Campagnevoerders van Otmar Oduber spelen nog een potje domino na in Dakota. Foto: Ariën Rasmijn
ORANJESTAD — Zondag is campagnedag op Aruba. In de voortuin van een groen geverfde woning aan de Caya Papa Juan Pablo II in Dakota zitten mannen domino te spelen. Vanuit de woning haden zij samen met Toerisme-minister Otmar Oduber (AVP) de hele dag campagne gevoerd in de wijk. 400 barbecue-maaltijden waren van tevoren verkocht. Ter plekke kwamen daar nog 70 bij en allemaal waren ze binnen enkele uren weg. Het was een geslaagde actie in een agressieve campagne dat zich ouderwets richt op de kandidaat in plaats van op de partij. Maar laat dat nou net niet helemaal de afspraak zijn.
Uniform campagnevoeren
Na het fiasco eerder dit jaar met Lainda Westerhof die zelf – naar verluidt zonder overleg vooraf met de partijleiding – haar eigen campagnelogo en campagnepunten presenteerde, gooide AVP de boel min of meer op slot voor wat betreft campagnevoeren, zo heb ik mij laten vertellen. Alle kandidaten opereren vooralsnog onder hetzelfde logo en huisstijl en voeren waar mogelijk samen campagne in de wijken. Dit allemaal drukt de kosten en het kannibaliseren van stemmen onderling wordt tegengegaan. Het zorgt, eerlijk gezegd, ook voor een saaiere campagne. Maar het is begrijpelijk dat partijen nu hiervoor kiezen. In 2009 was juist het onderling vechten om stemmers een van de dingen die de campagne van toenmalig regeringspartij MEP opbrak. Die harde les hebben ze zelf ook ter harte genomen want ook zij voeren dit jaar uniform campagne.
De rebel
Minister Otmar Oduber temidden van zijn campagnevoerders. Foto: campagne Otmar Oduber
Minister Oduber, die binnen het Bestuurskantoor toch al van een soort van aparte status geniet, tot aan aparte uniformen voor zijn personeel, lijkt echter als enige lak te hebben aan de richtlijnen en gaat voor eigen glorie. Een aparte logo, een app met al zijn nieuws voor op je mobiel , zelfs eigen campagnehuizen los van die van de partij in Paradera, Dakota en San Nicolas, Oduber heeft het allemaal. Kennelijk kan hij het zich allemaal prima permitteren en ook hier geldt: wie brutaal is heeft de halve wereld. Want niemand die hem een paar maanden voor 27 september nog gaat terugfluiten. Ik sprak afgelopen zondag kort met een van zijn campagnevoerders. De missie is duidelijk. Dakota is territorium van collega-minister Arthur Dowers, die los van wat halfslachtig gedoe met stickers en brillen geen grote impact op straat aan het maken is. “Er moet een verandering komen”, zei de campagnevoerder. “Wat voor verandering? Jullie partij is toch aan de macht?” “Daar gaat het niet om. Mensen moeten nu voor Otmar stemmen”, was het antwoord. Premier Mike Eman was overigens niet op campagne dit afgelopen weekend. Hij was in de VS op bezoek bij onder andere het dragrace team van zijn broer.
Kleine wederopstanding
Foto: Ariën Rasmijn
Ondertussen was MEP in Noord bezig nieuw leven te blazen in de eigen gelederen met Yellow Vibe, georganiseerd door haar jongerenafdeling YEGA. Er waren beach body contests, gierende motoren en dragracers (ook geel houdt van hard rijden). Uiteraard was er natuurlijk ook veel eten en drank. Denk aan een soort van braderie, maar dan met een stoere bikersfeer. Hoewel er minder mensen waren dan tijdens de opening van de AVP-campagne een maand geleden, was het wel voor het eerst sinds lange tijd dat ik zoveel geel op straat had gezien sinds kort voor de verkiezingsnederlaag van 2009. En dat zegt veel. Het zegt dat de nieuwe partijleider Evelyn Wever-Croes, ondanks de harde klap van de nederlaag, de interne drama’s die volgden en de doemscenario’s voor de komende verkiezingen, het wellicht toch voor elkaar heeft gekregen om de boel bij elkaar te houden.
Evelyn Wever-Croes. Foto: Ariën Rasmijn
Zelf kwam de partijleider zondagavond behoorlijk ontspannen en zelfverzekerd over en het lijkt erop dat de mepistas haar eindelijk als leider hebben geaccepteerd. En na 25 jaar Nel Oduber is dat op zich al een hele stunt. Oude spoken uit de vorige regering waren nog rond, maar onder haar leiding lijkt MEP zich eindelijk van het oude juk van – gekrenkte – zelfgenoegzaamheid te hebben verlost. De meeste neuzen lijken dezelfde kant op te staan en er kan weer worden gelachen na jaren interne ellende. Misschien dat deze opleving niet genoeg zal zijn voor winst in september, maar het lijkt een start te worden van een structurele verandering en groei voor de langere termijn. En dat is meer dan een heleboel mensen hadden voorzien voor MEP na 2009.