ORANJESTAD — Ze hangen nog, de gele en groene vlaggen. Alsof we morgen naar de stembus gaan.
Niet lang geleden werden ze massaal in militair aandoende operaties aan muren en op daken aangebracht. De vlaggen waren net uit China aangekomen. Het hout van de stokken rook nog vers. Maar nu de verkiezingen voorbij zijn en alle hete lucht uit de partijmachines is, zijn er geen vrijwilligers om de troep op te ruimen.
Laat het maar aan de huiseigenaren over, die niet eens toestemming hadden gegeven om überhaupt een vlag te plaatsen. AVP-gebonden radiozender Canal 90 riep gisteren de partij op om alsjeblieft een begin te maken. De toon was bijna smekend. “Haal ook maar vlaggen van de tegenpartij op. Doen we iedereen een gunst.”
De billboards langs de weg en de autostickers zullen ongetwijfeld onaangeroerd blijven. Laat de zon, het zout in de lucht en de wind hun werk doen de komende jaren.
Extra posten
Ondertussen spelen er belangrijkere kwesties zoals het aantal ministers en wie krijgt welke post. Formateur Mike Eman noemt deze vraagstukken vooral een uitdaging. Deze maand nog wil hij een team klaar hebben. Onderwijs en Justitie worden waarschijnlijk gescheiden en Financiën komt op zichzelf te staan. Allemaal terecht, alleen blijft de vraag hoe je deze extra posten zo effectief mogelijk binnen de begroting laat passen.
Het ziet ernaar uit dat de jonge Juan David Yrausquin (30) minister van Financiën wordt, ondanks zijn tegenvallende prestaties bij het electoraat. Paul Croes (36) krijgt mogelijk Justitie.
Magic Otmar
Veel diensten en ministeries die door de jaren heen ondergeschoven kindjes waren, willen graag in zee willen met Otmar Oduber. “Kijk eens wat hij met Santa Rosa heeft gedaan in de afgelopen vier jaar”, kirde een ambtenaar laatst nog binnen het bereik van mijn gehoor. Terecht, want voordat Otmar Directie Landbouw Veeteelt en Visserij overnam was Santa Rosa het Siberië van de Arubaanse ambtenarij. Wie een grote mond had werd overgeplaatst om letterlijk tussen de oude geitenkeutels weg te kwijnen.
Maar de minister gaf het net genoeg aandacht en dat betaalde driedubbel uit. Santa Rosa maakt tegenwoordig winst en veel ambtenaren willen ernaartoe. Nu de minister een vrij man is, willen andere overheidsdiensten een beetje van zijn magie.
Debacle
Een bizarre nasleep blijft het debacle rond Arondino Croes. Afgelopen maandag gaf hij te kennen dat hij niet langer deel uitmaakt van de partij. Hij was om te beginnen al niet blij met zijn positie op de kieslijst, waarmee hij feitelijk al buiten de boot viel voor deelname aan de verkiezingen. Hij kreeg nummer elf, terwijl iedereen er vanuit ging dat MEP van geluk zou spreken met acht zetels. Het werden er zeven. Arondino vond dat hij zich in het afgelopen jaar meer dan ooit in de kijker had gespeeld.
Spraakmakend was die ene keer toen hij een stukje asbest van het dak van een school naar de Staten had meegenomen. Of die ene keer dat hij als enige van zijn fractie tot diep in de nacht de ene na de andere beschimping van de AVP-fractie, premier Eman en zijn ministers moest verduren tijdens een debat. Zijn collega’s waren al naar huis, of lagen te soezen in de fractiekamer in afwachting op de stemming. Maar Dino hield stand. Was dat niet wat waard? Nou, kennelijk niet.
Andere Dino
Dino is boos en gaat weg. Zijn zetel geeft hij niet terug aan de partij. Die houdt hij tot eind van de maand, wanneer het parlement wordt ontbonden, vast. MEP gaat door met de top zes van de lijst en met Glenbert Croes die genoeg voorkeurstemmen heeft gehaald om in de Staten te komen. Nieuw in de fractie zijn dus Chris Romero, Dangui Oduber en – voor zover je hem nieuw kan noemen -, Glenbert, die uiteindelijk geen last heeft ondervonden van zijn vriendschap met die andere Dino.
De vraag is of met deze drie nieuwe mannen, waarvan Romero in mijn beleving inhoudelijke vernieuwing voorstaat en Oduber in zijn kritiek naar de regering verrassend veel let op relevante details, MEP misschien een nieuwe manier van oppositievoeren gaat uitproberen. Gezien de persberichten en posts van de partij na de verkiezingen lijkt dit vooralsnog stug.
Door Ariën Rasmijn