Aanhangers van PDR in de parade van afgelopen weekend – foto: Ariën Rasmijn
ORANJESTAD – Met nog een week te gaan worden de laatste propaganda-aanvallen in alle haast uitgestuurd. Hier op Aruba worden ze ‘bommen’ genoemd. Elke bom moet de laatste zijn, die ene openbaring over een politicus of partij die het verschil moet maken.
Alleen lijkt de munitie dit jaar een beetje tegen te vallen. AVP, die doorgaans de betere propaganda maakt, komt met dezelfde aantijgingen van vier jaar geleden; namelijk dat de vorige regering panden huurde van de familie van MEP-leider Evelyn Wever-Croes en dat stemmen voor PDR betekent dat je MEP de regering in helpt.
Ik legde dat voor aan de man bij AVP-zender Canal 90 die de propagandaspotjes maakt en zijn laconieke lach zei genoeg. Het is duidelijk: het kruit lijkt op te raken en de manschappen zijn moe. De harde knallen vonden al een tijd geleden plaats, maar iedereen schijnt die te hebben overleefd (en nu ben ik echt door mijn metaforen heen).
Dino, Lainda, Melvins vermeende zwak voor feestpoeder, die hete affaire tussen Carl en Stephanie – of was het toch Billy-Ann -, de dochter van Henny die in de aanval ging, het vermeende geheime contract van Malayka. Niets van dit alles – goed beschouwd stelde het allemaal ook niet veel voor – zorgde voor genoeg impact. Op gegeven moment letten alleen nog de vaste aanhang, de partijhooligans en al dan niet anonieme Facebook-trollen op die onzin. De zwevende kiezers, degenen die de verkiezing bepalen, wachten op de 27e.
Nu wordt gezegd dat een aanhanger van Glenbert Croes de remise van de tram in Oranjestad in de fik wilde steken. Met een grote gele vlag achterop zijn pick-up werd hij door camera’s gesignaleerd. Je zou denken dat die camerabeelden meteen worden vrijgegeven en dat er constante updates zijn, maar niets is minder waar. Ondertussen roept MEP dat Glenbert door een AVP-aanhanger in Dakota is bedreigd naar aanleiding van het incident. Het ziet ernaar uit dat ook dit met een sisser afloopt.
Het rode gevaar
Twee honden vechten om een been en PDR wacht geduldig af om ermee vandoor te gaan, lijkt het. Afgelopen weekend had de partij van Andin Bikker haar grootste optocht ooit. Andin zelf zegt dat het tussen de 600 en 700 auto’s waren. Anderen geven een meer bescheiden aantal. Heel grappig was de discussie die ik bijwoonde tussen de leider en een jonge aanhanger die auto’s had geteld. Het eindpunt in San Nicolas was bereikt en Bikker bleef zijn getal volhouden. De jonge aanhanger reageerde droog: “Dan heb je misschien telkens dezelfde auto drie keer geteld.” Maar uiteindelijk maakt het allemaal niets meer uit. Er was veel meer rood op straat dan ooit en de boodschap aan de twee grote partijen was duidelijk: meer mensen gaan naar verwachting dit jaar voor PDR stemmen.
Bikker zegt zelf dat het in ieder geval deels inderdaad te maken heeft met het lijsttrekkersdebat van een maand geleden. Daarin kwam hij kalm en evenwichtig over tussen de twee met elkaar kijvende leiders van AVP en MEP. Toen liep hij met de buit weg. Of de magische grens van twee zetels of meer wordt bereikt, wordt in ieder geval spannend. Later die avond kwam ik een campagnevoerder van Otmar Oduber (AVP) tegen. Hij had meer verwacht van de optocht van PDR: “Het maakte de hype niet waar.” Misschien had het inderdaad groter gekund, maar misschien is het toch groot genoeg, zei ik. “Ik denk niet dat hij verder komt dan een zetel”, was zijn antwoord.
Toen, om hem een beetje meer stress te geven want zo’n pestkop ben ik nu eenmaal, zei ik: “Bij PDR is het om het even of ze meer dan een zetel halen of niet. Het wordt close. Maar pas op met RED. Hun aanhang valt namelijk niet te peilen. Niemand weet hoeveel mensen wiet willen legaliseren.” Zijn gezicht sloeg in een keer bleek. “Weet je, dat is mijn grootste angst. Als zij een zetel halen, dan is deze hele verkiezing voor ons naar de filistijnen.”
Door Ariën Rasmijn