Tweede Kamerlid Heera Dijk (D66) heeft haar maiden speech gehouden in de Tweede Kamer, het Nederlandse parlement. Dijk begon met een gedicht van haar twaalfjarige dochter Enora voor haar oma. Dijks moeder overleed plotseling tijdens de verkiezingscampagne. “De pijn en het gemis zijn enorm. Ik heb ontdekt dat vreugde en verdriet dicht naast elkaar kunnen bestaan. Want ondanks dat de tijd voor mij nog stil staat, sta ik nu hier,” zei ze in de Kamer. De ‘maiden speech’ is de eerste toespraak die een kersvers Kamerlid in het parlement houdt, het enige optreden in de Tweede Kamer waarbij de spreker traditioneel niet mag worden onderbroken.
In een oranje jurk, met een zonnebloemprint, onderscheidde het Kamerlid zich, in de plenaire zaal. Een bewuste keuze die een hommage is aan Heliante Kuster, haar moeder wiens naam ‘zonnebloem’ betekent. Dijk heeft met haar speech ook bij de wijsheden van haar moeder stilgestaan, namelijk drie levenslessen. Zorg dat je onafhankelijk bent, volg je hart en luister zonder oordeel. Later in een interview biechtte het D66-Kamerlid op dat ze het zelf nog moeilijk vindt om de derde les toe te passen, maar het is een levenswijsheid die ze meeneemt naar de Kamer.
Wij hier en wij daar
Dijk sprak in haar toespraak openlijk haar verbazing uit over hoe lang sommige problemen in Caribisch Nederland al voortduren. Volgens haar hangt de begroting van Koninkrijksrelaties ‘aan elkaar van tijdelijke middelen, pilots en potjes’, terwijl de problemen structureel zijn en de oplossingen te vaak niet. Ze wees op de kwetsbaarheid van bestaanszekerheid, met name hoge huren en dure boodschappen, en op het uitblijven van een daadwerkelijk leefbaar sociaal minimum.
Ze wees ook op geopolitieke spanningen, waaronder de situatie rond Venezuela, die de eilanden kwetsbaar maken en samenwerking volgens haar extra noodzakelijk maken. Dijk koppelde haar punten aan het begrip gelijkwaardigheid binnen het koninkrijk. In de praktijk ziet ze vaak een tegenstelling tussen ‘wij-hier’ en ‘zij-daar’, terwijl het volgens haar ‘wij-hier en wij-daar’ zou moeten zijn.
Dijk noemde ook ‘The BlueWave’, het nationale voetbalelftal van Curaçao. Ze presenteerde het succes als resultaat van samenwerking en jarenlange investering, en als bewijs dat spelers met banden met het eiland, ook als ze in Nederland geboren zijn, voor Curaçao kunnen uitkomen. “Je hoeft niet te kiezen tussen hier en daar. Je bent het allebei,” zei Dijk. Ze verklaarde vanachter het katheder van de Tweede Kamer: “Ik ben een ‘yu di Kòrsou’” – Ik ben een kind van Curaçao.
Warmte als politieke stijl
In een interview na afloop noemde Dijk dat ze het gevoel heeft dat er niet goed geluisterd wordt, of dat de eilandsraden pas laat in het traject worden betrokken. Als woordvoerder van Koninkrijksrelaties van D66 wil zij bewustwording creëren: hoe andere portefeuilles bewuster kunnen worden van de consequenties op de eilanden en om vervolgens de volgende stap te nemen van samenwerking.
Dijk sloot haar maiden speech af met een persoonlijke boodschap. Ze zei zeker te weten dat haar moeder die de overwinning van D66 niet heeft meegemaakt, haar nu zou aanmoedigen met de volgende woorden: “Laat je niet gek maken in Den Haag. Doe waar jij goed in bent: mensen verbinden. Blijf dicht bij jezelf. Ik weet dat je het kan. Ga ervoor, meid.” Een bewogen Kamer, in een zelden eerder gezien moment, die felicitaties uitdeelde op een warme Caribische manier: in knuffels en bemoedigende woorden.
