Ruth Groenewoud bij het schoolmeubilair – foto: Jamila Baaziz
ALKMAAR/WILLEMSTAD – De kinderen van Kolegio Dodo Palm op Curaçao kunnen dringend betere schoolbankjes gebruiken. De huidige zijn versleten en kapot.
Maar er is een groot probleem: niemand wil meebetalen aan het verschepen van het schoolmeubilair dat in Nederland voor ze is ingezameld.
Reportage over de schoolbankjes (bijdrage: Elisa Koek en Jamila Baaziz)
“Voor de kinderen zijn de bankjes hard nodig”, zegt schooldirecteur Saiseline Senior. “Goed meubilair is belangrijk voor een goede zithouding.” De bankjes waar de kinderen van haar school aan zitten zijn zichtbaar op. Daarom vraagt ze begin dit jaar hulp aan Ruth Groenewoud van Stichting Miss IQ in Alkmaar. Zij verzamelt in Noord-Holland schoolmeubilair, speelgoed en boeken voor de kinderen in.
Opslagplaats
In een opslagplaats op een industrieterrein in Alkmaar ligt daarom sinds april een breed assortiment aan schoolspullen te wachten op een nieuw leven. Alles bij elkaar ongeveer een container vol: dozen met gloednieuwe schriften, boekjes, stoelen en meer dan honderd schoolbankjes. Gedoneerd door scholen uit de omgeving. Maar het geld dat nodig is ze naar Curaçao te vervoeren – ongeveer 8.000 euro – is er niet.
Wens
Omringd door de spullen vertelt Groenewoud dat ze er slapeloze nachten van gehad heeft: “Het is mijn wens dat de spullen voor de kerst op het eiland zijn, maar wij kunnen dat als kleine stichting niet zelf betalen. Het is toch zonde als dit niet weg kan? Het moet gewoon weg.”
schoolbankje in Kolegio Dodo Palm – foto: Elisa Koek
“Het is heel moeilijk om de spullen hier te krijgen”, merkt ook Senior in Seru Fortuna. “De ouders van deze kinderen uit Seru Fortuna kunnen we niet om geld vragen. Zij hebben al moeite om elke maand rond te komen, dus waar gaan ze dat geld vandaan halen? Dat hebben ze niet. Ik hoop dat het lukt, want anders moeten we weer opnieuw gaan bedelen en sponsoren zoeken.”
Ten einde raad
In Nederland is Groenewoud inmiddels ten einde raad: “We hebben alles al geprobeerd. Oproepjes via Facebook, organisaties aanschrijven, bellen, de Curaçaose regering en de Antilliaanse gemeenschap in Nederland om hulp vragen… Als iedereen een kleine donatie geeft, komen we er wel, dacht ik. Maar het heeft niets opgeleverd. Ik ben teleurgesteld. Ik had echt verwacht dat mensen blij zouden zijn met dit soort inzet voor arme kinderen op Curaçao. Dit is heel pijnlijk.”
Groenewoud en Senior hopen nu op een klein wonder, zodat de spullen alsnog snel naar Curaçao kunnen. Senior heeft de douane op Curaçao ingeschakeld om te weten wat er precies nodig is voor het inklaren van de spullen. Ze blijft hopen op een oplossing. “De kinderen verdienen deze spullen. Ze waren ook heel blij met de spullen die vorig jaar wel op Curaçao zijn aangekomen via Miss IQ.” Toen betaalde de Curaçaose regering mee aan het vervoer.
Domper
Ook Groenewoud blijft strijdlustig, maar deze ervaring is een flinke domper op haar vrijwillige inzet voor kinderen op haar geboorte-eiland. Ze weet niet of ze ermee verder gaat: “Ik denk dat ik ga stoppen met spullen verzamelen voor Curaçao. Dan stuur ik de spullen liever naar landen die dankbaarder zijn. Naar landen waar de overheid er open voor staat om dit soort materiaal uit Nederland te ontvangen. Het is pijnlijk, maar als het niet lukt, gaan de spullen naar Marokko.”
door Elisa Koek en Jamila Baaziz