Protheses op Curaçao (1): Door gebrekkige zorg en veel bureaucratie staan patiënten in de kou

Op Curaçao krijgen mensen met een amputatie vaak te maken met gebrekkige zorg en bureaucratische obstakels. Chris Richards, die op latere leeftijd zijn been verloor, zag zich genoodzaakt zijn spaargeld te investeren in een hypermoderne prothese, omdat de door de Sociale Verzekeringsbank (SVB) aangeboden opties niet aansloten bij zijn behoeften. Nu, vijf jaar later, moet hij deze prothese vervangen omdat Europese regelgeving de service stopt, maar zonder de financiële middelen voor een nieuwe, is hij gedwongen afhankelijk te zijn van de beperkte vergoedingen van de SVB.

Het verhaal van Chris staat niet op zichzelf. Veel andere patiënten op het eiland kampen met vergelijkbare problemen. Dit artikel is het eerste in een reeks die de oorzaken van deze zorgcrisis onderzoekt en de verhalen van patiënten en experts naar voren brengt.


Het verhaal van Chris

Chris Richards was ooit een actieve, gezonde man, maar verloor zijn been en moest een prothese dragen om zijn leven weer op te pakken. Hij koos voor een hypermoderne prothese, die hij met financiële hulp van vrienden en familie aanschafte.

“Ik dacht dat dit me voor de rest van mijn leven zou helpen,” zegt hij. Maar door Europese regelgeving kan de prothese na vijf jaar niet meer ‘geserviced’ worden, en een nieuwe aanschaffen is onbetaalbaar.

De frustratie en onzekerheid zijn groot voor Chris. “Niemand vertelde me dat ik na vijf jaar een andere prothese zou moeten kopen. Het kostte me 56.000 euro, en nu moet ik weer van voor af aan beginnen. Dat geld heb ik gewoon niet.”

Hoe de zorg in verval is geraakt
Tom de Windt, een gepensioneerde instrumentmaker, werkte jarenlang met patiënten zoals Chris. Hij bouwde een carrière op Curaçao op en hielp talloze mensen – van kinderen tot volwassenen – aan protheses en andere hulpmiddelen. Maar volgens De Windt is het zorgsysteem inmiddels dramatisch verslechterd.

“Vroeger kregen patiënten direct na hun amputatie een tijdelijke prothese om mobiel te blijven totdat ze een definitieve kregen. Dit bespaarde uiteindelijk veel geld, omdat complicaties bij stilzittende patiënten duurder zijn dan goede zorg.”

De Windt benadrukt dat de SVB door bezuinigingen cruciale zorg niet meer vergoedt. “Er wordt gedacht dat je kosten bespaart door behandelingen te schrappen, maar in werkelijkheid creëer je alleen maar meer complicaties. Het systeem functioneert niet, en dat maakt het voor mensen zoals Chris vrijwel onmogelijk om hun leven normaal voort te zetten.”

De bredere impact: Gebrekkige zorg en bureaucratie
Het probleem van Chris is een voorbeeld voor een veel grotere crisis in de zorg op Curaçao. Volgens schattingen zijn er op Curaçao duizenden mensen die afhankelijk zijn van protheses en andere hulpmiddelen, waarvan een groot deel moeite heeft om toegang te krijgen tot de juiste zorg.

Curaçao heeft een hoog percentage diabetespatiënten, een van de belangrijkste oorzaken van amputaties. Toch blijven de budgetten voor hulpmiddelen beperkt en lijkt de bureaucratie steeds meer belemmeringen op te werpen.

De gevolgen van deze bureaucratische obstakels zijn groot. Patiënten moeten vaak maandenlang wachten op een prothese en raken daardoor vaak nog verder verzwakt. Dat kan weer leiden tot complicaties zoals infecties en drukwonden. Dit brengt niet alleen hun gezondheid in gevaar, maar verhoogt ook de kosten voor het zorgsysteem op de lange termijn.

De menselijke tol en oproep tot actie
Chris vertelt hoe deze situatie niet alleen fysiek, maar ook mentaal zwaar weegt. “Het is niet alleen de fysieke pijn van een slecht passende prothese, maar ook het verlies van waardigheid. Mensen raken hun baan kwijt, worden depressief en voelen zich machteloos. Ik wil niet afhankelijk zijn van inferieure hulpmiddelen. Mijn leven hangt ervan af.”

Toekomstige artikelen
Dit artikel is het begin van een serie artikelen die het gebrek aan toegang tot hoogwaardige hulpmiddelen voor patiënten op Curaçao onderzoekt. In de komende artikelen zullen we dieper ingaan op de ervaringen van andere patiënten, de historische achtergronden van de bezuinigingen, en hoe de bureaucratie binnen de SVB ertoe leidt dat mensen zoals Chris zonder adequate zorg blijven zitten. Ook zullen we kijken naar vergelijkingen met andere landen en onderzoeken wat Curaçao kan leren van andere zorgsystemen. Waarom wordt in sommige landen goede zorg wel vergoed, terwijl dat hier als een luxe wordt beschouwd? Het antwoord op deze vragen is essentieel voor het verbeteren van de zorg voor alle inwoners van Curaçao.