AMSTERDAM – “Soms wel, en soms niet”. Aan het woord is de Antilliaanse Miqi Jansen (27) op de vraag of hij het gevoel heeft dat Nederland ook mede van hem is.”
Als een Antilliaan een misdrijf begaat, krijgt dat meer aandacht in de media dan wanneer de dader een witte Nederlander is, vindt hij. “Dan is het eventjes Piet en is het klaar. Als het een allochtoon is, blijft het langer plakken. Op dat soort momenten is Nederland niet van mij.”
Een reportage door Pieter Hofmann
Net als duizenden andere mensen ging hij gisteren in Amsterdam de straat op om zich uit te spreken voor diversiteit en verbinding in de Nederlandse samenleving. De optocht trok vanaf de Amsterdam Arena naar het Museumplein, waar de manifestatie Ieder1 werd gehouden.
Miqi is niet de enige Antilliaan die meeloopt. Onder het publiek bevindt zich ook Jannuel Rosina (25) uit Schagen. De op Curaçao geboren Jannuel leidt een muzikaal gezelschap dat die dag een gelegenheidsbrassband vormt. Jannuel is positiever gestemd dan Miqi als het gaat over zijn positie als Antilliaanse Nederlander.
Jannuel: “Ik woon in Schagen, het is niet echt een dorp waar mensen wonen die net als ik zijn, maar ik voel me daar gewoon thuis. Als ik door het winkelcentrum loop, voel ik me niet anders ofzo.”
Ook over het mogelijke effect van de manifestatie is Jannuel hoopvol: “Ik vind het mooi om te zien hoe iedereen samen loopt om een stem te laten horen en een vuist te laten zien. Ik denk dat Nederland dat nodig heeft.”
Kritiek
Niet iedereen is het eens met Jannuel. Vooraf is er juist veel kritiek op de manifestatie. Populistisch-rechts vindt het politiek correcte onzin. Een aantal antiracistische activisten heeft het gevoel dat Ieder1 een schijnverbondenheid creëert maar niet bijdraagt aan het oplossen van vraagstukken als racisme en uitsluiting.
Ook zijn er twijfels of de positieve insteek van Ieder1 wel effect heeft. Jannuel: “Ik weet niet of het gaat helpen, of dat het de omslag gaat zijn. Maar het is wel een mooie start.” Medebandlid Mohamed, afkomstig uit Guinee, is somberder: “Ik zeg je eerlijk: ik denk eigenlijk van niet, het is toch gewoon show.”
Boodschap
De meeste bandleden zijn niet echt bezig met de boodschap van de diversiteitsparade, zeggen ze zelf. Ze willen vooral lekker muziek maken met hun vrienden en bijdragen aan het feestje. Dat lukt: vanaf het moment dat de jongens op hun drums beginnen te roffelen, en Jannuel tekeer gaat met zijn handen en fluitje, draait het publiek zich als één man om en kijkt naar hen. Als ze ophouden met spelen stijgt gejoel en applaus op.
Maar valt er wel wat te vieren, gezien alle negatieve berichtgeving over ‘anderen’? Jannuel: “Ik denk dat er altijd wat te vieren valt. Je ziet dat de media alleen maar negativiteit naar voren brengt, maar juist daarom moeten we ons standpunt innemen en positiviteit naar voren brengen.”
Miqi herhaalt zijn standpunt. Berustend: “Negativiteit blijf je altijd houden.”
Door Pieter Hofmann