Een helderblauw pand aan de Curaçaose zee. Witte muren vol kleur. En een grote houten deur die jarenlang openstond voor wie kunst wilde voelen. Vijf jaar lang was Zanolino Art Gallery een opvallende plek in Pietermaai, waar het persoonlijke werk van kunstenaar Giovani Zanolino (39) samenkwam met kunst van het eiland. Zanolino werd geboren in Périgueux, Frankrijk, maar groeide op op Curaçao, waar hij uitgroeide tot een gevestigde naam binnen de kunstscene. “Het was tijd om ruimte te maken voor iets nieuws,” zegt hij over het sluiten van de galerie.
Zanolino begon het project samen met zijn toenmalige partner. Ze kochten het karakteristieke pand in Pietermaai, lieten het restaureren en richtten het in als atelier én galerie. “Het begon als mijn vrije speelplek, een plek om te creëren, te experimenteren. Maar het groeide al snel uit tot iets groters. Een galerie voor het eiland.”
Giovani Zanolino. Foto Claudia Sanches
De galerie groeide uit tot een geliefde ontmoetingsplek voor kunstliefhebbers, van zowel het eiland als daarbuiten. Bezoekers kwamen kijken, maar ook kopen – en soms ontstonden er opdrachten of langdurige samenwerkingen. “Op een gegeven moment was ik vooral galeriehouder, geen maker meer. En dat begon te wringen.”
Scheiding en verandering
Toen de relatie eindigde en Zanolino naar Nederland verhuisde, veranderde ook de samenwerking. Van levenspartners werden ze huurder en verhuurder: Zanolino huurde nog een deel van het pand, dat zij samen hadden gekocht. “De galerie was niet meer de vrije speelplaats zoals het voor mij begon, maar werd enkel een galerie – een plek voor het eiland. Dat vond ik een mooie bijdrage, maar de businesscase op Pietermaai veranderde. De vaste lasten lieten steeds minder ruimte voor creativiteit. Toen wist ik: het is tijd om het anders aan te pakken.”
Volgens Zanolino is de kunstmarkt op Curaçao “redelijk gezond”. “Er zijn verzamelaars en er is ook een toeristische markt met wat meer decoratief of commercieel werk. Maar soms mis ik een nieuwe generatie verzamelaars met voldoende kennis om de fine arts écht te steunen. Daardoor mist de sector soms diepgang.”
Nieuwe koers, maar Curaçao blijft thuis
Zanolino woont nu in Nederland, samen met zijn gezin. Twee jaar geleden stond hij nog midden in de voorbereidingen op het vaderschap, nu bouwt hij een nieuw leven op als zelfstandig kunstenaar. “We gaan door met de kunstuitleen op het eiland. En ook de volgende locatie van de galerie komt op Curaçao. We nemen de tijd om het goed te doen — met meer creatieve vrijheid.”
Giovani met zijn verloofde Nikki van Dijk en dochter Ayla. Foto Annemiek van Rooij
Giovani en zakenpartner Ingenie-Dammers. Foto Claudia Sanches
Tegelijkertijd werkt hij aan een nieuw netwerk in Nederland. “Mijn werk is altijd een mix geweest van oost en west, van het noordelijk en het zuidelijk halfrond. Nu wil ik die kleurrijke, gelaagde kunstuitingen ook naar Nederland brengen, waar kunst vaak ofwel heel conceptueel en ingetogen is, of juist extreem popart. Hopelijk ontstaat er een echte uitwisseling – dat Caribische kunst ook een plek krijgt in Europa, en omgekeerd.”
Eén schilderij mee
Bij het sluiten van de galerie nam Zanolino symbolisch één werk mee. Niet van zichzelf, maar van zijn vader: een portret van hem als baby. “Mijn vader maakte het toen ik net geboren was, in 1986. Het hangt nu bij mij thuis. Voor mij symboliseert het hoe de mooiste dingen vaak ontstaan in de moeilijkste periodes.”
Giovani en zijn vader Philip Zanolino. Foto Annemiek van Rooij
Zijn vader, Philippe Zanolino, is een bekende kunstenaar op Curaçao en een grote inspiratiebron. “Van kinds af aan zag ik hem creëren. Zijn werk en zijn manier van kijken hebben mij diep gevormd.”
De deur dicht, het raam open
De houten deur van het blauwe pand in Pietermaai is nu dicht. Zanolino’s ex-partner heeft het pand in beheer, verhuurt een deel en gebruikt zelf de rest als kantoor en woonruimte. Maar voor Zanolino voelt het niet als een afscheid. “Het is een overgang. Soms moet je een plek loslaten om weer ruimte te maken. Voor nieuwe ideeën, nieuw werk, een nieuwe manier van leven. Dat proces vraagt tijd — en vertrouwen. En dat heb ik.”
