‘Kettinghonden’ zijn nog steeds een groot probleem op de eilanden. Dierenwetgeving zou dit tegen kunnen gaan – foto: Stichting Dierenhulp
WILLEMSTAD – Honden die 24 uur per dag aan de ketting zitten, uitgehongerde ezels langs de weg en voor dood achtergelaten katten; dierenmishandeling is niet vreemd binnen het straatbeeld op Curaçao. Daarom hebben Stichting Dierenhulp, vrijwilligers en juristen de hand in eigen boezem genomen en zetten van de grond af een wetsvoorstel voor dierenwelzijn in elkaar.
Op dit moment ontbreekt duidelijke wetgeving op het gebied van mishandeling en verwaarlozing van dieren. In de praktijk vergt de rechter nooit een oordeel over een dierenmishandelingszaak. De wet beschermt alleen de mens tegen gevaarlijke honden, maar niet de hond tegen gevaarlijke mensen.
Ook Joyce, wonend in een van de luxere wijken in Jan Thiel, is getuige geweest van dierenleed. “De buren hadden schuimbekkende honden aan de ketting in de volle zon, zonder water of eten. We hebben meerdere keren geprobeerd aan te bellen en uiteindelijk hebben we de politie ingeschakeld, die niet kwam opdagen. De honden zijn aan de ketting doodgegaan.”
De ervaring van Terrance, zelf eigenaar van zes honden, heeft een betere afloop. “De honden van overburen zaten van de honger te knauwen op het houten hek waar hun ketting aan vastzat. De SKS was er binnen een uur, de buren hebben de rekening van de dierenarts moeten betalen en zijn een paar maanden gecontroleerd.”
Onwetendheid
Oprichter van Stichting Dierenhulp Mark Vos betreurt dat niet altijd adequaat wordt opgetreden als het gaat om dierenmishandeling. “Het fenomeen kettinghonden is nog steeds een groot probleem op de eilanden”, zegt Vos. “Het is pure onwetendheid van de mensen. We zetten dierenartsen in voor educatie, maar we kunnen het niet alleen. Daarom zijn we bezig met dierenwetgeving.”
Intrinsieke waarde
Als alles volgens plan verloopt, hoopt jurist Natalie Samson-Coffie het wetsvoorstel over een maand aan te kunnen bieden aan de regering. “Het uitgangspunt is het herkennen van de intrinsieke waarde van een dier. Dat betekent herkenning van eigenwaarde van dieren en dat ze verzorging nodig hebben”, legt Samson-Coffie uit. Het wetsvoorstel geldt voor alle dieren, maar wordt voorlopig alleen voor honden en katten in detail uitgewerkt.
De wet bevat niet louter sancties en boetes. “Alles moet naar een hoger plan getild worden”, aldus Vos. “Educatie en preventie staan voorop.” Toch wordt rekening gehouden met de baas die zich niet achter ‘onwetendheid’ kan schuilen. Samson-Coffie: “Sancties worden genoemd in de vorm van bestuurlijke boetes. Iemand die na meerdere waarschuwingen zijn of haar hond geen schuilplek geeft in de tuin, kan een boete opgelegd krijgen ten hoogte van de prijs van een hondenhok.”
Objectieve criteria
De bekende Curaçaose dierenarts Odette Doest juicht elke vorm van bewustzijn voor dierenwelzijn toe, maar is sceptisch over de impact van de wet. “Een wet heeft weinig effect als het niet goed wordt uitgevoerd. Is er genoeg mankracht om controleurs in te zetten bijvoorbeeld.” Doest benadrukt dat objectieve criteria belangrijk zijn. “Soms zien de buren een mager en zwak hondje en gaan er vanuit dat het dier verwaarloosd wordt. Terwijl het hondje ziek is maar wel goed verzorgd wordt.”
De dierenarts heeft wel een duidelijk idee wat niet mag missen in het wetsvoorstel. “Het verplichten van het chippen van dieren zou een grote stap in de goede richting zijn. Op die manier is een verwaarloosd, mishandeld of verdwaald dier altijd terug te leiden naar de eigenaar.”
Door Leoni Leidel-Schenk