KRALENDIJK – Op de vraag of de ‘El Libertador’ (De Bevrijder) Símon Bolívar deze dagen in zijn graf omkeert, antwoord Claudia Noriega; “zeker weten!” De vrijwilligster van de Venezolaanse belangenvereniging VENEX Bonaire weet heel goed wie de befaamde onafhankelijkheidsstrijder voor Zuid-Amerika is.
Ook op Bonaire worden hulpgoederen en medicatie voor Venezuela ingezameld. Alle ingezamelde hulpgoederen moeten naar het hub eiland Curaçao. De interim-president van Venezuela Juan Guaidó hoopte op zaterdag 23 februari de eerste hulpgoederen te ontvangen, maar president Nicolas Maduro heeft de grenzen gesloten om dit te voorkomen.
Dure medicijnen
Een groot deel van Noriega’s familie woont in Caracas, waaronder haar moeder en tantes. Voor haar is het pijnlijk om te horen als een familielid koorts of een infectie heeft en geen pijnstiller of antibiotica kan krijgen.
“Mijn schoonmoeder had een keer bloeddrukverlagende medicatie nodig. Dit was nergens te vinden. Wij hebben vanuit Bonaire wat gestuurd. Terwijl ze zo’n medicijn op haar hoge leeftijd dagelijks moet gebruiken. Twintig jaar geleden kon je zoiets normaal bij de apotheek krijgen in Venezuela. Het is iets exclusief geworden.”
Claudia Noriega geeft een indicatie van de prijzen voor medicijnen in Venezuela. Foto: Ronald A. Muyden
De Venezolaanse laat een papier zien gebaseerd op de officiële dollarkoers van de Venezolaanse overheid DICOM van afgelopen 14 februari. “Het is ontzettend duur in Venezuela. Terwijl het minimumloon 5,45 dollar is.” Volgens de lijst kost momenteel een doosje pijnstiller alleen al 16,90 dollar. Antibiotica 28,80 dollar.
Het standbeeld van Símon Bolívar oogt verlaten uit in Playa. De Venezolaan Bolívar was in de 18de eeuw ‘El Libertador’ (De Bevrijder) van Venezuela, Colombia, Ecuador, Panama, Peru en de stichter van Bolivia. Een paar meters verderop op het Wilhelminaplein staat een klein menigte. Er klinkt Venezolaanse muziek op de achtergrond.
Achter een van de twee tafels op het Wilhelminaplein zitten verschillende vrijwilligers om T-shirts te verkopen. Met de opbrengst worden hulpgoederen gekocht. Op de andere tafel, die gekleed is met de Venezolaanse vlag, staan producten als babyvoeding, maïsmeel, bloem en suiker. Mensen komen af en aan. Een man brengt twee witte plastic zakken vol goederen. “Om de mensen in Venezuela te helpen.” Hij begint te huilen. Een vrijwilligster neemt onder meer het wc-papier, bakolie en de blikken aan. “Zijn familie woont in Venezuela en daarom is hij geëmotioneerd”, zegt ze zacht.
De bedoeling van Guaidó was om de eerste hulpgoederen op 23 februari te ontvangen, de dag van de bevrijding. Het is tot op heden niet gelukt om hulpgoederen te brengen naar Venezuela.
