De 42-jarige Ryan Angel bekijkt nog eens zijn vliegticket. Over een paar dagen staat hij in Jamaica om de beslissende wedstrijd van Curaçao live mee te maken. Het voelt bijna onwerkelijk. Waar hij ook komt, gaat het maar over één vraag: gaat het eiland zich nu echt voor het eerst en als kleinste land ter wereld plaatsen voor het wereldkampioenschap voetbal?
Angel kijkt al zijn hele leven naar voetbal. Jarenlang volgde hij vooral het Nederlands elftal en had hij een seizoenskaart bij Feyenoord toen hij in Rotterdam woonde. De supporterscultuur die hij daar leerde kennen, met vaste rituelen en vroeg verzamelen op wedstrijddagen, neemt hij nu mee naar Curaçao. Hij mist geen wedstrijd, volgt de ploeg van dichtbij en probeert diezelfde ervaring ook door te geven aan de jongens met wie hij hier naar de wedstrijden gaat. “Bij de Chinese toko, op mijn werk, overal hoor je mensen erover praten. Ik heb dit nog nooit zo meegemaakt,” zegt hij.
Uitverkochte stadions
Angel herinnert zich hoe het stadion vroeger alleen bij honkbalwedstrijden vol zat. Bij voetbal bleef het leger. “Toen stonden er gewoon een paar mensen, maar nooit zo vol als nu,” zegt hij. Dat de tribunes tegenwoordig binnen een paar dagen uitverkocht raken, vindt hij bijzonder. Volgens hem groeit de betrokkenheid al jaren. Elke sterke wedstrijd trekt nieuwe fans met zich mee.
Ryan Angel staat tijdens de wedstrijd. Foto Qsportnation
Tot voor kort dacht hij niet dat Curaçao ooit richting het WK zou gaan. “Je speelde tegen kleine eilandjes, maar verloor vaak van grotere landen, zoals Jamaica. Dan denk je: dit lukt nooit.” Toch veranderde er elk jaar iets, vertelt hij. “Het geloof werd steeds groter.” De 7-0 overwinning op Bermuda voelt voor hem als een kantelpunt. “Thuis had ik het wel verwacht, maar buitenshuis zo groot winnen is uitzonderlijk. Zeven goals, dat is ongelooflijk.”
Supporters volgden op Curaçao de wedstrijd tegen Bermuda. Foto Brenton Balentien
Van de toko tot de radio
Volgens Angel leeft het hele eiland mee. “Zelfs mensen die nooit naar voetbal keken, praten nu mee. Mijn moeder ook. Die begint uit zichzelf over de wedstrijd.” Hij moest lachen toen hij die morgen naar de radio luisterde. “Iemand belde om eten te promoten, maar hij begon eerst over hoe blij hij was met de overwinning. Dat is zo typisch Curaçao.”
Een WK-ticket als signaal
Angel ziet hoe belangrijk dit moment kan worden. “We zijn een klein eiland met veel talent. Het zou mooi zijn als de wereld ziet wat we kunnen.” Hij hoopt dat een WK-plek meer aandacht brengt voor jeugdspelers en betere voorzieningen voor clubs.
Vooruitkijken naar Jamaica
Drie dagen voor vertrek werd duidelijk dat bondscoach Dick Advocaat vanwege familieomstandigheden niet bij de wedstrijd kan zijn. Hij is teruggekeerd naar Nederland en wordt vervangen door zijn assistenten. Het nieuws maakte indruk op veel supporters. Angel hoopt dat het team er juist kracht uit haalt. “Jammer dat het nu gebeurt, maar deze wedstrijd wordt op het veld beslist. Als de jongens met hun hart spelen, kunnen ze die extra push geven.”
Ryan Angel (links) samen met zijn kinderen. Foto Archief Ryan Angel
Hoewel de euforie groot is, blijft Angel nuchter. “We hebben maar één punt nodig. Als we het goed organiseren, lukt het.” Hij ziet geen spoor van overmoed. “De jongens blijven scherp.” Zijn voorspelling doet hij met een glimlach. “Ik denk 1-2 voor Curaçao.” En als Curaçao ooit tegenover Nederland zou staan? Hij moet lachen. “Voor Curaçao natuurlijk, dit is mijn eiland. Maar er blijft altijd een klein beetje oranje over.”
