Mike Eman op weg naar de stembus van Colegio Arubano afgelopen vrijdag. Foto: Ariën Rasmijn
ORANJESTAD – Opeens is het weer rustig. De anonieme Facebook-accounts met hun ‘exclusieve’ roddels en lelijke met Microsoft Paint gemaakte plaatjes zijn verstomd. Geschreeuw op de radio heeft plaatsgemaakt voor gaita-muziek dus laat de Kerst maar komen!
13-7-1 is de combi voor de komende vier jaar. De blowers zijn niet gaan stemmen, Booshi mag met pensioen en PPA-leider Benny Nisbet heeft aangegeven dat dit echt zijn laatste keer was als lijsttrekker. Hetzelfde geldt voor RED-leider Rudy Lampe. Zowel PPA als RED kregen zware verliezen te verduren. Het volk heeft gesproken. Vox Populi, Vox Dei.
MEP, die ook gezien de individuele stemmen helemaal niet mag klagen, heeft dit kennelijk als thema opgepikt voor de komende tijd. “Aruba staat op de rand van de financiële afgrond maar hey, de meeste mensen hebben hier toch voor gestemd en we gaan dus maar lekker feestvierend ten onder.” Ergens moet dus staan dat passief-agressief cynisme sympathie en nieuwe potentiële stemmers voor 2017 aantrekt.
De klap was ook dit keer best hard, met verliezen voor de gele partij in bijna alle stemlokalen. Daar staat tegenover dat partijleider Evelyn Wever-Croes haar aantal stemmen heeft verdubbeld en haar positie vooralsnog onbetwist blijft. Dangui Oduber deed het meer dan prima, maar wist de stemmen van zijn vader niet vast te houden. Glenbert Croes deed het fantastisch ondanks Dino-gate. AVP-mensen verkneukelden zich op het vooruitzicht van een partijcrisis binnen MEP, mocht een van hen meer stemmen halen dan Evelyn. Dat feest ging echter niet door. De partijleider heeft – ondanks het feit dat AVP’s hoofdpunt in de campagne de huren van panden aan haar familie was en dat zij daar geen passend antwoord op kon of durfde te geven – MEP bij elkaar kunnen houden en perspectieven gegeven voor 2017.
Koppig
De verrassingen bij AVP waren vooral de vele individuele stemmen voor Justitieminister Arthur Dowers en de respectabele cijfers van nieuwkomer Jennifer Arends-Reyes. De 4008 stemmen van Otmar Oduber waren geen verrassing, evenals de ietwat tegenvallende cijfers van Marisol Lopez-Tromp. Partijleider Mike Eman blijft echter het grote verhaal. Dat zijn partij de beoogde vijftien zetels niet heeft gehaald en dat hij zelf qua stemmen nauwelijks vooruit is gegaan zal hem waarschijnlijk een zorg zijn. Het succes van zijn campagne was gebaseerd op niet veel meer dan de kracht van zijn koppigheid. Mensen om hem heen hebben het er wel eens over dat de premier daar toch wel een beetje berucht om is. Ergens kregen ze ook een beetje gelijk. Maar niet meer dan hij, bij lange na niet.
Het gelijk van de winnaar
Mike Eman verloor een kort geding naar aanleiding van uitspraken die hij deed over de door de regering gehuurde panden van de familie Croes – met Hendrik Croes, vader van de partijleider, aan het hoofd – tijdens en aan het eind van de vorige regering. De manier waarop alles gebeurde zou niet sporen en de regering betaalt nu dus onnodig miljoenen aan huur. Geld dat wellicht weer opging in de verkiezingscampagne van MEP en dat steekt. Eman moest rectificeren, maar bleef binnen de Staten – waar hij immuun is – hameren op het feit dat MEP familieleden van de partijleider stelselmatig had bevoordeeld. In de volksmond heet nepotisme ‘friends and family’, vrij naar een belpakket van een Amerikaanse, bizar genoeg. Als zijn slogan koos Eman voor het compleet tegenovergestelde van vrienden en familie, namelijk ‘Pueblo y Pais’, volk en vaderland.
Tijdens het enige lijsttrekkersdebat bleef hij ook ‘on message’ en hamerde hij op de huren, maar ook op de versoberingswet waar Croes voor de stemming uit de zaal was vertrokken en waar MEP Marisol Lopez-Tromp en Mervin Wyatt-Ras aan kwijtraakte. Eman kreeg veel kritiek voor zijn optreden maar uiteindelijk was het enige gevolg ervan dat Andin Bikker er een beetje van kon profiteren. Croes deed het lang niet zo slecht maar viel uiteindelijk toch voor de provocaties van de premier. Het was wel een risico, want wat als Croes het over een andere boeg had gegooid en hem had uitgedaagd om het anders maar met haar vader en de vorige partijleider uit te vechten? Maar hen slachtofferen ging haar kennelijk te ver, en dus walsten Mike Eman en AVP weer triomfantelijk over MEP heen. Winnaars hebben altijd gelijk. En Andin? Die mag het weer proberen in 2017.
Back to business
Intussen gaat het leven gewoon door. Gouverneur Refunjol laat er geen gras over groeien en bijna iedereen is al bij hem op bezoek geweest. Mike Eman wil al vanaf november zijn kabinet klaar hebben staan. Over wie precies welk ministerie gaat krijgen wordt druk gespeculeerd. Wordt het Juan David-Yrausquin op Financiën? Paul Croes op Justitie? Krijgt Otmar Oduber Immigratie erbij? Wie wordt gevolmachtigd minister? Dat Justitie en Onderwijs gescheiden moeten worden, daar is bijna iedereen wel over eens, maar hoeveel ministeries gaan er uiteindelijk komen? Of krijgt Aruba voor het eerst staatssecretarissen? Naar wat ik heb begrepen valt de definitieve beslissing van Mike Eman morgen.
Door Ariën Rasmijn