T’akitin, de laatste keer – Foto: Anneke Polak
WILLEMSTAD – De laatste Gran Marcha van carnavalsgroep T’akitin is niet onopgemerkt gebleven. Het blauw-paarse leger is zeker driehonderd man sterk en de stoet feestgangers lijkt daardoor oneindig.
Van Santa Maria tot aan het Brionplein danst de groep alsof haar leven er vanaf hangt. Een jonge deelneemster is met haar beste vriendin, haar moeder en vriendinnen van haar moeder voor het eerst bij T’akitin. “Vorig jaar liepen we in een andere groep, maar omdat dit het laatste jaar is van T’akitin heb ik besloten met deze groep meer te doen, een laatste keer is altijd bijzonder. Ik ben wel een beetje nerveus, ik weet nog niet precies hoe het zal zijn maar ik laat het gebeuren.”
Luister naar de reportage van Anneke Polak
Achter haar danst een deelneemster die voor de tweede keer bij de groep danst. “Samen met collega’s, kennissen, vrienden, het is één grote familie. We zijn close, ik vind het jammer dat het ophoudt dit jaar.” Haar gezicht is versierd met blauwe en gouden schminck en een kleurenpalet aan diamanten. De donkere wolken deren haar niet. “Laat het maar regenen, dan koelt het wat af”, lacht ze en verdwijnt weer dansend in de blauw-paarse menigte die al dansend voorbij schrijdt.
Gemengd gevoel
Een emotioneel moment voor Thalitha Hollander, voorzitter van de carnavalsgroep. Hoewel bijna honderd vrijwilligers zijn ingeschakeld door de carnavalsgroep om alle deelnemers van drinken te voorzien en te helpen waar nodig, loopt Hollander zelf naar voren en achteren om er voor te zorgen dat ook de chauffeurs niet vergeten worden. Tranen staan in haar ogen zodra ze beseft dat dit jaar de laatste is. “Een gemengd gevoel. Ik ben heel blij en tevreden als ik de groep zo zie. Maar je moet stoppen als je op je top bent. Mensen zullen nu aan ons terugdenken met mooie herinneringen.”
De afgelopen 15 jaar groeide de groep uit tot een fenomeen. Het hele jaar door worden feesten georganiseerd in de aanloop naar carnaval. Al maanden is gezamenlijk gewerkt aan de praalwagens en de kostuums. Het resultaat: Een grote blauw-paarse massa van veren en diamanten, een lust voor het oog van de duizenden toeschouwers langs de kant van de weg.
‘Zjègère, zjègère’
Waar geen dranghekken zijn geplaatst, gaan bezoekers met de deelnemers op de foto. Eenmaal bij de Roodeweg springen publiek en deelnemers van T’akitin gezamenlijk op en neer en dansen ze op de Tumba van Tumbakoning Ike Jesurun. De paarse veren worden nat van het zweet door het populaire ‘zjègère, zjègère’. Langzaamaan trekt de stoet verder richting Brionplein, de zon gaat onder, de Gran Marcha komt tot een eind.
In de groep wordt de hoop uitgesproken dat T’akitin een doorstart maakt. “We zijn intern aan het evalueren, want de groep wil toch bij elkaar zijn. Misschien onder een andere naam, met een andere directie, we zullen zien. Het komt goed”, lacht een van de deelnemers. Zorgen voor later, nu eerst de voeten rust geven tot aan de Marcha di Despedida, dinsdagavond.
Door Anneke Polak