Yvette Dorsiel is een bekend gezicht in Amsterdam Zuidoost. Ondanks alle tegenslagen vecht de ondernemer en cateraar zich weer naar boven. Haar volgende restaurant in de Amsterdamse Poort is deze week geopend.
Ze weet het nog goed, die ene dag dat ze afscheid moet nemen van Curaçao. Yvette Dorsiel is 32 jaar en stapt het vliegtuig in met haar vier zoontjes. Ze wil een betere toekomst voor ze. Mensen dachten toen op het eiland dat Nederland echt het land van de kansen is, vertelt ze.
Dorsiel is dochter van een Curaçaose moeder en een vader uit Trinidad. Wat haar kenmerkt? Dat ze elke kans aangrijpt om iets te leren, vertelt ze. Zij volgt in Nederland verschillende opleidingen tot kok en haarstyliste. Ook in de horeca en het hotelwezen leert ze van alles.
In Rotterdam had ze van 2002 tot 2008, drie ondernemingen onder 1 kap: een reisbureau, een winkel in spiritualiteit en een kapsalon. “Het gaat dan heel goed”, vertelt ze. Totdat alle vijf kappers op dezelfde dag hun ontslagbrief aan haar geven.
Twee maanden later wacht haar een verrassing: haar oude werknemers openen hun eigen kapsalon, pal naast die van Dorsiel. Ze ziet dat al haar klanten ook daar naartoe gaan. Yvette Dorsiel kon niks doen. Het was niet verboden in hun contract.
De rekeningen moeten toch betaald worden en ze raakt in de schulden. “Ik ging schoonmaakwerk doen, vertelt Dorsiel. “Ik moest wel, er was inmiddels een dochtertje bijgekomen en zij was nog klein. Ik greep alles aan wat er voorbij kwam.”
Een jaar later verkoopt ze haar huis en vraagt ze schuldsanering aan, waardoor ze geholpen wordt. Pas drie jaar later kan Dorsiel weer met een schone beginnen.
World of Food
Het is voor haar dan een heftige en verdrietige periode in Amsterdam, maar opgeven is voor haar geen optie. Sterker nog, ze wil andere mensen helpen door de harde lessen die ze heeft geleerd. “Ik begon in 2012 met de stichting Los Latinos om mensen naar naar de verschillende instanties te begeleiden, want ondertussen kende ik alle stappen die zij moesten zetten.”
Een paar jaar verder hoort ze over een grote food market die in een oude parkeergarage in Amsterdam wordt gebouwd. In World of Food komen namelijk verschillende wereldkeukens. “Ik ging naar de informatieavond en schreef me in. Het was hard werken. Ik nam er nog een tweede unit bij. Ik had een Caribische keuken Yvette’s Kitchen en een Dominicaanse plek La Paisa Dominicana.”
De wekker gaat vroeg af. Om 05.00 uur begint ze met de voorbereidingen en de inkopen voor de dag. “Eten is mijn passie”, zegt Dorsiel. “In mijn huis ben ik altijd in de keuken. In de woonkamer kom ik haast niet, haha! Ik houd van improviseren, van zelf gerechten bedenken en van oude uitproberen met ‘n twist. Ik ben creatief met eten.”
Maar World of Food gaat sluiten. Ook haar twee restaurants, want het gebouw is te oud geworden en wordt daarom gesloopt. Pas in 2027 zal het nieuwe food market weer opengaan.
Verdrietig? Nee, dat is ze niet. “Want op 1 maart heb ik in de Amsterdamse poort Cocina di mama geopend! Ik heb altijd iets willen beginnen in de Amsterdamse Poort en eindelijk werd ik gebeld. Of ik nog belangstelling had.”
Dorsiel hoefde in de tussentijd ook niet stil te zitten, want ze heeft ook een foodtruck in Kraaiennest (Yvette’s Kitchen on wheels) en een restaurant in Groningen (Yvette’s Kitchen and Catering Groonchi). Dat laatste wil ze vanwege de grote afstand van de hand doen. Ze verkoopt ook haar eigen kant-en-klare Johnny Cake-mix.
Stichting Los Latinos
Nog steeds heeft ze haar stichting Los latinos. Ook daar is ze bezig in de keuken, waar ze mensen taarten leert bakken en kookworkshops geeft. Ze geeft ook andere cursussen, zoals naailessen, Nederlandse les, ontspanningsmassage voor beginners, een ondernemersplan opstellen of leren solliciteren.
Dorsiel houdt zich vooral bezig met mensen van de Cariben en Latijns-Amerika. “Nu ga ik ook mensen leren schoonmaken”, vertelt ze. “Want ik wil proberen opdrachten te krijgen en mensen aan het werk te zetten in de schoonmaak.”
Ze vindt het in de praktijk wel moeilijk om haar eilandgenoten ergens aan het werk te plaatsen. “Meestal willen ze niet dat mensen hen zien vuil prikken of schoonmaken. Maar je moet eten! Je moet niet gaan denken: dan leef ik maar van een uitkering. Zo kom je er niet.”
“Onze mensen willen niet graag schoonmaken uit een soort van trots en schaamte. De Spaanstaligen willen wel gewoon verdienen, werk is werk.”
De Wekelijkse UpdateBlijf op de hoogte van de belangrijkste updates uit de Caribische gemeenschap. Abonneer je net als anderen ook op de gratis nieuwsbrief via deze link. |
