Josemir Poulino traint op de bokszak onder toezicht van coach Raymond Joval (links). Foto: Pieter Hofmann
AMSTERDAM – Bokser Josemir Poulino (28) hunkert naar de internationale top. Het vaderschap is daarbij geen belemmering. Hij let er wel op niet zo veel afwezig te zijn als zijn eigen vader.
Poulino won zeven van zijn acht profgevechten, meestal op knockout. Inmiddels is hij kampioen van Nederland en de Benelux in het middengewicht. Zijn volgende gevecht is in september in België. In oktober volgt het jaarlijkse Ben Bril Memorial in het Amsterdamse theater Carré en ook is er sprake van een gevecht op Curaçao in december.
Pieter Hofmann zocht Josemir op tijdens zijn training
Daarna moet Poulino minstens in de top twintig staan om in aanmerking te komen voor een Europees titelgevecht. “Ik ben nu nummer 22 van Europa, nummer 57 wereldwijd. Mijn doel is om dan minstens tiende te staan.”
Boksen is zijn loopbaan, niet zijn inkomstenbron. Poulino: “Je denkt: je wordt prof en het gaat gebeuren: nee. Ik dacht: ik ga in Carré iedereen in mekaar slaan dan gaat het wel gebeuren: nee.” ’s Ochtends en ’s avonds traint hij, ‘s middags geeft hij boks- en personal training om aan de kost te komen. Hij zoekt nog sponsoren.
Geboorte-eiland
Poulino kwam rond zijn elfde naar Nederland. “Ik heb veel heimwee gehad. Echt heel veel. Daar was ik echt een Curaçaoënaar. Ik was altijd buiten aan het vissen of leguanen aan het schieten. Het heeft me jaren gekost om te wennen aan binnenzitten.” Inmiddels is het merendeel van zijn familie terugverhuisd, alleen hij en zijn broer wonen nog in Nederland.
Poulino draagt zijn geboorte-eiland met zich mee. Hij heeft tatoeages van de Curaçaose vlag, de tekst van het volkslied en de landkaart vermomd als tribal. Ook heeft hij twee hanen ingeprikt: eentje met de Curaçaose vlag, eentje met de driekleur van Colombia, waar zijn vader vandaan komt en nog altijd woont.
Vader
Met zijn vader heeft hij nauwelijks contact. “Hij is nog nooit in Nederland geweest. Ik ben wel een paar keer naar Colombia geweest. Ik heb hem ook een geboortekaartje en foto’s van mijn dochter gestuurd. Maar ik heb geen zin om aan een dood paard te trekken. Ik kan echt niet begrijpen dat je geen vader wilt zijn.”
Bokser Josemir Poulino geeft na de training zijn dochter te eten. Foto: Pieter Hofmann.
Zelf geniet Poulino van het vaderschap van de negen maanden oude Gizelle. “Eigenlijk wil ik uitslapen, dat is voor mij negen uur. Maar dan wordt zij rond vijf, zes uur wakker en ik hoor haar op de babyfoon. Kom me halen, zegt ze dan in babytaal. Dat is het mooiste, dan geniet ik echt.”
Een kind hoeft niet te betekenen dat je eigen prestaties niet meer centraal staan, zegt de bokser. “Ik neem haar ongeveer een keer per week mee naar de training. Ze huilt bijna nooit tijdens de training. Maar als dat gebeurt pakt de coach (oud-bokser Raymond Joval, PH) haar op, loopt met haar rond en geeft haar de fles.”
Hoe ziet hij het voorbeeld van zijn eigen vader nu hij zelf vader is? Poulino: “Ik kijk wat dat betreft naar mijn moeder. Die zei wel eens tegen me: ik ben je moeder en vader. Ze belt me nog steeds iedere dag via Skype vanuit Curaçao om naar de baby te kijken. Dát is mijn voorbeeld.”
Door Pieter Hofmann