De vraag naar vasculaire- en wondzorg op Curaçao is groot
Caribisch Netwerk brengt deze week een onderzoek naar gezondheidszorg, het ziekenhuis en het functioneren van Inspectie Gezondheidszorg op Curaçao. Vandaag deel drie in een serie van vijf artikelen
WILLEMSTAD – Elba Valks-Henriquez stond op het punt haar been te verliezen. “De medisch specialist stelde een diagnose terwijl hij ongeïnteresseerd aan de telefoon zat en notabene naar het verkeerde been keek. “Hij stelde een verkeerde diagnose”, vertelt Valks-Henriquez.
Ze is de praktijk uitgestormd en kwam uiteindelijk bij vaatchirurg Randolph van Eps terecht. Van Eps is, sinds hij in 2010 tevergeefs zijn diensten aanbood aan het Sint Elisabeth Hospitaal, weer werkzaam in Nederland. Elk jaar is hij kort op Curaçao en ziet dan zoveel mogelijk patiënten, die hij eventueel in Nederland verder kan behandelen.
Verkeerde diagnose
Valks-Henriquez ging uiteindelijk naar Nederland. Van Eps heeft haar been kunnen redden. “Ik heb al het vertrouwen in de medische zorg op Curaçao verloren”, zegt Valks-Henriquez. “Als ik niet voor mijzelf was opgekomen, had ik geen been meer.”
Van Eps wilde graag terug naar zijn geboorte-eiland met de overtuiging dat een toegewijde vaatchirurg hard nodig is op Curaçao. Zelfs in het ziekenhuis waar hij werkte in Rotterdam was de dialyse afdeling gevuld met Curaçaose dialyse patiënten. Daarnaast had hij verschillende patiënten met doorbloeding problemen die een bypass ingreep van hem kregen.
Om op een effectieve en efficiënte manier op Curaçao te kunnen werken wilde hij ook in het St. Elisabeth Hospitaal praktijk kunnen uitoefenen. Omdat er geen vaatchirurg op Curaçao werkzaam is, ging hij ervan uit dat het geen probleem zou zijn om binnen te komen. Het tegendeel bleek waar te zijn.
Toelatingscommissie
Van Eps zegt dat hij drie jaar geleden vanaf het begin tegengewerkt werd door chirurgen in het ziekenhuis. “Ik werd geblokkeerd door de vakgroep chirurgie die tevens de toelatingscommissie vormt.” Zijn vrouw, Susanne van Eps-Habibe, zegt simpelweg: “Medische specialisten hebben hier 20 tot 30 jaar de tijd gehad om een kartel te vormen dat bijna niet valt te doorbreken.”
De toelatingscommissie vond dat er geen vaatchirurg nodig was. “Alle vijf chirurgen van SEHOS deden al immers jaren vaatchirurgie. Over de kwaliteit van vaatchirurgie en de vereisten waar je aan moet voldoen om als chirurg vaatchirurgie te mogen uitoefenen werd niet gesproken. Interessant detail is dat de voorzitter van de toelatingscommissie een buitenpoli deelde met een van de chirurgen”, zegt van Eps.
Amputaties
“In de korte tijd dat ik op Curaçao werkte heb ik wel kunnen ervaren hoe groot de vraag naar vasculaire- en wondzorg is”, zegt van Eps die met pijn in zijn hart terugkijkt naar zijn verblijf op Curaçao. “Wat mij het meest dwarszit, is dat op dit eiland een ervaren en gecertificeerde vaatchirurg had kunnen functioneren. Het gaat niet per se om mij, maar zo een vaatchirurg is hard nodig. Er worden ontzettend veel amputaties uitgevoerd. Dit hadden we omlaag kunnen brengen.”
Concurrentie
Vaatoperaties worden op Curaçao meestal uitgevoerd door een algemeen chirurg. “In Nederland mag dat allang niet meer”, zegt Van Eps. Hij meent dat de specialisten van het Sehos hem uit angst voor concurrentie hebben geweerd. “Het was al snel duidelijk dat alle operaties die met bloedvaten te maken hebben naar mij zouden worden verwezen.” Zijn doel was om samen met een of twee van de chirurgen de vaatchirurgie verder te ontwikkelen. “Er is genoeg werk op het eiland en geen reden om tegen te werken, puur uit broodnijd.”
Van Eps-Habibe zegt dat financiële prikkels een rol spelen. Ze is jurist en diende de declaraties van haar man in bij de verzekeraars. “Een been amputeren is binnen een half uur gepiept. Daar wordt 700 gulden voor gedeclareerd. Met amputaties loop je binnen. Een been redden daarentegen kost veel meer tijd en moeite en daar kan je maar 56 gulden per week voor declareren.”
Voormalig inspecteur van Gezondheid Jan Huurman drong destijds aan op minstens twee vaatchirurgen, gekeken naar de hoeveelheid suikerpatiënten en het grote aantal nierdialyses. Huurman sprak ook van een grote en onacceptabele hoeveelheid amputaties, namelijk drie-en-een-half keer zoveel als in Nederland.
Morgen deel vier: Pascal Sahoury: Witte jassen maffia heerst over medische zorg
Door Leoni Leidel-Schenk
