Steeds meer mensen zijn op zoek naar gratis spullen – foto: Belkis Osepa
KRALENDIJK – Armoede op Bonaire krijgt meer en meer een gezicht. Er zijn geen cijfers over het aantal Bonairianen dat in armoede leeft. Wel zijn er indicaties dat veel Bonairianen het erg moeilijk hebben.
Mamita Fox organiseerde dit jaar voor de veertiende keer de Dia di Grasia. Dit jaar heeft zij samen met haar team veel meer spullen kunnen inzamelen voor de goede doel. Gelukkig maar, want er zijn veel meer bezoekers dan de voorgaande jaren op de Dia di Grasia afgekomen.
Luister naar een reportage van Belkis Osepa
Gratis spullen
Op het terrein waar de gratis spullen uitgestald staan, vertellen de bezoekers waar ze naar op zoek zijn. Het is opvallend dat zelfs vrij grote spullen voor in het huishouden gezocht worden. Een vrouw is op zoek naar een fornuis en een ander naar een setje meubels voor in de huiskamer.
“Ik ben op zoek naar kleding voor mijn dochter en mijn nichtje. Ja, de behoefte is groot. Daarom komen we hier om gratis spullen te halen”, vertelt een mevrouw. Een vader loopt rond met een twee kinderen achter zich aan. Hij pakt diverse schoenparen voor kinderen en loopt vervolgens naar de planken met kledingstukken. Een half uur later sjouwt hij met twee volgepropte boodschappentassen aan het stuur van zijn fiets. “Ik heb vier kinderen. Elke maand hebben we geld tekort. Ik werk wel, maar ik verdien niet voldoende. Ik moet de kinderen eten geven, dus blijft er niets over om schoenen en kleding te kopen.”
Armoedeval
Een mevrouw vertelt over haar schrijnende situatie. Vroeger had ze een goede baan als tolk en behoorde ze tot de middenklasse. Nu ze ouder en ziek is, krijgt ze een pensioen dat net genoeg is om de huur, water en elektra te betalen. Een Europees-Nederlandse vriendin nam haar mee naar de Dia di Grasia. “Dit is een heel mooi initiatief, want ontzettend veel mensen op Bonaire komen niet meer rond. De inflatie is hoog maar de bijstandsuitkering en het pensioen zijn laag. De mensen redden het niet meer. Halverwege de maand is het geld allang op.”
De vriendin ziet de Dia di Grasia niet als een oplossing, slechts als eenmalige hulp voor behoeftige mensen. “We zitten onder de armoedegrens op Bonaire. Daar moet iets aan gedaan worden vanuit Nederland.”
Mamita Fox is moe, maar tevreden. Dit jaar was een topjaar voor wat betreft de inzameling en ook qua bezoekers. Fox is zich bewust van de verborgen armoede die op het eiland heerst. “De arme mensen zoals we die vroeger kenden, zijn nog armer geworden. Middenklassers die net rondkwamen met wat ze hadden, zijn nu ook arm geworden. Zo schuift de middenklasse ook naar de armoedegrens. Daarom zie je zoveel mensen hier met veel nood.
Mamita Fox zegt elk jaar weer dit is de laatste keer. “Maar als ik al die miserie zie, dan doe ik het weer. Mensen geven het niet graag toe, maar weet je hoeveel mensen bij mij thuis komen en fluisteren dat ze honger hebben? Men wil het liefst dat ik dit twee of drie keer per jaar doe. Ik doe het met liefde.”
Door Belkis Osepa