Andin Bikker. Foto: Ariën Rasmijn
ORANJESTAD – Andin Bikker gaat er prat op dat hij niet alleen problemen signaleert, maar ook met oplossingen komt. In de Staten slaat hij pertinent niet onder de gordel maar komt hij doorgaans met argumenten. Maar is dat wel genoeg om met de grote jongens mee te spelen?
Partido Democracia Real loopt haar eigen race dit jaar. In de afgelopen drie en een half jaar heeft partijleider Andin Bikker precies gedaan wat hij moest doen. In beeld blijven, geen brokken maken, actief bijdragen in het parlement, zijn profiel en dat van zijn Partido Democracia Real zoveel mogelijk versterken en niet teveel aanschurken tegen AVP of MEP. Kortom: jezelf blijven, je ding blijven doen en hopen dat de kiezer in jou een alternatief ziet op de Grote Twee.
Niet stilgezeten
Voor een eenmansfractie heeft de advocaat die de politiek inging het helemaal niet slecht gedaan. Bikker heeft niet stilgezeten, maar heeft juist goed gebruik gemaakt van zijn talent om wetsvoorstellen en moties op te tekenen. Alternatieve begrotingen, praktische wetsvoorstellen en moties – die vaak ook werden aangenomen – zoals die van zelfbescherming tegen inbrekers en prepaid stroommeters. Dankzij hem is het nu mogelijk om je bezwaar tegen de Arubaanse belastingdienst tot aan de Hoge Raad door te procederen. Wel zo handig voor een voormalig cliënt als zakenman en uitgever Jossy Mansur. Maar Bikker doet zijn advocatentoga ook aan voor de kleine speervisser om via een testcase zover te krijgen dat het gebruik van harpoenen uit de illegaliteit wordt gehaald.
Toch blijven steken
Je zou denken dat hij na twee verkiezingen verder zou zijn gekomen dan die ene zetel, maar ergens is Bikker toch blijven steken. Waar kan het aan liggen? Gebrek aan campagnegeld? Misschien om meerderheidspartij te worden, maar toch zeker niet voor die cruciale tweede zetel. Te weinig charisma misschien? Misschien. Tot nu toe heb heb ik hem nooit op een indringende toespraak betrapt. ‘Common touch’ heeft Bikker daarentegen wel. Hij is zeker geen knuffelkoning zoals Mike Eman, maar hij is los, toegankelijk en weet op zijn tijd een goede mop te vertellen.
Forever alone?
Bepalender is dat Bikker er altijd alleen voor heeft gestaan. Alleen tijdens verkiezingstijd zie je mensen om hem heen. Misschien ligt het uiteindelijk aan die ene zetel, wie weet ligt het aan hemzelf als partijleider, helpen doet het in ieder geval niet. Niet dat hij er niet wat aan heeft proberen te doen. Bikker heeft openlijk gekokketeerd naar Marisol Lopez-Tromp en Mervin Wyatt-Ras nadat zij beiden uit MEP waren gestapt eind 2011. Marisol was in 2009 de nummer 2 van de gele partij en wist in haar eentje genoeg voorkeursstemmen voor twee zetels naar binnen te slepen. Maar het lijkt er steeds meer op dat het binnenslepen van Marisol inmiddels een gepasseerd station is geworden. De vraag is nu, wie kan Bikker nog aantrekken die niet alleen aan kieslijst maar ook aan de partij kan toevoegen? Nu blijft PDR vooralsnog een one man show.
Stemmers willen graag een beweging zien. Meer mensen aan boord van iets anders voordat ze zelf instappen. Wat PDR mee heeft dit jaar zijn de dingen die Bikker in zijn eentje voor elkaar heeft weten te boxen. Maar misschien gaat het feit dat hij dat allemaal ook in zijn eentje heeft gedaan alsnog tegen hem werken.
Door: Ariën Rasmijn