Ouderen en jongeren maken samen plezier – foto: Anneke Polak
WILLEMSTAD – Verlegen staan twee jochies op de porch van Kas Hugenholtz, een tehuis voor dementerende ouderen. Ze fluisteren elkaar wat in het oor. Een oudere dame sloft langs het duo naar de hoek van porch. Eenmaal daar aangekomen, draait ze zich om en sloft langzaam terug.
Op het eerste gezicht een bijzonder gemengd gezelschap. Stichting Felis hoopt de kinderen, van vier tot veertien jaar, vrienden te laten worden met de ouderen. “Een unicum op Curaçao, in Nederland wordt dit al langer gedaan. Onze kinderen leren zo op een goede wijze omgaan met de ouderen en ze te respecteren, de ouderen genieten van de aandacht”, vertelt Gerda van Petersen van de stichting.
In 2013 ontving dit idee een aanmoedigingsprijs bij de uitreiking van de Appeltjes van Oranje in 2013, nu wordt het project dan eindelijk uitgevoerd.
Geen visite
Een jaar lang zullen de kinderen elke maand spelletjes gaan spelen met de bewoners van Kas Hugenholtz. Ze zullen samen naar de dierentuin gaan, het strand en andere uitjes. “Voor dementerenden is de omgang met kinderen belangrijk. Het doet ze herinneren aan hun eigen jeugd en soms ook aan hun kleinkinderen. Lang niet alle bewoners krijgen visite. Dit is een manier om toch in contact te komen met kleine kinderen. En de combinatie met muziek zoals nu is echt een uitkomst, je ziet de bewoners genieten”, zegt een tevreden Mayleen Liket van Kas Hugenholtz.
Terwijl een paar kinderen een dansvoorstelling geven op de porch, kijken de ouderen geamuseerd toe. Er wordt meegeklapt met de muziek, verschrikt gereageerd als er een salto wordt gemaakt en gelachen als de kinderen gaan limodansen. Een aantal ouderen kan niet op de stoel blijven zitten en loopt dwars door het toneel. Een jongere pakt de hand van een dame en neemt haar mee naar de limbo-stok.
Sociale vorming
Ook Van Petersen moet er aan geloven en moet samen met de ouderen en kinderen limbodansen. Ze neemt een verlegen meisje mee aan de hand. “De kinderen, die allemaal uit de buurt van het tehuis komen, kwamen in 2012 voor het eerst naar Stichting Felis”, vertelt ze. De meeste kinderen waren erg schuchter. “Terwijl ik van knuffelen hou. Ze krijgen bij ons niet alleen een warme maaltijd en huiswerkbegeleiding, maar ook sociale vorming. De kinderen reageren op liefde en willen nu graag geknuffeld worden. Misschien straks ook wel door hun nieuwe opa’s en oma’s.”
Knuffel
Als een dementerende dame plotseling op een jongetje afkomt, kijkt hij even raar op. Van Petersen: “Als ze ineens heel dichtbij komen staan, is dat even wennen. Maar ze gaan leuk met elkaar om.” Ook de ouderen hebben behoefte aan een knuffel en contact, vult Liket aan. “Ze worden alsmaar vergeetachtiger, maar hun gevoelens en behoefte aan liefde blijft. Een knuffel is dagelijks nodig.”
Op de eerste rij van het publiek fluistert het jochie opnieuw, maar nu niet met zijn vriendje. Rechts van hem zit een dame, met naamkaartje aan haar bril voor het geval ze die ergens vergeet. De dame fluistert terug en lacht haar tanden bloot. Dat veel ouderen de kinderen over een maand niet meer zullen herkennen, is volgens Van Petersen niet erg. “Ik ben niet bang dat ze dat jammer zullen vinden. Ze zullen opnieuw contact gaan leggen.”
Door Anneke Polak