Collin Edson in Kompas – foto: Jean van Lingen
HILVERSUM – Collin Edson groeide op in Curaçao maar woont en werkt sinds zijn studietijd in Nederland. Hij timmert sinds een paar jaar aan de weg als theatermaker en cabaretier en werkt daarnaast als grondsteward op Schiphol.
Als zwarte homoseksuele man windt hij zich regelmatig op over de discriminatie en het racisme waar hij mee geconfronteerd wordt. “Dat maakt me soms verdrietig of agressief.”
Interview met Collin Edson in Dichtbij Nederland
Edson merkt vrijwel dagelijks dat sommige mensen moeite hebben hem te accepteren zoals hij is. “Je verschijning of huidskleur maakt wel degelijk uit, maar dat is moeilijk uit te leggen aan mensen die dit zelf niet meemaken. Het zit in kleine dingen. Mensen die geen oogcontact met je maken, een lege zitplek naast je in de tram, genegeerd worden.” In zijn theaterstukken en sketches kan hij die ervaringen op een creatieve manier verwerken. “Het zijn stukken met een boodschap, maar wel met een knipoog.”
Geschiedenis
Een verklaring voor het discriminerende gedrag ziet Edson deels in het feit dat de meeste Nederlanders te weinig weten over het Caribische deel van het Koninkrijk en de koloniale geschiedenis: “Onbekend maakt onbemind. Mensen weten alleen dat het een leuke vakantiebestemming is. Ik denk dat de meeste Nederlanders niet eens het verschil weten tussen een Surinamer en een Antilliaan, laat staan dat ze iets afweten van de geschiedenis van het gebied.”
Gay
In Caribische kringen wordt Edson om een andere reden niet altijd geaccepteerd. “Mensen vinden het ongemakkelijk als je openlijk homo bent. Maar van je hele leven de underdog zijn, word je niet vrolijk of gelukkig.” Toen Edson als student naar Nederland vertrok wist hij zelf allang dat hij homo was, maar kwam daar nog niet voor uit. “Ik denk dat het onbewust heeft bijgedragen aan mijn keus om naar Nederland te gaan. Maar ik was ook toe aan een nieuwe uitdaging. Ik hou van mijn eiland maar ik had het wel gezien.”
Theater
Zijn liefde voor theater maken neemt de laatste jaren steeds serieuzere vormen aan. “Het begon al toen ik als zesjarige met een handpop – gemaakt van een sok – de hele klas meekreeg toen ik poppenkast voor ze speelde. Op de middelbare school deed ik mee aan talentenjachten, maar daarna heb ik een tijd niks gedaan.” Maar dat is nu wel anders. Met avondvullende voorstellingen als Kompas en Bon bini probeert hij de theater- en entertainmentwereld te veroveren.
In die voorstellingen verwerkt hij wat hij allemaal meemaakt. “In Kompas gaat het over mijn zoektocht naar wie ik ben en wat ik wil.” Daarnaast komen de verhalen van andere mensen aan bod. In het stuk Bon bini onderzoekt Edson waar hij zich het meest thuisvoelt. In Nederland of toch meer op Curaçao? “Dat is herkenbaar voor veel Antillianen, maar ook voor andere migranten. Het is dilemma, vooral voor mensen die op oudere leeftijd hierheen zijn gekomen.”
Over vijf jaar zou hij graag een eigen tv-show hebben en bekend zijn in en buiten Nederland. “Naast het Caribisch gebied trekt Amerika me ook.”
Door Jamila Baaziz