Suriname viert op dinsdag 25 november 2025 het 50-jarig jubileum van de onafhankelijkheid van Nederland, ook wel bekend als ‘Srefidensi Dey’. Op deze dag in 1975 werd Suriname een zelfstandige republiek na ruim 300 jaar koloniale overheersing. Voor Caribisch Netwerk is Dulce Koopman met Surinamers gaan praten die zich hebben gevestigd in het Koninkrijk, waar ze vaak diep zijn geworteld. Hoe kijken zij naar die speciale datum? Hoe kijken ze naar hun land? Vandaag deel 2: Soraya Bousaid (31) op Curaçao.
Door de warmte van Suriname, gevormd in Nederland en nu geworteld op Curaçao. Zo omschrijft de 31-jarige Soraya Bousaid haar reis. Geboren en getogen in Suriname, studeerde zij Business Economics & Strategic Management aan de Nederlandse Universiteit van Tilburg. De keuze voor Nederland was logisch, zegt ze: “De kwaliteit van het onderwijs én de historische band tussen Suriname en Nederland speelden een grote rol.”
Maar de overgang was niet vanzelfsprekend. Het eerste jaar betekende wennen aan het klimaat van Nederland, een nieuwe samenleving, en aan het studentenleven. Toch wist ze zich er thuis te voelen. “Thuis is voor mij geen plek, het is een gevoel dat je zelf creëert.” Dat gevoel vond ze eerst in Nederland en sinds 2023 op Curaçao, waar ze nu woont en werkt.
Bousaid werkt in de financiële sector, bij de Centrale Bank van Curaçao en Sint Maarten. Haar keuze voor het bankwezen kwam niet uit het niets: “Mijn vader is een gewezen bankdirecteur. Ik denk dat zijn voorbeeld mij onbewust heeft geïnspireerd.” Verschillen in werkcultuur tussen Suriname, Nederland en Curaçao ziet ze vooral als cultureel bepaald, maar juist die diversiteit beschouwt ze als kracht: “Verschillende inzichten leiden tot betere besluitvorming.”
Surinaamse waarden als kompas
De waarden die zij vanuit huis meekreeg, spelen nog dagelijks een rol. Respect, gelijkwaardigheid en harmonie noemt ze als belangrijkste pijlers. “Suriname kent vele bevolkingsgroepen die vreedzaam naast elkaar leven. Dat heeft mij geleerd anderen te respecteren, óók als ze anders zijn.” Die mentaliteit herkent Bousaid ook op Curaçao, waar verbondenheid en solidariteit sterk aanwezig zijn. Ze wijst op de recente WK-kwalificatiewedstrijd van Curaçao als voorbeeld: “Een prachtig moment van eenheid.”
Via het Suriname Diaspora Instituut Curaçao probeert ze, bewust én onbewust, bij te dragen aan de verbinding tussen Suriname en de Caribische eilanden. “Het initiatief ontstond toen Suriname werkte aan versterking van de banden met Curaçao. Ik draag graag mijn steentje bij.” Soraya Bousaid is lid bij dit instituut.
50 jaar onafhankelijkheid: trots én realisme
De viering van 50 jaar Surinaamse onafhankelijkheid roept bij Bousaid trots op, maar ook reflectie. “We zijn een gezegend land, met vruchtbare grond, mineralen en nu ook olie. Dat biedt enorme kansen. Maar we moeten realistisch kijken naar waar we staan en welke voorwaarden nodig zijn om het land duurzaam te ontwikkelen.”
Terugkijkend op de geschiedenis vraagt ze zich af of de onafhankelijkheid anders had kunnen verlopen. “Misschien waren we er als jonge natie nog niet helemaal klaar voor. Soms denk ik: wat als Suriname eerst een eigen status binnen het Koninkrijk had gekregen, zoals Curaçao?”
Toekomst
Toch ziet Bousaid vooral perspectief. Succesvolle sectoren als goud, rijst en bananen tonen het potentieel dat Suriname in zich draagt, en met de verwachte olie- en gasontwikkelingen in 2028 ziet ze kansen, mits duurzaam benaderd. “De toekomst ziet kleurrijk uit, zolang we verstandig omgaan met wat we hebben.”
Voor de komende 50 jaar hoopt ze dat Suriname eindelijk zijn volledige potentieel benut. “We praten er al lang over. Nu moeten we gaan dóen. De basis wordt gelegd, maar het moet breed gedragen worden.”
De rol van jongeren en de diaspora
De toekomst ligt volgens Bousaid in handen van de jeugd. “Jongeren moeten de skills krijgen om mee te draaien in de veranderende wereld.” Ze benadrukt dat buitenlandse bedrijven die zich vestigen in Suriname óók Surinamers moeten meenemen, en niet alleen expats.
Ook de diaspora speelt een rol. “Dat is een issue: de braindrain. Jongeren willen perspectief. Er is een grote Surinaamse gemeenschap in Nederland die graag iets zou willen betekenen voor het land, maar er moet wel uitzicht zijn op ontwikkeling en kansen.” Voor zichzelf sluit ze niets uit. “Ik woon nu op Curaçao, maar de mogelijkheid om terug te keren naar Suriname sluit ik niet uit. Het is onze morele verantwoordelijkheid om iets terug te geven.”
Ze is ook bekend met de Surinaamse gemeenschap. Bousaid noemt de Surinaamse Vereniging JPF en het Diaspora Instituut en zij houdt zich bezig met activiteiten die zij organiseren. Zo probeert zij haar steentje bij te dragen aan initiatieven die haar het gevoel geeft dat zij daadwerkelijk een bijdrage levert.
Bousaid zal aanwezig zijn in Suriname om de festiviteiten van het 50 jarig jubileum van de onafhankelijkheid van haar geboorteland mee te maken. Bousaid noemt het toch een historische gebeurtenis die herdacht wordt.
