Helmin Wiels werd op 5 mei doodgeschoten bij Marie Pampoen – foto: Leoni-Leidel-Schenk
WILLEMSTAD – Verdachte Elvis Kuwas, alias ‘Monster’, wordt door het Openbaar Ministerie verdacht van het doodschieten van politicus Helmin Wiels (Pueblo Soberano) op 5 mei dit jaar. Dat is naar voren gekomen tijdens de eerste regiezitting in de zaak Magnus, waarbij vier verdachten vandaag terechtstaan voor de moord op Wiels.
Officier van Justitie Gert Rip laat weten dat het politieonderzoek tegen Monster is afgerond. “Er is voldoende wettig en overtuigend bewijs dat hij geschoten heeft op Wiels.” Zo zou de 35-jarige Kuwas zelf tegenover drie personen hebben verklaard Wiels te hebben doodgeschoten. Deze drie personen hebben dit op hun beurt tegenover de politie verklaard.
Onderzoek
Het onderzoek tegen de drie andere verdachten loopt nog. “Het onderzoek richt zich ook op andere verdachten, de feitelijke opdrachtgevers achter de moord die deze vier verdachten hebben ingeschakeld. Dat onderzoek stopt pas als zij voor de rechter zijn gekomen”, aldus Rip.
Vijf ton
Uit het betoog van de officier komt naar voren dat Kuwas in de garage van Luigi Florentina, alias Pretu, heeft afgesproken op de dag van de moord. In de garage was ook de 43-jarige Burney Fonseca aanwezig, die in zijn buurt Koraal Specht de ‘Godfather’ wordt genoemd. Dit zou de man zijn die samen met Pretu de instructies gaf, het wapen leverde en het geld uitbetaalde. Zo zou er vijf ton verdeeld zijn: 100.000 gulden voor de schutter, en de overige vier ton heeft Fonseca met Pretu verdeeld, tot ongenoegen van Monster die meer geld wilde.
Raul Martinez, alias Bolle, zou de auto hebben bestuurd die gebruikt is bij de moord. De 28-jarige verdachte Carlos Pieter zat ook in die auto, aldus de officier van Justitie. Martinez en de 24-jarige Dangelo Damascus hebben de auto geleverd, zo betoogt hij. Damascus wordt momenteel vastgehouden in een cel in Barber, Pieter zit vast in een cel in Rio Canario, Fonseca en Kuwas worden in de SDKK-gevangenis vastgehouden, tot ongenoegen van de laatste.
‘Lek als een mandje’
‘Monster’, die aan de binnenkant van zijn rechteronderarm een tatoeage met de tekst ‘Do or die’ heeft, zou volgens advocaat Saran Inderson niet veilig zitten in blok 7B. “Zoals u weet is het daar zo lek als een mandje, en mijn cliënt moet dagelijks omgaan met het feit dat mensen hem een kopje kleiner zouden willen maken”, stelt Inderson.
Zij spreekt van pogingen tot vergiftiging via de voeding die ‘Monster’ in de gevangenis krijgt en eist dat het eten zonder naam wordt geleverd, opdat niemand weet voor wie het voedsel is bestemd, of dat de verdachte in staat wordt gesteld zelf zijn eten te kopen. “Mijn cliënt is afgevallen, want hij eet niet adequaat”, aldus de advocaat.
De officier van Justitie laat weten dat het aan de directie van de gevangenis is om Kuwas van gezond eten te voorzien. Als Monster zelf de mogelijkheid heeft om iets te zeggen, doet hij alsnog een verzoek: “Iedere gedetineerde heeft recht op eten, zorg voor mijn eten.”
Een opvallend verzoek komt van de advocaat van de jongste verdachte. De 24-jarige Damascus zou graag een playstation in zijn cel willen, een televisie of tijdschriften, omdat de vier muren van zijn cel in Barber hem frustreren. Als de verdachte zelf het woord mag voeren, herhaalt hij dit verzoek, wat tot rumoer onder de nabestaanden van Wiels op de publieke tribune leidt.
No Limit Soldiers
De verdachte wil overgeplaatst worden naar de gevangenis in Koraal Specht of naar de gevangenis in Sint Maarten. De officier van Justitie: “In deze zaak zijn al twee verdachten overleden. Wij willen niet dat er nog meer doden vallen. Ook heeft hij nauwe banden met de bende No Limit Soldiers”, stelt de officier, waarvan een lid ook in Sint Maarten vast zit. Daarom is overplaatsing daar naartoe ook geen optie.
Advocaat Marije Vaders van Fonseca betoogt dat er voor alle aantijgingen aan het adres van haar cliënt geen bewijs is. “Er zijn onvoldoende ernstige bezwaren om hem langer vast te houden.”
De inhoudelijke behandeling van de zaak is op 21, 22 en 23 mei 2014.
Tekst door Anneke Polak
Beelden door Elisa Koek: