In een serie interviews zet Caribisch Netwerk de spotlight op mensen die op Curaçao strijden voor een bijzondere zaak. Ze willen iets bereiken en laten zich door niets en niemand van de wijs brengen. Wat drijft deze mensen? Deel 8: Jevon Mathew die er alles aan doet om de tennissport op het eiland in leven te houden.
Jevon Mathew (49) is in zijn tienerjaren dagelijks op de tennisbanen van Racing Club Curaçao (RCC) te vinden. Natuurlijk wil hij helpen als het bestuur in 2018 een beroep op hem doet. Nog geen jaar later is hij voorzitter. Dan kan Jevon pas echt aan de slag. Op zijn manier: doelgericht, vanuit een visie. En met lef.
Hij weet eigenlijk niet waar hij aan begint. Voorzitter van een sportvereniging? Geen idee wat dat inhoudt. Maar de club heeft het moeilijk en er moet echt iets gebeuren. Het is een kwestie van ‘de mouwen opstropen en buffelen’.
Jevon is vooral die eerste jaren zelf veel op de tennisclub. Soms alleen, soms met een ander bestuurslid. Hij vervangt een kraan in de toiletruimtes, repareert het hekwerk of installeert nieuwe apparatuur in de keuken. Kleine dingetjes met hulp van mensen uit zijn eigen netwerk.
Vastberaden
Hij vindt zijn weg als voorzitter. Rustig en vastberaden. Clubleden zien hem in de weer op de baan of tijdens toernooien en ontvangen zijn nieuwsbrieven. Maar dan zijn er nog de vele uren dat hij nadenkt over de toekomst van de club. Welke scenario’s zijn mogelijk? Wat zijn de risico’s?
Jevon denkt veel na, zijn hele leven al. Dat zit er gewoon in. Dat is dat jongetje dat urenlang zit te tekenen. Het liefst gebouwen en huizen. Na de tekenles in het voormalige Sint Thomas College gaat hij op bezoek bij zijn moeder. Die werkt daarnaast als hoofd civiele dienst in het Sint Elisabeth Hospitaal (Sehos).
“Daar ligt de bron van mijn passie voor de gezondheidszorg en vastgoed. Toen wist ik alleen nog niet dat je die werelden samen kan brengen.”
Herinneringen ophalen met tennislegende Frank Hoyer naar wie een baan op RCC is vernoemd. Frank Hoyer wordt deze maand 100 jaar. Foto’s Facebook
Want Jevon studeert uiteindelijk af aan de TU Delft in de richting Bouwmanagement en Vastgoedbeheer. Hij werkt vanaf 2000 doelgericht aan zijn carrière. Eerst in Nederland als technisch tekenaar, maar daarna vooral als consultant op het gebied van vastgoed en huisvesting. In 2015 begint Jevon op Curaçao als manager facility & real estate bij Stichting Revalidatiecentrum Curaçao, de SGR-groep.
Altijd bezig
Terug naar die kinderjaren. Jevon is een denkertje, maar ook altijd bezig. Samen met zijn vriendjes verzint hij van alles. Een Playmobile poppetje en een zakdoek. Kun je daar een parachute van maken? Even knutselen en ja hoor, daar zweeft de parachutist weg.
Het gezin – vader, moeder, Jevon en zijn vier jaar jongere zus – verhuist van Montaña naar Mon Repos. Het huis staat op een steenworp afstand van de tennisbanen van RCC. Jevon houdt van sport. Hij let goed op in de klas en zorgt dat hij snel klaar is met zijn huiswerk. Dan kan hij naar de baan!
Van zijn twaalfde tot en met zijn zeventiende staat hij elke dag op de tennisbaan. Heel even lijkt een tenniscarrière in het verschiet. Jevon is veertien en de beroemde Amerikaanse tenniscoach Nick Bollettieri ziet wel wat in hem. Heel even.
“Zo goed was ik ook weer niet. Mijn moeder praatte het ook direct uit mijn hoofd. Een tenniscarrière heeft veel risico’s, zei ze. ‘Een opleiding, daar kun je op bouwen.’ Ik richtte me al snel op studie en werk.”
Goed nadenken
Eerst denken, dan doen. Jevon schrijft zich in voor Computer Engineering aan de University of Curaçao (UoC), dan nog UNA. In die computerwereld zal hij een goed betaalde baan kunnen vinden.
Samen met medebestuurslid Shurbann Martes, op de avond van een prijsuitreiking.
Maar het is niets voor hem en hij stapt over naar Bouwkunde & Civiele Techniek. Dit is zijn springplank naar de studierichting Bouwmanagement en Vastgoedbeheer aan de Technische Universiteit in Delft. Een weloverwogen keuze.
“Architect zou het beste bij mij hebben gepast. Maar daarvan had je er al zo veel en ik wilde iets doen waarmee ik breed inzetbaar was. Dan vind je makkelijker een baan op Curaçao. Ik leerde projecten managen en organiseren. Dat bleek een hele goede basis voor mijn verdere loopbaan.”
Church of our Saviour
Jevon en zijn vrouw blijven bijna vijftien jaar in Nederland. Zij studeert eerst nog Business Development aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij werkt als consultant en toert vanuit Den Haag het hele land door. Daar gaan ze ook samenwonen en bouwen een warme vriendenkring op als lid van de Church of our Saviour.
“Mijn moeder is van Sint Maarten en komt uit een streng gelovig gezin. In mijn jeugd gingen we elke zondag naar de protestantse Ebenezer Church. Mijn vrouw is katholiek. In de Church of our Saviour leerden we stellen kennen van over de hele wereld. Costa Rica, Guatemala, Griekenland, Malta, Nigeria, Argentinië. We deden veel met elkaar. Het zijn nog altijd onze vrienden.”
Jevon ziet die periode als een belangrijke leerschool. Hij helpt als vrijwilliger bij de verbouwing van het parochiehuis en de bouw van een atrium. Jevon is de manager van het project en heeft direct contact met de architect, selecteert aannemers en adviseurs en is het aanspreekpunt voor alle partijen.
Terug bij RCC
Dan, in 2015, keren ze terug naar Curaçao. Afgestudeerd en met flink wat jaren werkervaring. Het duurt even voordat Jevon de weg terugvindt naar RCC. Hij is al lid van een andere tennisclub als een oud tennismaatje hem aanspreekt in de supermarkt. De top-6 spelers uit zijn tienerjaren spelen weer met elkaar.
Zo rolt Jevon van de trainingen met zijn oude tennisvrienden in het bestuur van RCC. Misschien is dit, onbewust, de invloed van zijn vader. Die was voorzitter van de honkbalbond Febeko. En net als zijn vader zet Jevon zich voor honderd procent in om er iets moois van te maken.
De club komt weer tot leven. Het bestuur krijgt meer steun en een evenementencommissie organiseert regelmatig toernooien. Jevon gaat een stapje verder met zijn plannen. Softwarebedrijf AFAS geeft groen licht voor de complete restauratie van een baan en het aanbieden van tennislessen aan minder bedeelde kinderen. Al die uren denkwerk betalen zich dan toch uit.
“Dat was voor mij een heel emotioneel moment. Ik had niet verwacht dat we geld zouden krijgen voor het opknappen van die baan. Totaal niet.”
Ambitieuze plannen
Onder leiding van Jevon wordt het achterstallig onderhoud aangepakt. Stapje voor stapje. Offertes komen binnen, materialen worden ingekocht en aannemers ingeschakeld. Maar Jevon wil meer. Hij ziet die stip aan de horizon. Dan is RCC dé racketclub van het eiland. Hier spelen mensen tennis, padel en pickleball. Hier is iedereen welkom, ook mensen met een beperking.
“Ja, een zeer ambitieus plan. Het gaat om een enorme investering. Misschien moeten we de plannen bijstellen, maar zeker niet direct.”
Tussen twee blije kampioenen met hun medailles van gerecycled plastic.
Jevon Mathew heeft nog precies tien maanden om een deel van de plannen te realiseren. Dit is zijn laatste jaar als voorzitter van RCC. De statuten bepalen dat iemand maximaal zes jaar in het bestuur kan zitten. Het is goed. Hij heeft echt meer tijd nodig voor zijn werk en gezin.
“Ik ga er vol voor deze laatste maanden, samen met het bestuur. Maar ook daarna zal ik zeker betrokken blijven bij de club. Dan denk ik meer aan projecten.”
