omdat hij terugkeerde naar het land waar hij geboren werd, maar juist omdat hij dat níet deed.
Vandaag, bijna vijftig jaar later, is Prakash Mungra directeur Toezicht en Handhaving bij de Centrale Bank van Aruba. Een functie die hij al sinds 2010 bekleedt, na een carrière van ruim drie decennia binnen de instelling. Het Caribische eiland werd zijn thuis, zijn werkveld en zijn bijdrage aan regionale financiële stabiliteit. Suriname bleef een emotionele oorsprong, maar geen professionele bestemming.
Van Paramaribo naar Amsterdam: een jeugd tussen twee werelden
“Ik ben geboren in Suriname, maar niet getogen,” zegt Mungra. Hij was twee jaar oud toen zijn ouders Suriname verlieten voor studie in Nederland. Ze bleven er, en hij groeide op in Amsterdam. “Ik heb daar de basisschool, universiteit, alles doorlopen. Suriname kende ik van vakanties, familie, vrienden en de grote migratiegolf in de jaren ’70. Via neven en nichten leerde ik Sranantongo (Afro-Surinaamse taal). De band was er altijd.”
Na een studie economie en accountancy ging hij werken bij het toenmalige Moret & Limperg (nu Ernst & Young). Daar ontstond zijn interesse in financiële instellingen en toezicht, het vakgebied dat zijn carrière zou bepalen.
Waarom Suriname géén optie werd: ‘Onder geen enkele omstandigheid een militaire dictatuur’
Toen zijn studie was afgerond, overwoog Mungra serieus om naar Suriname terug te keren. Maar de politieke realiteit haalde hem in. “Het was geen aantrekkelijk land om in te werken. Militair bewind, intimidatie van critici, verhalen over mensen die werden opgepakt. Ik zou onder geen enkele omstandigheid onder een dictatuur willen wonen.”
De onafhankelijkheid had volgens hem dan ook een effect dat tot vandaag zichtbaar is: massale braindrain. “Heel veel Surinaamse studenten in Nederland bleven weg. Ze gingen niet terug door de situatie. Dat is een verlies voor elk land, kennis die niet terugkeert, vertraagt ontwikkeling.”
Toch kijkt hij niet uitsluitend negatief terug
“Ieder volk heeft aspiraties om onafhankelijk te worden. Het moment was misschien niet ideaal, maar het is een voldongen feit. En ik ben blij dat de democratie uiteindelijk hersteld is.” Een advertentie, drie jaar Aruba, en een carrière van 34,5 jaar De keuze om niet naar Suriname te gaan, bracht hem uiteindelijk naar Aruba. Toeval speelde een grote rol.
“Ik zag een advertentie: senior beleidsmedewerker toezicht. Ik werkte al in de accountancy en had ervaring met financiële instellingen. Samen met mijn toenmalige partner besloot ik: we gaan drie jaar naar Aruba om internationale ervaring op te doen.”
Die drie jaar werden er meer ,veel meer
Ruim dertig jaar later is hij nog steeds op Aruba, inmiddels als één van de meest invloedrijke toezichthouders van het eiland. Hij doorliep de rangorde van senior medewerker tot afdelingshoofd, werd in 2007 divisie-manager en in 2010 directeur Toezicht en Handhaving.
“Het werk is buitengewoon boeiend. De financiële sector is explosief gegroeid. In termen van het Bruto Binnenlands Product is de sector ongeveer drie keer zo groot als onze economie. Dat moet solide blijven.” Zijn rol is cruciaal: toezien op stabiliteit, integriteit en naleving van regelgeving, de fundamenten van elke gezonde economie.
Herinneringen aan Suriname
Een 12-jarige op 25 november 1975: ‘Suriname stond voor gezelligheid, eten en warmte’. Hoewel hij de onafhankelijkheid vanuit Nederland meemaakte, had het moment impact. “Het was indrukwekkend. Als kind weet je niet precies wat onafhankelijkheid betekent, maar je ziet de feestelijkheid, de emotie.”
Zijn herinneringen aan Suriname waren die van vakanties: “Colakreek, de districten, de natuur onvergelijkbaar met Amsterdam. Warmte, gezelligheid, lekker eten.” Later zou die warmte een contrast vormen ten opzichte van de politieke kou van de militaire periode.
Surinaamse identiteit: sterker geworden
Volgens Mungra is de Surinaamse identiteit sinds 1975 niet verzwakt, maar juist versterkt. “Je ziet het aan de nationale elftallen, de emoties en trots. De muziek, de cultuur, de humor, de warmte, het leeft allemaal.” Eenheid is volgens hem ‘misschien wel het grootste kenmerk’ van de moderne Surinamer.
Tradities die blijven, ook in een bankgebouw
Hoewel hij zichzelf ‘primair Nederlander met een Surinaamse achtergrond’ noemt, zit Suriname in zijn dagelijks leven verweven.
“Tradities zoals Divali en Phagwa — die neem ik mee. Ik ben op z’n Hindoestaans getrouwd, mijn vrouw is Surinaams. Via familie en vrienden blijft Suriname dicht bij me.”
In zijn werk, zegt hij, speelt cultuur echter geen rol. “Zakelijkheid staat voorop. Maar behalve dat: bij Surinaamse feesten voel je meteen de sfeer. Dat laat jou nooit helemaal los.” Ook in professionele zin bleef de band bestaan. “Na het herstel van de democratie heeft de Centrale Bank van Aruba Suriname meer keren technische assistentie gegeven. Ik ben zelf ook geweest. Onlangs hebben we een samenwerkingsovereenkomst getekend voor informatie-uitwisseling. Dat voelt goed.”
Economische blik: ‘Suriname heeft alle potentie, maar mist sterk bestuur’
Op de vraag hoe hij de economische ontwikkeling van Suriname ziet, volgt een genuanceerd antwoord. “Gemengd. Staatsolie is een succesverhaal. Maar slecht bestuur heeft vaak de boventoon gevoerd. Hyperinflatie, gebrekkig toezicht, weinig checks and balances.”
Hij herhaalt wat hij in zijn functie dagelijks ziet: “Sterke instituten en goed bestuur maken een land succesvol. Politiek mag nooit invloed hebben op monetair of toezichtsbeleid. Een onafhankelijke centrale bank is absoluut cruciaal.”
Daarom blijft hij optimistisch
“Suriname is enorm rijk. Als het bestuur op orde komt, komt het land er uiteindelijk wel.” Prakash Mungra is een Surinaamse professional, gevormd in Nederland, tot bloei gekomen in Aruba Zijn Surinaamse wortels, Nederlandse opvoeding en Arubaanse carrière vormen samen een unieke driehoek.
“Ik voel me Nederlander met een Surinaamse achtergrond. Ik heb warme gevoelens voor Suriname, maar ik ben professioneel gevormd in Nederland en verder gegroeid in Aruba.” Toch blijft één element constant: “Suriname blijft belangrijk. Het is deel van wie ik ben.”
Een halve eeuw Surinaamse onafhankelijkheid door de ogen van een bankdirecteur
In Mungra’s levensverhaal weerspiegelt zich een bredere geschiedenis. Van hoop naar crisis, van braindrain naar diaspora, van militair bewind naar democratie, van economische dieptepunten naar nieuwe potentie. Hij koos voor Aruba, maar droeg Suriname nooit helemaal los.
En vijftig jaar na de onafhankelijkheid blijft hij voorzichtig hoopvol: “Suriname kan slagen. De basis is er. Nu nog het bestuur dat het land verdient.”
