Thuishulp nodig na een operatie of kankerbestraling? Op Curaçao kunnen veel mensen niet op goede nazorg rekenen, blijkt uit een rondgang onder patiënten en hulpverleners.
Nadat bij de vader van Marloes van de Poll kanker wordt vastgesteld, heeft hij na verschillende bestralingen en chemotherapieën thuiszorg nodig. Er zijn verschillende dagelijkse dingen waarbij hij hulp nodig heeft. Alleen lukt het hem niet om deze zorg te krijgen.
“We kregen de instanties niet te pakken en toen we ze eindelijk aan de telefoon hadden, bleek er een wachtlijst te zijn van drie maanden”, vertelt Van de Poll. En dat duurt voor de hulpbehoevende vader van Marloes, veel te lang. Ze zien zich genoodzaakt om deze zorg bij een andere instelling te zoeken.
Het eiland is ingedeeld in zorggebieden, met verschillende instanties die voor hun eigen gebied verantwoordelijk zijn. Elvia Jamanika woont in hetzelfde zorggebied en heeft hetzelfde probleem.
Een maand geleden is de 78-jarige vrouw geopereerd aan haar bovenbeen. Sindsdien kan zij niet meer lopen en is ze ‘volledig afhankelijk van hulp’. “Ik lig momenteel de hele dag op bed. Ik kan eigenlijk niks meer zelfstandig. Ik heb hulp nodig om mijn eten te kopen en bereiden, om naar doktersafspraken, om naar het toilet te gaan of te douchen.”
Video: Kim Hendriksen
Ook de wondverzorging kwam op de oude vrouw zelf aan. “Ik kan dit helemaal niet zelf. Mijn dochter uit Nederland is tijdelijk naar het eiland gekomen om mij hiermee te helpen. Samen met mijn andere twee dochters en een buurvrouw helpen ze mij nu met eten koken, de po legen en ze wassen mij. Maar ze doen dit naast hun werk en hebben hier niet altijd tijd voor.”
Mondige of rijkere mensen bellen wel
Bij Thuiszorg Bandabou ziet directrice Pheadrah Erlings de vraag naar hulp uit andere wijken toenemen. “Als het kan, pikken wij – van alle mensen die bellen – de mensen eruit waarvan de situatie heel ernstig is.”
Zij denkt dat een kleinere groep mensen is die doorzetten om hulp te krijgen. “Dat zijn vaak mensen die uit Nederland komen, die nemen minder snel genoegen met slechte zorg. We krijgen belletjes uit Nederland, of wij hun familielid kunnen helpen.”
Of het zijn mensen die privé-zorg kunnen betalen. “Wij werden gebeld door familieleden uit Nederland van een meneer op het eiland. Ze wilden betalen voor een medewerker die helemaal naar de andere kant van het eiland zou rijden. Wij hebben hem daardoor wel kunnen helpen.”
Erlings vindt de situatie ‘heel verdrietig’, omdat niet iedereen even mondig is of geld heeft om extra zorg te kunnen betalen. “En dus niet de juiste en benodigde zorg kan krijgen.”
Wit-Gele Kruis reageert op verhalen
Nureyyen Ortela is sinds februari directrice bij het Wit-Gele Kruis, de zorginstelling waar de vader van Marloes en mevrouw Jamanika onder vallen. “Het Wit-Gele Kruis, kent en heeft geen wachtlijst. Wij hebben korte lijnen met het ziekenhuis en wij volgen de procedures vanuit de SVB en dat gaat soepel. Dus wij herkennen deze verhalen niet.”
Wel geeft Ortela aan dat zij in het verleden problemen hebben gehad met de telefoonlijn. “Onze telefoonprovider bleek technische problemen te hebben waardoor sommige van onze lijnen niet bereikbaar waren. Zodra wij hiervan op de hoogte werden gesteld, heeft de provider meteen actie ondernomen zodat dit probleem is opgelost.”
