Melissah Croes kan nergens naar toe met haar klachten | Foto: Jackeliene Geeve
ORANJESTAD – Van de één op de andere dag ging Melissah Croes zwarte vlekken zien. Ze stapte naar haar oogarts. Een medisch traject vol frustratie, misverstanden en miscommunicatie volgde. Het resultaat is dat Melissah haar zicht nu grotendeels kwijt is. “Ik ben slachtoffer, maar niemand luistert naar mij.”
Volgens de ene arts had Melissah loszittend netvlies, volgens een andere een vochtophoping in haar oogbal, weer een andere arts wilde haar ogen laseren. In totaal onderging zij negen operaties waarbij haar ogen zodanig werden aangetast dat haar netvlies scheurde en verdroogde.
Luister naar het verhaal van Melissah Croes
Haar zicht werd beperk tot amper 12 procent. “Ik werd wakker op een operatietafel in Curaçao. Alle lijnen die ik voorheen als recht zag, waren nu S-vormig. Het centrum van mijn blikveld was een wazig donker vlak. De arts vertelde me dat in Colombia de dokter een product had ingespoten dat mijn ogen had verruïneerd. Hij had nog geprobeerd te redden wat hij redden kon, maar dit was het resultaat.”
LAR-commissie
Melissah klopte aan bij de LAR bezwaar adviescommissie. Daar werd zij samen met zorgverzekeraar AZV uitgenodigd om de zaak te bespreken. De zorgverzekeraar had haar immers naar de Colombiaanse specialist gestuurd. “De laatste ontmoeting is ruim een jaar geleden. Er zou vervolg komen, maar ik heb nooit meer iets gehoord.” Melissah voelt zich naar eigen zeggen onbegrepen, machteloos en bovenal ongehoord. “Waar moet ik heen? Naar de klachtencommissie van het ziekenhuis? Dan beland ik op de grote stapel en de kans dat er iets met mijn klacht gedaan wordt is nihil, dat weet iedereen.”
In plaats daarvan zoekt zij nu de media op. “Veel mensen die slachtoffer zijn van een medische misser durven hier niet over te spreken, uit angst voor gedonder. Maar als niemand spreekt, gebeurt er nooit wat.”
Status aparte
Volksgezondheid-minister Alex Schwengle erkent de problematiek en vecht, zegt hij, voor de komst van een onafhankelijk Inspectie Volksgezondheid op Aruba. Ondanks dat Aruba al dertig jaar geleden de Status Aparte verwierf is de installatie van een onafhankelijk werkende inspecteur nog altijd niet gelukt.
Er is wel een inspecteur, maar die werkt ook bij Directie Volksgezondheid. Die heeft dus twee petten op en werkt niet onafhankelijk. “Er zijn veel klachten die de inspectie niet bereiken. Dat heeft te maken met de kleinschaligheid van het eiland. Mensen zijn bang voor represailles” legt Schwengle uit. “Maar het kan en mag niet zo zijn dat zorginstellingen denken dat ze daarom alles kunnen maken. Zelfs al doet iedereen zijn best, er gebeuren wel eens missers. Maar als die geen consequenties hebben, leren de makers er ook niets van.”
Tiende operatie
Over enkele weken heeft Melissah haar tiende oogoperatie. Weer in Colombia. “Ik durf eigenlijk niet meer, maar ik heb geen keuze.”
Volgens Schwengle laat een onafhankelijk Inspecteur niet lang meer op zich wachten. De wet is in december aangenomen. “Over twee jaar moet de Dienst Onafhankelijke Inspectie compleet zijn.”
Het werkgebied van deze inspecteur zal zich in eerste instantie beperken tot Aruba en dus geen zorgverleners in bijvoorbeeld Colombia controleren. De richtlijnen voor zorgkwaliteit in Colombia zijn namelijk niet internationaal erkend en komen niet overeen met de op Aruba geldende AruBIG. “Eerst moeten accreditatieafspraken worden gemaakt om het niveau gelijk te trekken”, legt Schwengle uit.
Door Jackeliene Geeve en Ariën Rasmijn (audio)