De prijs voor een zakje Nederlandse Duyves borrelnootjes loopt al gauw op tot 9 gulden – foto: Elisa Koek
WILLEMSTAD – Prijsafspraken zijn illegaal, maar op Curaçao gebeurt het toch. “We gaan met de markt mee en kijken welke prijzen andere supermarkten hanteren. Iedereen hanteert zo ongeveer dezelfde prijzen”, vertelt directeur van Centrum Supermarkt Enrique Ribeiro.
Volgens directeur van Fundashon pa Konsumido Marc Marshall zijn prijsafspraken, een vorm van kartelvorming, een probleem op Curaçao. “De beste tools om dit soort praktijken te voorkomen is door een Mededingingsautoriteit in te stellen en consumentenwetgeving beter te handhaven in de vorm van een Consumentenautoriteit. Als deze apparaten naar behoren functioneren, groeit de concurrentie vanzelf en worden uiteindelijk producten en diensten beter en goedkoper.”
Extreem hoge prijzen
Behalve voor de producten uit de Makutu Básiko (basismand), is een supermarkt vrij om de prijzen voor producten te bepalen. Dit resulteert soms in extreem hoge prijzen voor bepaalde, vaak internationale, producten. De prijs voor een zakje Nederlandse Duyves borrelnootjes loopt bijvoorbeeld al gauw op tot 9 gulden. Een rondje langs verschillende supermarkten bevestigt dat deze prijzen overal ongeveer gelijk zijn. “We weten wat er op de markt is en moeten hierop inspelen”, gaat Ribeiro verder. “Natuurlijk stunten we wel met prijzen, maar we moeten wel winst maken. Dit geldt voor alle supermarkten op Curaçao”.
Joel Da Silva Gois, eigenaar van beide Goisco filialen legt uit dat prijsafspraken soms ook van een importeur komen. “Een internationale importeur verkoopt zijn producten hier, maar suggereert dat dit gebeurt voor een bepaalde prijs. Zo ‘dwingt’ hij supermarkten bijvoorbeeld om ongeveer dezelfde, hoge prijs aan te houden. Dit soort afspraken zijn verboden, maar gebeuren, omdat er voor bepaalde producten maar één importeur is.”
Misleidend
Volgens Marshall is het de hoogste tijd om prijsafspraken op Curaçao tegen te gaan. “Een consumentenautoriteit moet waken over de relatie tussen de consument en het bedrijf om misleidende reclame te voorkomen. Een Mededingingsautoriteit zou prijsafspraken, marktverdeling en machtsmisbruik door grotere marktpartijen moeten voorkomen en controle moeten uitoefenen op fusies en overnames.”
Een voorbeeld van machtsmisbruik is bijvoorbeeld een telecombedrijf dat, vlak voordat een concurrent de markt betreedt, de tarieven verlaagt en zo vele klanten voor een bepaalde periode aan zich bindt. “De nieuwe partij redt het vervolgens niet, verlaat de markt en de tarieven worden weer opgeschroefd door de bestaande aanbieder”, legt Marshall uit. Ook fusies en overnames gaan niet altijd eerlijk: een grote partij gaat samen met kleinere bedrijven die concurrentie kunnen vormen waardoor er minder aanbieders overblijven. “Hierdoor blijft een eerlijk concurrentie uit. Dit soort zaken mogen niet, maar gebeuren wel.”
Mededingingswet
De regering is sinds 2008 begonnen met een project om een mededingingswet in te stellen. De invoering laat nog op zich wachten. “Om het proces te versnellen is dit jaar een expert uit Nederland aangetrokken die ook daar betrokken was bij de invoering van de mededingingswetgeving”, vertelt minister van Economische Ontwikkeling Stanley Palm. Volgens de minister worden prijsafspraken in veel sectoren gemaakt. “Supermarkten, maar ook in de bouw, telecom- en farmaceutische sector stemmen bedrijven samen prijzen af, blijkt uit ons onderzoek. Dit zorgt ervoor dat de consument vaak een hoge prijs betaalt voor een product of dienst. We hopen dit met een mededingingsautoriteit tegen te gaan.” Naar verwachting wordt de autoriteit eind dit jaar nog ingesteld.
Door Elisa Koek