Quensley Raphael (l) en regisseur Sebastian Kes bij de première | Foto: Dick Drayer
WILLEMSTAD – Gelijke rechten en sociale acceptatie staan centraal in de documentaire One Kingdom, One Love van regisseur Sebastian Kes. In opdracht van de organisatie achter de gayprideboot in Amsterdam, portretteerde hij een aantal homo’s, lesbo’s en transgenders op Aruba, Curaçao en Sint Maarten. De film werd deze week voor het eerst getoond in Willemstad.
Quensly ‘Q’ Raphael woont op Curaçao en is homo vanaf het moment dat hij kon nadenken. “Iedereen zag dat ik anders was. Je ziet dat ik te geaard ben; verwijfd, een beetje vrouwelijk.” Toch was zijn coming out niet gemakkelijk. Zijn moeder werd boos en zijn vader had een black-out. “Maar daarna kwam de acceptatie en ik werd niet verstoten zoals veel van mijn lotgenoten op het eiland.”
Dick Drayer was bij de première en maakte deze reportage
Mario Kleinmoedig, homoactivist van het eerste uur, zegt dat elk eiland zijn eigen beleving heeft met homoseksualiteit. “Onze cultuur is anders dan in Nederland. Wij zijn veel meer uitgesproken in onze afwijzing. Bij ons speelt religie ook een hele belangrijke rol. Dat is niet zo in Nederland. Ook spelen mensenrechten geen rol in de beleving en benadering van Curaçaoënaars.
Schaamte
Glenda Ottenheim heeft een lesbische dochter. Zij zegt dat homoseksualiteit op Curaçao een extra dimensie heeft als zoon- of dochterlief ‘uit de kast komt’. “Hier moeten ouders omgaan met afwijzing en schaamte. Liever praat je er niet over. Ik weiger dat. Ik schaam me nergens voor.” Ottenheim weet hoeveel misstanden er zijn, hoeveel angst er is. “Kinderen lopen met afscheidsbrieven in hun telefoon, om zelfmoord te plegen. Dat kun je als moeder toch niet zomaar negeren?”
Alex Rosaria, voorman van de partij PAIS, is één van de panelsprekers na afloop van de film. Samen met Kes, Kleinmoedig en Stephen Walroud van de PAR discussieert hij met de zaal over de film en over homoseksualiteit op Curaçao. Volgens Rosaria is er nog een lange weg te gaan, maar is het nu wel tijd om met anti-discriminatiewetgeving te komen. Hij denkt dat daar politiek draagvlak voor te vinden is. Al geeft hij toe dat er binnen de huidige coalitie nog geen potten gebroken kunnen worden.
‘Duivels’
Ottenheim kan zich daarover enorm boos maken. “Middeleeuwse denkbeelden. In de film vergeleek Winnie Ravenau (parlementariër voor Pueblo Soberano, red.), homo’s met duivels. Dan heb ik het recht om te zeggen dat ik haar als een heks beschouw.”
De film gaat de komende maanden rond Curaçao en wordt op scholen vertoond.
Door Dick Drayer