Visser Gregory zegt dat booteigenaren vooral kijken wat veiligheid hen gaat kosten – foto: Sharina Henriquez
ORANJESTAD – Met een nieuwe scheepvaartswet wil de overheid meer veiligheid op zee afdwingen. Maar in de praktijk vormt ze zelf een drempel.
Zo moeten boten straks ook als ze binnen de Arubaanse wateren blijven, over een radio beschikken. Voor een radio moeten booteigenaren echter een vergunning hebben, stelt een andere wet die telecomzaken regelt. Dat is een procedure die maanden in beslag neemt: van controle van de radio tot de beschikking die de minister moet tekenen.
Tekort
Vooral dit laatste kan op zich laten wachten, want tekenen van scheepsradio- vergunningen heeft vaak geen prioriteit bij de minister. Verder is er een personeelstekort bij Directie Telecommunicatie Zaken dus aanvragers moeten nu minimaal een half jaar op hun vergunning wachten.
Een ander probleem die booteigenaren aangeven, zijn de vergunningskosten. Kleine boten betalen per aanvraag 204 florin aan retributie, zegelkosten, keuring inclusief 100 florin aan concessie. Dat laatste bedrag moet vervolgens jaarlijks worden afgerekend. Bovendien is de vergunning voor vijf jaar, dus dan begint het proces opnieuw voor de booteigenaar. Grotere boten betalen 604 florin per aanvraag, 250 florin per jaar aan concessie.
Ook de aanschaf van de radio is prijzig, zegt visser Gregory, vanwege de hoge invoerrechten. Hij staat bijna iedere dag in de haven in Oranjestad zijn vangst schoon te maken. Gregory komt uit een familie die al generaties vist. “Vissen is net als gokken hier achter mij in het casino. Je weet nooit wat het dagelijks opbrengt.”
Kosten veiligheid
Hij hoopt dat de overheid voor de nieuwe wet in gaat, samen met de vissers en andere booteigenaren om tafel gaat. “Zodat ze kunnen horen, met welke problemen we werkelijk kampen. Je kan wel eisen dat we meer moeten doen aan veiligheid. Maar in deze economische tijd, kijken velen eerst hoeveel dat hen gaat kosten.”
Voorzitter Clifford Rosa van het visserijcentrum Hadicurari zegt dat de overheid met wetten kan komen, maar in de praktijk veiligheid op zee een weerbarstig probleem is. Dat bleek nogmaals vorige maand toen vier vissers op zee gered moesten worden en betrokken instanties voor de zoveelste keer om tafel gingen hoe dit te voorkomen. Een paar weken later was het La Rumbera-incident, de speedboot met negen aan boord die na een dagenlang durende internationale reddingsoperatie, zich ternauwernood bij Colombia zelf wisten te redden.
Rosa sliep twee dagen niet vanwege die actie. “Ik was ook helpen meezoeken.” Rosa erkent dat de overheid zelf drempels opwerpt, zoals met de radiovergunning. Nederland is in 2008 overgestapt van een vergunning naar registratie en volgens Rosa zou dat de drempel zeker verlagen.
Bewust maken van gevaren
Maar als hem wordt gevraagd wat prioriteit is, antwoordt hij: “Educatie.” De overheid kan zich beter inzetten voor een grotere bewustwording van de gevaren op zee. En de opleiding voor vaarbewijzen moet ook op een hoger plan. “Aruba loopt achter op Curaçao en zelfs het kleine Bonaire.”
Hadicurari komt op voor de belangen van vissers, desondanks merkt Rosa op dat zij zelf ook meer kunnen doen aan hun eigen veiligheid. “Wij hebben in 2009 reddingspakketten cadeau gedaan. Vervolgens zijn we aan kustwacht en maritieme politie gaan vragen of zij die tijdens controles aantroffen op de boten. Het antwoord was meestal nee.”
Door Sharina Henriquez