Het is zeven jaar geleden dat Saba de kleinste bijzondere
gemeente van Nederland werd. Veel jonge gezinnen blijven sindsdien
worstelen met hoge prijzen, lage salarissen en forse belastingen op het
eiland.
Vooral alleenstaande ouders zijn gedwongen om twee of meer banen aan te
houden om te kunnen overleven. “Ik heb twee banen en daardoor heb ik
nauwelijks nog tijd voor mijn gezin. Het probleem op Saba zijn de torenhoge prijzen voor de dagelijkse levensbehoeften, nauwelijks loonsverhoging maar wel huurverhoging”, zegt alleenstaande moeder van vijf kinderen, Cecilia Gonzales.
Jacques Heemskerk, voormalig Jeugdwerker bij het Centrum voor Jeugd en Gezin, pleit ervoor dat de Nederlandse regering de kosten van levensonderhoud op Saba opnieuw grondig onderzoekt:
Door Hazel Durand
Gonzales heeft dagelijks problemen om haar kinderen te onderhouden:
“Boodschappen doen op Sint-Maarten kost 300 dollar per maand, op Saba kost
het 250 dollar per week. Per maand betaal ik gemiddeld 135 dollar aan
elektriciteit, internet kost tussen de 165 en 175 dollar, en de huur is 627 dollar per maand.” Ze woont in een sociale huurwoning met drie slaapkamers. De huur gaat 1.5 procent per jaar omhoog.
Kosten dekken
Monique Wilson, sociaal werker bij het Centrum voor Jeugd en gezin, is zich erg bewust van de dagelijkse strijd van jonge gezinnen op Saba. “De
kinderbijslag voor de BES-eilanden (Bonaire, Sint-Eustastius en Saba) is 42 dollar. Dat is een goed begin, maar gezinnen verdienen nog steeds te weinig om de kosten te dekken.”
“Om comfortabel te leven heeft elk gezin een huis met minstens twee
slaapkamers nodig, en dat kost per maand zo’n 1.000 dollar”, zegt Wilson. “Dan zijn er de basisboodschappen die kunnen oplopen tot 600 dollar. De
elektriciteitsrekening moet ook betaald worden. Kinderen moeten eten, ze
hebben licht en water nodig, maar ook schoolbenodigdheden. Het zijn
rekeningen die je niet kan ontlopen.”
Sociale premies
In januari van dit jaar kondigde de Nederlandse regering een toename in de sociale premies aan op Bonaire, Sint-Eustatius en Saba. De gedeputeerde op Saba van Sociale Zaken, Rolando Wilson, constateerde gelijk dat dit niet genoeg is voor de armsten op Saba.
De gedeputeerde gelooft dat er onder meer huursubsidie nodig is voor gezinnen in sociale huurwoningen. “De woningbouwvereniging heeft een lange lijst met mensen de huur niet kunnen betalen. We hebben de Nederlandse overheid om hulp gevraagd, maar Den Haag zegt dat de lokale overheid deze hulp zelf zou moeten bieden.”
Beperkt uitzicht
Jacques Heemskerk, voormalig Jeugdwerker bij het Centrum voor Jeugd en
Gezin, zegt dat jongeren op Saba vaak niet weten hoe ze vooruit moeten komen. “Jonge mensen op het eiland hebben een beperkte horizon. Ze hebben niet altijd een idee van wat er in de rest van de wereld te koop is.”
In sommige gezinnen willen ouders ook niet echt dat een kind van het eiland af gaat: “Ze hebben hier al alles wat ze nodig hebben, waarom zouden ze weggaan? Het is moeilijk om de jeugd te motiveren moeite te doen om met studie en met kennis opdoen in het buitenland, sterker en slimmer terug te keren en de vicieuze circel te doorbreken.”
