The BOTTOM – Het tekort aan betaalbare woningen is een grote zorg voor huurders op Saba. Dat komt onder meer door het ontbreken van een huurbeleid. “De overheid geeft geen informatie over de rechten en plichten van huurders en verhuurders. Het is zoiets als het wilde westen,” zegt huurder Rhiannon Jorna.
De Nationale Ombudsman stelde in 2016 al vast dat er geen huurcommissie bestaat op Saba. Er is zelfs helemaal geen wetgeving die de maximale huurprijs, huurverhoging en huurcommissie regelt.
Voor gezinnen als die van Jorna, betekent dit dat zij altijd op zoek is naar een betaalbare woning. “We hebben een huis bekeken dat 2.200 dollar per maand kostte, dat het ook waard was. Maar dat kunnen wij niet betalen. Een ander huis die we hadden gezien, kostte 1.200 dollar per maand. Maar dat lag net boven de vuilstort. We moesten ook de wasmachine delen en kinderen konden er niet veilig buitenspelen.”
Jorna zegt dat het probleem is dat mensen niet voor zichzelf opkomen en de huurprijs gewoon betalen. “Ze zeggen er niks over omdat ze het niet beter weten of mensen niet willen kwetsen, bang zijn voor repercussies. Of omdat ze simpelweg binnen twee jaar weg zijn.”
Amper sociale woningen
Saba telt meer dan 1.100 woningen. Bijna 96 procent van deze woningen zijn privé-eigendom, dus maar een kleine 4 procent is in handen van de sociale woningcorporatie. De kosten voor het levensonderhoud op Saba gaan omhoog, maar de lonen stijgen niet proportioneel mee. Daarnaast leggen de bijna 450 studenten en stafleden van de Saba University School of Medicine een oneveredig groot beslag op de beschikbare woonruimte op het eiland.
Redenen voor huurverhoging
Verhuurder Malusca Baker vertelt dat ze twee appartementen heeft met een huurprijs van circa 700 dollar per maand. “Ik richt me niet op medische studenten, iedereen kan mijn appartementen huren. Studenten hebben er wel altijd interesse voor, ook voordat ze leeg zijn.”
Baker gaat verder: “In de elf jaar dat ik de appartementen heb, heb ik maar één keer de huren verhoogd vanwege onderhoudskosten.” Het onderhoud is duurder zegt ze omdat ze meer kwijt is aan loon en onderhoudsproducten. Ook rekenenen verhuurders woningverzekeringen en renteaflossingen als extra kosten naast de hypotheek die ze voor de rest van hun leven moeten opbrengen, legt Baker uit. “Dit alles heeft helaas een effect op de huurprijs.”
LastenHet minimumloon ging per 1 januari 2019 omhoog van 5,58 dollar naar 6,21 dollar per uur, een stijging van 9,4 procent. De werkgeverslasten dalen met 5 procent, naar 13,4 procent. Hierdoor wordt werk goedkoper en kunnen werkgevers ook meer loon gaan geven. Ook de uitkeringen gaan omhoog. De staatssecretaris zal voor de zomer van 2019 de Tweede Kamer informeren over het effect van deze maatregelen die overigens voor alle BES-eilanden zijn ingevoerd. |